Укарміць 286 Умасьціць Укармщь, дзс. — накормить. Вот есьць кабыла— ета*ж яе й ня ўкарміць нам! В. Старина. Укдецаць,-цца, дзс. (прм. уквэцаны) — умарать,-ться. Рукі ўквэцаў i ўвесь уквэцаўся нейдзя ў дзёгаць. Так i ходзіць уквэцаны. В. Старина. Уксміць, дзс. — запомнить, заметить. Ня ўкеміў я, каторы з іх там быў. В. Старина. Укшуцца, дзс. — 1) впасть. Укінулася дзіця ў калодзіж. — 2) появиться болезни, несчастью. Укінулася ў статак нейкая хвароба. В. Старина. Уклснчыць, дзс. (польск. uklўczyćj — стать на коленях. Укленчыў пярад ім ды давай прасіцца! В. Старина. Укл/онуцца, дзс. — напасть болезни. У клюнул ас я нейкая хвароба ў наши куры. В. Старина. Укляпацца, дзс.— 1) сделать промах, не разобравшись в чем. Добра трэба разглядзець, каб ня ўкляпацца. — 2) неудачливо влюбиться. Укляпаўся ў старую дзеўку. В Старина. Украдке, яре, — украдкою. Усё робіць украдке ад бацькоў. Украдке купіў сабе стрэльбу. В. Старина. Украсьці, дзс. (прм. украдзены) — уворовать. Уночы ў нас з двара нехта хацеў калёса ўкрасьці. Ты ўкроў мае грошыі Нож быў востры, ік брытва, але ўкрадзяны. В. Старина. Укроп, у м.— укроп огородный (Anethum graveolens L.). У вагурке трэба ўкропу палажыць, дык будзя расол смашнейшы. В. Старина. Укрывулю, пре. —— зигзагом. Ходзіць укрывулю, усяроўна ік п'яны. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Укрыўдзіць, дзс.— сильно обидеть. Малога ўкрыўдзілі, дык горкамі сьлязьмі плача. В. Старина. Уладзіць, дзс.— угодить кому. Хіба ты етуй скуле ўладзіш? В. Старина. Улазіны, ін, мн. — новоселье. Конным хату ды справім улазіны. В. Старина. Улегца, пре. — налегке, порожняком. Улегца й паехалі дамоў, нічога ня набралі. В. Старина. Улитку, пре.— летом. Улетку можна й босаму бегаць. В. Старина. Улоньне, я, н.— 1) лоно. Узяла дзіця на ўлоньня. — 2) охапка. Прынёс у хату ўлоньня дроў. В. Старина. Улукаткі, пре. — гл. Укрывулю. Бегая ўлукаткі, i ніяк яго ня злавіць. В. Старина. (Пр. Лукатка). Улучыць час/ну,— улучить время. Улучы часіну ды прыходзь ік нам. Во аж кал! ўлучыў мінутку, каб праведаць бацькоў. В. Старина. Улягаць, дзс. (зон. улегчы)— 1) упорно гнаться за кем, преследовать. Сабакі ўляглі за зайцам. 1к улёг да ўлёг за ім, дык ł дагноў.—2) усердно браться за работу. Ік улягу вот етак, дык, ік пабачыш кончу работу. — 3) настойчиво ухаживать. Вельма-ж ён улягая за Тэкляю! В. Старина. Улякнуць,-цца, дзс. — сильно испугать,-ться. Улякнуў дзіця. Улякнулася дзеўка ды захварэла. В. Старина. Уляцець, дзс. — 1) влететь. У сенцы вярабейчык уляцеў. — 2) быстро вбежать. Уляцеў у хату ён, ік шалёны.—3) в перен. см. Уляціць табе за ета—вот пабачыш! В. Старина. УмалЯгаць, дзс. — с трудом упросить. Чуць умалёгалі музыку, каб пайгроў на вячарынца. В. Старина. Умалот, у, м. — умолот. Жыта сяголята мая слабы ўмалот. В. Старина. Умалотны, прм.— умолотный. Умалотны наш авёс. Умалотная пшаніца. В. Старина. Умарацца, дзс. — обмараться. Умароўся ў гразь. Дзіця ўмаралася ў люльца. В. Старина. Умараць, дзс. — обмарать. Рукі ўмароў у сажу. В. Старина. Умасьціцца, дзс.—усесться в тесноте. Тут i так цесна, — ашчэ ён умасьціўся... В. Старина. Умасьцщь, дзс.—1) вставить какойлибо предмет в тесноте. Куды ты ўмасьціў свой мех: тут i так
Дадатковыя словы
ukl^czyćj, пяны, укліонуцца
3 👁