С яголетак 275 Таварыш Пух. p. Сягоньня ўдалы дзянёк. B. Старына. Сяголета, npc,—в этом году. Сяголята картопля ня ўрадзіла. B. Старына. Сяголетак, тка, м. — жеребец или бычок однолеток. Яго жарабок сяголятак, а выдав на два гадэ. В. Старына. Сяголетка, i, ж.—однолетняя телка. Прадоў сяголятку цялушачку. В. Старына. Сяголетніі прм. — текущего, этого года. Змалоў ужо сяголятняга хлеба. В. Старына. Сядз£лка, i, ж.— седелка. Сядзёлка ў каня на карак зьехала. В. Старына. Сядзіба, ы, ж.—гл. сяліба. Наша широкая сядзіба. В. Белое, Пух. р. Сядло, &, «.— 1) седло для лошади. Едзя на сядле.—2) в прялке, горизонтальная доска для укрепления самой прялки. Раскалолася ў прасьніцы сядло. В. Старына. Сякач, а, м.—резак. Бяры сякач ды насячы каровам картоплі. В. Старына. Сякера, ы. ж. (пам. сякерка)— топор. Ёмкая Цімахова сякера. Лясьнік атаброў у леся сякерку й дрова скінаў. В. Старына. Сякг-так/, — кое-какой. Ат, сякі-такі парос ячмень. „Сякі-такімужычына, альбы дрова да лучынаа. Прыпеука. В. Старына. Сяк-так, пре. — кое-как* Юдаямся сяк-так памаленьку. В. Старына. Сялгба, ы, ж.—усадьба. Яго каб усю сялібу патрос, нічога ня нашоў-ба. В. Старына. Сял/бныу прм. — усадебный. У нас добрая поля толька на сялібных палосах, а так дрэнная. В. Старына. Сяло, й9 н. (пам. еялцо)—село, селение, деревня. У еяле, 1к у сіле. Прык. Блудзілі, аж пакуль ня прыбіліся ў нейкая еялцо. В. Старына. Сямоніч, а, м. — верхнее бревно в поперечной стенке постройки. У хлевя згніў сяменіч, мусіць што дождж замочваў. В. Старына. Сяньшк, А, с я д н / к, а, еяльнш, а, м. — матрац. Напхоў сяньнік сьвежанькаю саломаю. В. Старына. Вузкі мой сяднік—німа як i спаць на ём. С. Дукора, Сьміл. р. Вытрасі ты свой еяльнік, ато там блох чоршта. В. Турэц, Сьміл. р. Сяршчка, i, ж.—спичка. Купіў дзісятак сярнічак. В. Старына. (Пр. Запалка). Сяро(у)д9 пре. — среди. Сярод двара скідаў дрова—трэба набок іх злажыць. В. Старына. Сеў еяруд хаты абувацца. В. Раунаполъле, Сьміл. р. Сярун, ś, м.— 1) малый ребенок, марающий испражнениями пелёнки. Дай цыцкі етаму еяруну, хай ня крычыць. — 2) пренебр., слабосильный. Вот еярун—адзін меха ня паднімя! В. Старына. Сярунэ, оу, мн. — испражнения малых ребят, особенно в пеленах. Хватая работы адной з дзецьмі: пакуль іх накорміш, еярунэ павыносіш—дык i дзень. В. Старына. Сяредзіна, ы, ж. — 1) средина. Дуб у сярэдзіня здаровы, а зьверху пагніў. — 2) крестец. Нешта баліць мая сярэдзіна. В. Старына. Сястронка, i, ж. — двоюродная сестра. Прыехала ў госьці сястронка. У сястронкі пазычыў грошай. В. Клятное, Пух. р. Сяўба9 ы, ж.—посев. Атойдзя сяўба, тады будам каля дому ўпраўляцца. В. Старына. Сяўня, І, ж. — гл. Сявалка. Сяўні дзьве ня хваціла дасеяць грэчкі. В. Bocmpaea, Сьміл. р. Сячкарня, i, ж. — соломорезка. У сячкарні нарэзаў сечкі. В. Старына. Т. Табака, i, ж.—нюхательный табак. Панюхаў табак! ды пачоў расказваць. В. Старына. Таварыш, а, м. — товарищ. Папоў сабе ў таварышы нейкага п'яніцу. В. Старына
Дадатковыя словы
пяніцу, сялібныу
3 👁