Узбок 285 Укараціць Узбок, npc. — стороною. Вядзі каня ўзбок, а ня мяжою. В. Старика. Узгадавацца,дзс.— возрасти, воспитаться. Каб ты ня ўзгадавалася еткая дзіцятка! (Кляцьба). В. Старина. Узгадаць, дзс. — вздумать что капризничая. Чаго толька ня ўзгадая — дай ёй. В. Старина. Узгл£нд, y, м. (польск. wzglўd) — взгляд. Яго ўзглёнд нейкі сярдзіты. В. Старшш. Узгорак, рка, я. (нам. узгорачак)— холм. Вятрак стаіць на ўзгорку. Дажаліся аж да ўзгорачка. В. Старина. Уздаражаць, дзс.—вздорожать, Хлеб ізноў уздаражоў. В. Старина. Уздужаць, дзс. — осилить что. Ужо ня ўздужаю адзін мяшка падняць. В. Старина. Уздумаць, дзс. — вспомнить. Ніяк ня ўздумаць, дзе ета было. В. Старина. Уздыхаць, дзс. (зак. уздыхнуць) — вздыхать. Нічога ня. кажа ён, толька цяжка ўздыхая. За работаю німа калі лягчэй i ўздыхнуць. В. Старина. Узірацца, дзс. — пристально всматриваться. Нечага ўзірацца на міне! Чаго ты ўзіраясься—ня бачыў міне ці што? В. Старина. Узлаваць, - цца, дзс. — рассердить, -ться. Узлавоў ты бацьку—чыстая бяда з!м1 Узлавоўся ён, аж кіпіць! В. Старина. Узнасіцца, дзс. — прийти в сильную радость. Чаго ты ўзнасіўся, зараз будзяш плакаць! В. Старина. Узор, а, я. — образец для вышивок. Мархва вышыла рушнік с узораў. Во пазірай на ўзор ды вышывай. В. Старина. Узрасьщ, дзс. — возрасти. Каб ты ня ўзрасло, ашчэ маладзенькая! (Кляцьба). В. Старина., Узьб/цца, дзс. — I) взобраться на верх чего. Узьбіўся на печ ды сядзіць,——2) зажиться чем. Каб як узьбідца на другую кароўку. Каб узьбЩца на сваю гаспадарку. В. Старина. Узьвшаньне, я, узьдзьвшаньне, я, н. — Воздвижение (14 сентября). На ўзьвіжаньня зьежджу к цешчы ў госьці. С. Аяельна, Пух. р. На ўзьдзьвіжаньня павяду карову продаць у Сьмілавічы. В. Старина. Узьдзябурыцца, дзс.—вскарабкаться, с трудом взобраться, взлезть. Чуць узьдзябурыўсі на каня. Ня можа ён сам узьдзябурыццы на воз. В. Крамяні, Пух. р. Узьдзябурыць, дзс. — одеть, напялить на себя что. Узьдзябурыў мой кажух ды пашоў. В. Старина. Узь£Хацца, дзс. — рассердиться и кричать. Чаго ты етак узьёхауся, што аж людзі папужаліся?! В. Старина. Узьяжджаць, дзс. (зак. узьехацьу — вз'езжать. Хурманкі ўзьяждждаюць на мост. Узьехаў з возам на дзіця. В. Старина. Узьможак, жка, м. — полоса вдоль межи. Ня йдзі самаю мяжою, а ўзьмежкам. В. Старина. Узьмяшаць, дзс. (прм. узьмедганы) —вспахать поле под посев. Узьмяшоў пад ячмень. На грэчку ўжо ўзьмешана. В. Старина. Узяць, дзс. — взять. Голымі рукамі ты яго ня возьмяш. Нехта ўзёў мой тапор. В. Старина. Узяць на цигуньдзер — сделать кому нагоняй. Я-ж яго вазьму на цыгуньдзяр! В. Старина. Указік, а, я. — маленькая указка для букваря. Хведар указікам папароў усе буквы. В. Старина. Укакацца, дзс. (дзіцяч.) — о ребенке,— испражниться, опачкаться. Дзіця ўкакалася ў пялёнкі. В. Старина. У капну ць, дзс.— 1) пролиться большому дождю. Сягоньня ўночы здаровы дождж укапнаў!—2) сильно похлестать кого. Ік укапнаў каню пугі, дык панёсься, аж ня стрымаць! В. Старина. Укарашцца, дзс.— укорениться. Укараніліся ў гумне вішні й ніяк іх ня вывясьці. В. Старина. Укарац/qb, дзс. — обкоротить. Трэба ўкараціць канец, ато доўгі. В. Старина
Дадатковыя словы
wzgl^d, взезжать, узьбіцца, укараціqb
3 👁