Сьцінаць 274 С ягодні Сьцінаць, дзс. (зак. сьцяць)—1) срезывать, ссекать. Ня сьцінай маладога картапляніку. Сьцялі галаву. яму. — 2) стягивать, смыкать. Зубы сьціная. Аскома—зубеў ня сьцяць. В. Старина. Сьцшны, прм.—весьма трудолюбивый, работящий. Вельма-ж ужо яна сьціпная, i мінуціны табе ня згуляя дарам! В. Старина. Сьціпціць, дзс. — подтибрить Нехта сьціпціў мой сьлізорык. В. Старина. Сьцфта, ы, ж.—скирда. Жыта злажылі ў сьцірту. В. Старина. Сьщ'ск, у, я. (польск. ścisk)—'теснота. Якоя тут жыцьця—адзін сьціск. В. Старина. Сьціскацца, дзс.—перен., скупиться. Ня сьціскайся, i ты давай рубля! В. Старина. Сьціскаць, дзс. (зак. сьціснуць, прм. сьціснуты)—сжимать. Ня сьціскай крэпка. Сьціснаў яго за горла. Вот венік крэпка сьціснуты— ужо ня раскідаяцца! В. Старина. Сьціхамфыцца, сьцгшыцца, дзс. — успокоиться, утихнуть. Няхай сьціхамірыцца троха надвор'я. Пачакай, во зараз сьцішыцца бура, тады пойдзяш. В. Старина. Сьцюдздны, прм.—холодный. Вада сьцюдзёная. На дварэ сьцюдзяна, трэба цяплей надзявацца. В. Старина. Сьцягацца, дзс.—устать от ходьбы. Сьцягоўся за дзень, ходзячы за бараною. В. Старина. Сьцягваць,-цца, дзс. (зак. сьцягнуць, прм. сьцягнуты)—1) стягивать. Стоў запрагаць каня, але хамут ня сьцягваяцца. Супонька кароткая—німа як i хамута сьцягнуць. — 2) стаскивать, снимать. Памаленьку сьцягвай снапке з воза, каб ня'біваць іх. Боты нешта ня сьцягваюцца з ног. Мех, сьцягнуты з драбінак, так i ляжыць на таку. В. Старима. Сьцягно, а, н.—1) ляшка. Воўк парвоў кабылу за сьцягно. — 2) окорок. У сьцягне завяліся чэрві— мусіць ня давенджана. В. Старина. Сьцягнуцца, дзс.—стащиться, уйти куда. Сьцягнуўся некуды наш сабака. В. Старина. Сьцягндк, а, м. — окорок. Павеньдзілі сьцягняке. В. Старина. (Пр. сьцягно. 2). Сьцяміць, дзс. — сообразить. Ня сьцяміў атразу, у чом дзела. В. Старина. Сьцяна, й, ж. (пая. сыденка)—кроме прямого значения,—дорога, идущая по грани двух разных полей, просёлочная дорога около гумен и дорога впоперек полос для удобства переезда. Узароў усю Шырокаю аж да сьцяны. Паедам сьценкаю, а ня сялом. У Казакоўца ат першаі да другоі сьценкі пасеяў віку. В. Старина. Сьцярпець, дзс. — стерпеть. Аж ня сьцярпець тае крыўды! В. Старина. Сэпл/, яў, мн.—сопли Падатры сэплі с пад носу. В. Вострава, Сьміл. р. (Пр. Сбпель) Сэрца, а, н. — сердце. Толькі аж сэрца кіпіць ат тае злосьці! В. Старина. Сю! викліч.—окрик на корову. Сю ў поля, раби! В. Старина. Сюды-туды, л/н;.—сюда-туда. Снуецца сюды-туды пярад вачымі. В. Старина. Сюдэю, пре. — по этому направлению, этою дорогою. Сюдэю ЙДЗІ, тут раўней. В. Старина. Сябар, бра, я. — товарищ. Які ён табе сябар, што ты з ім вэндзаясься?! Папоў сабе такога сябра, як i сам. В. Старина. Сявалка, i, еявэнька» i, ж.—1) кузов для рассеивания зерна. Увесь ячмень расьсеяў, у еявалца застал ос я ўсяго якая жменя. Пара ўжо браць еявеньку ды сеяць памаленьку. — 2) толстобрюхий мужчина, женщина. Сявалка ты, хутчэй шавяліся! В. Старина. Сявец, сяўци, м.—сеятель. Марцін— ёмкі еявец. В. Старина. Сягодні, сягоньня, пре. — сегодня. Што сягодні рабілі, то й заўтра будзем рабіць. В. Запяриньне
Дадатковыя словы
вйкліч.—окрик, лін, надворя, нябіваць, рабй, сьщск, сяўцй
5 👁