Сьлепет 272 Сыіеліць папала! Сьляпандзяка ты, ты-ж прыгледзься лепяй, што ты poбіш! В. Старина, Сьлепет, у, м.— ветренница тенистая (Anemone nemorosa L.). Каровы пашлі на сьлепят. В, Запяриньне, Пух, р. Сьлгва, ы, ж. — слива (Prunus domestica L.). Урадзілі сяголята вішні й сьлівы. В. Старина. Сьліза, ьі, ж.—слеза. Маці памерла, a ў яго й сьліза ня капнула. В. Старина. Сьл/зка, npc.—скользко.—На дварэ сьлізка — раза ca два паваліўся йдучы. В. Старина. Сьлізорык, а, м. (польск. scyzoryk)— перочинный ножик. Згубіў я свой сьлізорык, што быў з двума зялязкамі. В. Старина. Сьлша, ы, ж, — слюна. У яго аж сыііна з рота цячэ. В. Старина. Сьлшіць, дзс.— 1) смачивать что слюной. Ня сьлінь ты ніткі.— 2) плакаться. Чаго ты сьлініш вельма, сьціхні! В, Старина. Сьліхота, ы, ж. — снег с дождем, слякоть. Сьліхота на дваре, аж ня'хвота йс хаты вылазіць. С. Амельна, Пух. р, Сьлюз, у, м. — гнойная жидкость, в которой половина воды. Слюз пашоў ic скулы. В. Старина. Сьляпак, а, м.—слепец. Аксеня ўзяла к сабе нейкага сьляпака ў прымы. В. Старина. Сьляпец, пца, м.—игра в жмурки. Давайця будзям гуляць у сьляпца. С. Амельна. Сьлясак, й, м.—особый крючок для забрасывания щеколды, вбиваемый в косяк. Сьлясак выкінаўся йз вушака,—нельга дзьвярэй зашчапіць. В. Старина. Сьметнік, а, м.— 1) навозная куча. Занясі еты друз на сьметнік. В. Старина.—2) воробей. Сьметнік зрабіў гняздо пат хлявом. В. С криль, Пух. р. Сьмецьце, я, н.—сор. У хаця чоршта сьмецьця. В. Старина. Сьмешкі, шак, мн. — шутки, смех в беседе. Яму ўсё сьмешкі, што ні скажы. Вот нашоў сьмешкі! Старина. Сьмеш на, пре. — смешно. Сьмешна ён не'к гаворыць: ды-ды-ды... В. Старина. Сьмягнуць, дзс. — гл. Смагнуць. Сьмягня дзіцянё. В. Старина. Сьмялець, дзс.—становиться смелее. Цыган, як галея, дык сьмялея. Прик. X. Самін, Пух. р. Сьмярдзець, дзс.—смердеть, вонять. У яго йз рота сьмярдзіць. В. Старина. Сьмярдзюка, i, ж.—бран. вонючка. Сьмярдзюка ты, убірайся ат'етуль! В. Старина. Сьмярдзючы, прм. — вонючий, зловонный. Якая-ж твая болька сьмярдзючая! Падла ты сьмярдзючая! В. Старина. Сьмярканьне, я, н. — сумерки. На сьмярканьні прышлі дамоў.5. Старина. Сьмяркацца, дзс. безае.—смеркаться. Пачало ўжо сьмяркацца. В. Старина. Сьмяротны, прм. — смертный, относящийся к смерти. Сьмяротная сарочка. В. Старина. Сьмяртэльны, прм. — смертельный, Ета-ж сьмяртэльны грэх! В. Старина. Сънед, а, м.—отверстие для дверки в улье-колоде. Сяголята пчолы толькі па сьнед зацягнулі. В. Лядцо, Пух. р. Сьнеданьне, сьняданьне, я, н. — завтрак. На сьнеданьне будуць блінэ. Просім к нам на сьняданьне. В. Старина. Сьнідаць, дзс. — завтракать. Пара ўжо сьнедаць. Ня сьнедаўшы пашоу на работу. В. Старина. Сьнежка, i, ж.—снежок—ком снега. Хлапцэ б'юцца сьнежкамі. В. Старина. Сьнежкі, жак, мн. — игра в снежки. Хадзім гуляць у сьнежкі. В. Старина. Сьнягур, а, м.—снегирь. Злавіў сьнягура ў гумне. В. Старина. Сьп£ка, и ж.—зной. У самаю сьпёку вышлі на поля. В. Старина. Сьпіліць, дзс,— держать до полного созревания. Даволяй ужо сьпеліць еты ячмень, трэба жаць, ато зараз будзя сыпацца. В. Старина