Суседна Сцаць О Д Л Д і0 Суседка, і, ж* — соседка. Нашлася якая суседка; чорт ведая аткуль бяжыць у пазыку! В. Старына. Сусім, npc. — совсем, совершенно. Сусім аслабела мая баба. Сусім німа грошай. B. Крамяні, Пух. p. Сусла, ы, лс.—соска для ребенка из тряпочки и хлеба. Дайця дзіцяці суслу, хай ня плача. B. Старына. Сустракаць,-цца, дзс. - (за/с. су* стрэць,-цца) — встречать, - ться. Бяжыма гасьцей сустракаць. Ня хочу з ім i сустракацца. А ён сустрэў міне на вуліцы. Сустрэліся каля мосту. В, Старына. Сухавей, ю, м.—сухой восточный ветер. Які сёньня сухавей!... C. Амельна, Пух. р. Сухадрэвіна, ы, ж.—дерево, засох* шее на корне. Выбраў крэпкаю сухадрэвіну на шула. В. Старына. Сухазлоціца, ы, ж.— позолоченная бумага. Кветкі ў вянку с сухазлоціцы. В. Старына. Сухал£ткі, так, леи. (Gnaphalium arenarium. L). — бессмертник песчаный. В. Запярыньне, Пух. р. Су хама, пре. — всухомятку. Сухама адзін хлеб ня смашны. В. Старына. Сухапіцкі, л/ч*. — худой и болезненный. Чудь жыве — такі сухапецкі, што ай!.. В. Крамяні, Пух. р. Сухастой, сухапастой, ю, ж.—сухое дерево, стоящее на корне. У лясьнічысьцьвя будуць продаць сухастой. Сухапастою навазіў на пуньку. В. Старына. Сух/, л /ш.— сухой. Сухі сяголята год. В. Старына. Сухотиік, а, л*. — чахоточный больной. Памёр наш сухотнік. В. С/ларына9 Сухотніца, ы, ж.-— чахоточная. Дзеўка - б добрая была, але сухотніца. В. Старына. Сухоты» аў, мн. — чахотка, туберкулёз. Памерла маладзіца ат сухотаў. Хварэя на сухоты. В. Старына. СухутанькІ, сухуткі, л/ш.—сухенький. Сухутанькая сена. Сухутк! авёс. В. Старына. Суцэлны, прм.—цельный—из одного куска, сплошной. 1с суцэлнага палатна пашыла мех. В. Старына. Сучна, й, ж. (лаянка) — от слова сука (2), весьма скверная, бранчивая женщина. Сучна ты, што ты цёнгля лаясься! В. Вінна, Пух. р. Сучишь, дзс. — бранить, шипеть на кого. Ён ня вінават, чаго ты на яго су чыш? В. Слопішча, Шацк. р. Суш, ы, ж.—засуха. Сяголята цэлая лета стаіць суш. В. Старына. Сушнш, ў, л.-—лес, засохший на корне. Назьбіроў вазок сушніку. В. Старына. Схаваць, -цца дзс. (прм. схованы) спрятать, -ться. Трэба схаваць куды добра чужоя начыньня, каб хто ня сьцёг. Схавоўся ў каноплі. Ігрушы нейдзя схованы,! ніхто ня ведая. В. Старына. Схаўрусаваць, дзс. — сдружиться. Знашоў ён с кім схаўрусаваць!.. В. Старына. СхібІць, дзс. — сделать промах, ошибку. Ён табе ня схібіць ані трошка. В. Старына. Схітраваць, дзс. — схитрить. Хацеў схітраваць, але ня ўдалося. В. Старына. Сход, у. м.—собрание. Член загадвая на сход іці, — мусіць нехта ic Сьмілавіч прыехаў. В. Старына. Сходаць, дзс.—побороть. Мікіта сходаў Івана, абы дужэйшы. В. Старына. Сходзіцца, дзс. (зак. сыйщся) — сходиться, собираться. Патроху сходзяцца мужчыны, мо' зараз усе зьбяруцца... Трэба, каб усе сышліся, — тады начном сход. В. Старына. Сцалаваць дзс. (прм. сцалованы)— плотно наложить друг на друга цельные бревна, не делая паза. Бярвеньня тонкая ў пуньца, дык пазоў ня рабілі, а так сцалавалі. Цэлая кляшня у таку сцалована. В. Старына. Сцаць, -цца, дзс. — мочиться. На дварэ сцы, а не ў хаця. От дзе сараматнік: пара жаніцца, а ён ашчэ сцыцца. В. Старына
Дадатковыя словы
заіс, ліч, ліш, сухотйік, сіларына
6 👁