Трымкаць 280 Тудая Трымкаць, дзс. — бренчать струнами. Годзя табе трымкаць, іграй ужо! В. Старика. Трымціць, дзс.— дрожать. Аж у сярэдзіня ўсё трымціць, — так іспужоўсяі В. Старина. Трынанцаць, цёх., ліч. (збор. трынанцацера) — тринадцать. Tрынанцаць дзён хадзіў на работу к чужым. Вывялася трынанцацяpa пылянят. Хлопцы сабраліся ў трынанцацёх ды пашлі ў заработка В. Старина. Трынога, i, ж., трыножкі, жак, мн. —треножник. На трынозя сьпякла сала. В. Вострава, Сьяіл. р. На трыножках сагрэла вады. В. Старина. Трыножыць, дзс.— треножить. Конь ня даецца трыножыць. В. Старина. Трэпну ць, дзс. — неожиданно лягнуть. Пашла карову даіць, а яна ік трэпня нагою ў даёнку!.. Глядзі, каб жарабок ня трэпнаў табе капытом... В. Старина. Трыпутнік, а, м. — подорожник (Plantago L). На дарожцы расьце трыпутнік. В. Вострава, Сьміл. р. Трысьц#, я, н. зб. — пластинки, из которых образуется решетка берда. Пакрывілася ў бёрдзя трысьцё. В. Старина. Трысьцен, а, м.— пристройка из трех стен, четвертою стеною служит другое строение. К пуні трэба прырубіць трысьцен на салому. В. Старина. Трысьцша, ы, ж. {пая. трысьцшка) — пластинка берда. У зрэбнум * бёрдзія расслабіліся трысьціны. Вык нулася йз бёрдатрысьцінка. В. Старина. Трысьшць, дзс. — сма тывать две нитки из двух клубков в один так, чтобы они шли одна около другой. Наста трысьціць ніткі В. Старина. Трэба (скар. трэ*) — нужно, надо, требуется. Трэба ета, ік сабаку пятая нага. Прик. Трэ'бала (трэба было) папытацца ў людзей. В. Старина. Ня плюй у валу, бо самому напіцца трэ' будзя. Прик. X. Самін, Пух. р. Трэйчы, пре. — троекратно. Трэйчы пярахрысьціўся. В. Старина. Трэска9 i, ж. — щепа. Падлажы трэску на комінак. В. Старина. Трэскацца, дзс. — разрываться от крика. Чаго ты трэскаясься?! Трэскаяцца, аж прах яе бярэ! В. Старина. Трэсьці, дзс. — 1) трясти. Пайду трэсьц! йгрушы. — 2) производить обыск. Міліца прыехала ў еяло трэсьці, каб знайці самагонку. В. Старина. Трэсьціся, дзс. — трястись. Так іспужоўся, аж трасецца! В. Старина. Туга! викл.— окрик на волка. Туга ваўка! туга ваўка! В. Старина. Тут* пре. — туда. Куды людзі, туды й я. Приг. В. Старина. Тудэю, пре. —- той дорогой, в том направлении. Ня тудэю ты пашоу, чалавеча! В. Старина. Тужыкі осьці,— кушать поминальный обед. Выражение употребляется с оттенком насмешки. Ты сягоньня тужыкі еў? Быў сягоньня на тужыках? В. Старина. Тужкць, дзс.— тужить. Тужыць Васіль па сваёй бабя. В. Старина. Тузаць,-цца, дзс. (аднакр. тузянуць)— дергать,-ться (особенно, в борьбе, во время драки). Піліп упіўся ды давай тузаць сваю жонку за вапасэ. Мужчыны тузаюцца загрудкі. Тузянуў яго за сьвіту. В. Старина. Тук, у, м. — растопленный жир. Дзеці нашы дык вельма~ж любяць мачаць блінэ ў тук. На скаварадзе мала туку. В. Старина. Тукаць, дзс. (аднакр. тукнуць) — кричать на кого, притоптывая ногами. На дзіця нечага дарам тукаць, яно ня вінавата» Тукні на яго, хай ён там вельма ня расходзіцца! В. Старина. Тулава, а, н.— туловище. Машына атрэзала Арцёму ног! аж па самая тулава. В. Старина. Тулап, а, м. (рас. тулуп) — кожух с ровной спинкой, без забор. Пашыў сабе кажух тулап. В. Крамяні, Пух. р
Дадатковыя словы
трэбала
3 👁