Адчэпліваць 16 Азяць 1) отцеплять. Нешта ня'ччэпляваяцца паліца ат плуга.—2) отвязаться, отстать от кого. Аччапіся, чаго ты прыстоў да міне?! Ніткааччэпляна ат трзскі. В. Старина. Адчыняць,-цца, дзс. (зак. адчынщь, цца, прм. адчошены) — отворять, открывать. Нятрэ* было аччыняць яму дзьвярэй. Аччыніліся варота. Аччыняйця варота — едуць чэрці з балота. Жартачкі: иэлу ночь юшка была аччыняна! В. Старина. Адчзпнае, ага, «.—отступное. Хвэльчар доў аччэпнага. Доў на'ччэпная В. Старина. Адшараваць, дзс.—оттереть грязь, пятно, натирая песком. Закарэў гаршчок—ніяк ня'тшараваць. В. Старина. Адщтапаваць, дзс. — поколотить, побить. Атштапавоў пал каю па першая чысло. В. Старина. Адшчыкнуць, дзс.—оторвать плод, лист. Атшчыкні яблык. В. Старина. Адшчзпл1ваць,-цца, дзс. (зак. адшчап/ць,-цца]—снимать дверь с крючка. Хто там у хаця: атшчапіця дзьверы. Вот дзьверы зрабіў: сам! атшчэпляваюцца! В. Старина. Адыхтар, пре. (літ. адыстар з лац. adinstar) — как раз. Але Івуля адыхтар,!к бацька. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Ад*ссьціся, дзс.—откормиться. Во як растаўсьцеў — ат'еўся на чужом хлебя. В. Старина. Ад'яда, ы, аг.—отрава—сварливый, надоедливый человек. Ат*яда ты май го сэрца, што ты ясі міне вечна?! В. Старина. Ад4стуль, пре. — отсюда. Ат'етуль дарога павар&чвая на М!нск. В. Старина. Адэ-эст! викл.—окрик пастуха на коров, когда те гонятся к стаду или отгоняются от потравы. Адэ-эст куды!... Адэ-эст сюды!... В. Вострава, Сьміл. р. Аж, злуч.—ан, что даже,—вообще усилительная частица. Так угрэўся, аж пот пашоў. Бабы паўкручваліся сягоньня аж да пеўняў. В. Старина. Ажарабщца, дзс.—ожеребиться. На етум тыдні ажарэбіцца кабыла. В. Старина. Ажно, злуч. — вот. Ажно гляджу: йдзе мая баба. В. Старина. Ажашкі, мак, мн.—жмыхи. Сямён купіў ажымак ic сем*я. В. Машарова. Ажыцца, дзе.—гл. Абж&щца. Ажыўся на новум месьця й нічагуткі. С. Дукора, Сьміл. р. Ажэвіны, він, мн.—ежевина (Rubus caesius L.) Хадзіў у ажэвіны, але мала назьбіроў. В. Вострава, Сьміл. p. Азадак, дка, м. — задняя часть тела. Ік гопнаўся аб лёд, дык увесь азадак адбіў. В. Старина. Азадачыць, дзс.—гл. Абзадачыць. Азгрывы, прм. — возгривый. От нейкі азгрывы хпопяц: мусіць ніколі ня мыяцца. В. Раўнапольлеі Сьміл. p. Азірацца, дзс. (зак. азірнуцца) — осматриваться. ІдзІ ты атсюль ды ня'зірайся. Што ты йдзеш азіраючыся, ік злодзяй? Ашчэ нечага назад азірнуўся. В. Старина. Азызлы, прм.—опухший. Твар зра біўся азызлы, сам увесь страшны.. В. Старина. Азызнуць, дзс—опухнуть; употребл. и как бранное. Уся шчака азызла: пчала ўкусіла. Каб ты азыз! В. Старина. Азярод, а, л*.— приспособление в виде большого высокого забора из жердей для сушки снопов, гречихи и проч. Нашы снапэ ашчэ ў вазяродзя. В. Старина. Азярэдзіць, дзс.—вешать снопы и проч. в азярод для сушки. Хадзём азярэдзіць грэчку, В. Старина. Азяць, азьму—гл. Узяць. Азьму пілу ды пайду ў лес. В. Клятное, Пух. р
Дадатковыя словы
адчбшены, адшчапіць, адяда, атетуль, атеўся, наччэпная, нязірайся, нятшараваць, няччэпляваяцца
13 👁