Адсьцёбаць 15 Адчэпліваць Адсьцсбаць, дзс. — отстегать чемлибо гибким. Глядзі, чалавеча, ато атсьцёбаю дубцё! В. Старина, Адсьцілаць, дзс.—-стлать (лён). Haзаравы павезьлі атсьцілаць лён. В. Белае, Пух. p. Адс/оль, npc.—отсюда. Атыйдзі ты атсюль, ня замінай! В. Старина. Адтаваць, дзс. (зак. адтаць)-~оттайвать. Атлега, дык i вокна аттаюць. Хай троха аттаня квашаніна. В. Старина. Адтарабані дь, дзс.—насмешл, отвезть скоро, спровадить кого. Аттарабаніў наш сусед цешчу дамоў. В. Старина. Адтуль, npc. — оттуда, Hi атсюль, ні аттуль ліха ўзьнялося. 5. Cmaрина, Адтылаваць, дзс. — осадить назад. Аттылуй назад каня. В. МатаСьміл. p. Адубслы, я/ш.—околелый (употр. в бранном смысле). Каб ты адубелы прыехаў назаді В. С тар т а. Адубсць, дзс. — остыть, перемерзнуть. Еш, ато крупнік адубея. Такі холад—чыста ўвесь адубеў. В. Старина. Адукаваць,-цца, дзс. (я/ш. аду кованы)—образовать, воспитать, -ться. Ігнат пабыў у горадзя, дык адукавоўся. Наш прадсядацяль, відаць, аду кованы чалавек. В. Старина. Адурніць, дзс. — одурачить. Хоча мяне адурніць. B. Слопішна, Шацк. p. Адучваць дзс. (зак. адучыць) — в узком смысле: отучивать ребёнка о г груди. Барбара ўжо атучыла сваё дзіця, трэба й нашаго атучуваць. В. Старина. Адус/оль, пре.—отовсюду. Атусюль наехала людзей на кірмаш. В. Старина. Адхадзщь, дзс.— 1) с трудом спасти от смерти. 1к схваціў жывот у малога, дык чудь атхадзілі.— 2) устать от ходьбы. Чыста ўсе ногі атхадзіў ходзячы. В. Старина. i Адхаяць, дзс. — с трудом спасти от смерти. Ужо даходзіў, чудь атхаялі. В. Старина. Адхвастяць, дзс. — 1) отхлестать.. Ня лезь, хлопча, у чужы садок, ато атхвашчу.—2) сильно удариться. 1к паваліўся, дык усе грудзі атхвастоў. В. Старина. Адхінаць,-цца, дзс. (зак, адхінуць, -цца)—отклонять,-ться. Ня*тхінайся ты ат мінё.—2) отлучаться. Гаспадар нейдзи атхінуўся на гумно. В. Старина. Атхіснуцца, дзс. — отклониться, отойти. Адхіснуліся ад мяне ўсе сябры. B.Bocmpaea, Сьміл. р. Адходзіць, дзс. (зак. адыйщ) — 1) отходить. Машына ўжо атходзіць. Атышла нядзелька.—2) в безл. смысле, 6 хорошей жизни. А што яму атходзіць: есьць гатовы хлеб. В. Старина.—3) протоптать по траве на сенокосе межу. Роўнінька атыйдзі мяжу. В. Лядцо, Пух. /?.—■ -4) о косе — стать мягким лезвию, затупиться. Саўсім атышла каса: ані ня бярэ травы. В. Старина. АдхукацЬу дзс.—1) отогреть теплым дыханием. Чудь атхукаў рукі — так была замерзьль—2) с трудом вылечить. Чудь атхукалі дзідя. В. Старина. Адціскаць, дзс. (зак. адщенуць)— отдавливать. Паляц баліць — дык ня тр§'бала адьціскаць. Маці ацьціснула сыр у клінку. Ацьціснаў хвост кату. В. Старина. Адцягваць, дзс. (зак. адцягнуць, прм. адцягнуты)— 1) оттаскивать. Ацьцягні ету ламачыну ў бок. Ня*цьцяг(у)вай далёка бярвіна. Вэнь аж куды ацьцягнута ступа.—2) оттягивать (проволоку). Ацьцягні большы канец дроту. В. Старина. Адчаканіць, дзс.—дать удачный ответ. Ік аччаканіў яму, дык атразу змоўк. В. Старина. Адчубасіць, дзс.—отдубасить. Аччубасілі раз, а ён ашчэ лезя. В. Старина. Адчзпл!ваць,-цца, дзс. (зак. адчап/ць,-цца, прм. адчзплены
Дадатковыя словы
адсіоль, адусіоль, адчапіць, нейдзй, рйна, тр§бала, яіш
5 👁