Тыцкаць 282 У важ іц ь. Тыцкаць, дзс —-1) совать. Парасюк! ня есьць цеста, a толька тыцкая лычам.—2) давать что кому, особ, скоро. А яна яму тоя й ета—ўсё тыцкая ды тыцкая. В. Старый а. Тычка, i, ж. — длинная палка для подпоры вьющихся растений. На пасолю трэба нарабіць тычак. В. Старика. Тычка, i, ж. — приспособление из шеста и шнура с крючком для ловли рыбы: шест вбивается в реке в землю. Паставілі ў рацэ тычку на рыбу. В. Жораўкі, Сьміл. р. Уба£даць, дзс.— убить, укокошить. Нешта-ж німа с суда нашага бацькі, — ці ня ўбаёдалі яго дзе тыя зладзеі? В. Старика. Убарашць, - цца, дзс, — защитить, -ться. Чуць убаранілі каноплі ат вяраб*ёў. Ня ўбараніцца нам ат мышэй. В. Старина. Убачыць,-цца, дзс. — увидеть,-ться. Пазіроў ты, да нічога ня ўбачыў. Каб як нам с табою ўбачыцца. В. Старина. Убіваць, дзс. (зон. убщ ь)— насильно давать что, навязывать. Ня хоча браць грошай, дык сілаю нечага ўбіваць. 1 ня было ў міне ахвоты купляць ета парасё» але проста не'к убілі яго мне. В. Старина. Убірацца, дзс. — наряжаться. Толька люЗіць цёнгля ўбіраццы. В. Крамяні, Пух. р. Убіраць, дзс. (загс, убраць, прм. убраныН-1) прибирать. Убірайця ўсё ic стала.—2) наряжать, украшать. I мы к сьвяту сваю хату ўоралі. Сам ходзіць убраны, i жонка ўораная. В. Старина. Уб/цца, дзс. — влезть, насильно войти куда. Чаго ты ўбіўся сюды, каб замінаць тут? Блыха ўбілася ў сарочку ды кусая. В. Старина. Ублутацца, дзс. — запутаться. Куры ца ублуталася ў кудзелю. В. Старина. Убог!,-гая, прм. у сэнсе ім.— нищий, нищая. У хату эайшоў Тычына, ы, ж. — длинная палка. Тычынаю спароў гняздо з дулі. В. Старина. Тышчыцца, дзс. — проталкиваться, протискиваться среди толпы вперед. Вот дзе хлапчанё: ззаду ня хоча пастаяць, а тышчыцца наперад. В. Старина. Тышчыць, дзс. — совать. Куды ты тышчыш сваю руку? В. Старина. Тзпаць* дзс. — ходить (о детях и слабых взрослых). Наш хлопчык ужо трошка тэпая. Старая сабе тэпая ў валёначках па хаця. В. Старина. у. убогі. Адзін піражок маці дала на ўбогіх. Па сяле ходзіць убогая. В. Старина. Убоіна, ы, аг. — бранное,—ленивый и не боящийся побоев. Вот убоіна еты конь: пугі ані ня слухаяГ Убоіна ета дзеўка: ці ты ёй кажы ц! не, дык рабіць ані ня хоча, В. Старина. У бок, пре.— в сторону. Атышоў далёка ўбок. В. Старина. Убраньне, я. н. — наряды. Што тага ўораньня робіцца ў яе!.. В. Старина. У брод, пре. — вород. Раку пярайшлі ўород. В. Старина. Убрыкнуць, дзс.—улягнуть. Жарабок чуць ня ўорыкнуў міне. В. Старина. Убырскаць,-цца, дзс. — обрызгать, ўться. Спадніцу ўбырскала ў гразь» Ішоў па вадзе, дык увесь убырскаўся. В. Старина. Увагнаць, дзс, — нагнать, догнать. Прэ й ня ўвагнаць яго! В. Старина. Увадроць штуку—выкинуть коленце. Ну й увадроу-жа ён штуку, прахвосьціна! В. Старина. Уважоць, дзс. — обращать внимание. Ня ўважай ты на міне, што я раблю. В. Старина. Уважыць, дзс. — уступить, оказать снисхождение. Трэба чалавеку ўважыць: ён ня вінават. В. Старина
Дадатковыя словы
вброд, нек, убіцца, ўбралі, ўбраная, ўбраньня, ўброд, ўбрыкнуў
5 👁