Слонца 259 Смарк ач Слонца, a, н.—гл. Сланічнік. У raродзя пасадзілі слонца. В. Старина. Слоўца, a, н.—словечко. Я табе толькі адно слоўца скажу,—i ўсё добра будзя. В. Старина. Слугаваць, дзс.—прислуживать. Німа каму табе слугаваць,~ сам бяры ды еж. В. Старина. Служба, ы, ж.—служба. Адзін сын дома, a другі на служба. Служба-— ня дружба. Прик. В. Старина. Служивы, прм. (пам. служывенькі) — военно-служащий, солдат. На нач у хату напрасіўся служивы. На большая прабачай служывянькі,—што было, то й далі есьці! В. Старина. Слуп, а. м. — 1) столб вообще. Пагнілі ў шчыкеця слупэ. — 2) столб верстовой. Суняліся каля слупа. В. Старина. Слупавы, прм.—столбовой. Ета дарога слупавая. В. Старина. Слупок, пки, м. — столбик. Па канцох i па сярэдэіне ў плоця паставіў дубовыя слупке. В. Старина. Слухаць,-цца, дзс. — слушать, - ться. A, слухай ты, што ён табе чаўпе! Старэйшых трэба слухацца. В. Старина. Случай, ю, м.—случай. Усяк! случай с чалавекам бывая. На ўсякі случай хай будзя рубель. В. Старина. Слых, у, м. — слух, молва. Прапоў чалавек, i слыху аб ём німа. Я ня ведаю, ці ета проўда ці не, але такія слыхі ходзяць. В. Старина. Смага, i, ж.—1) жажда. Хаця, каб глыток вады смагу прагнаць.— 2) гноеватая влага в углах сухих губ и во рту, пересохшем от жажды. Аж смага ў яго на губах—так піць хоча,—-3) в перен. смысле. Смага ты мая горная, што-ж ета ты робіш?! В. Старина. Смагнуць дзс.—-1) испытывать жажду. Смагня цэлы дзень бяз вады.—2) испытывать недостаток в какой-либо пище. Смагнуць цэлая лецячка бяз каплі малака. B. Старина. Смаголь, с мага л я, м. — головешка от смольного полена. Ну й чорны, як смаголь! В. Голацак, Сьміл. р. Смажыць, дзс.— 1) жарить в масле, в жире. Смажыць рыбу. — 2) в безличн. см., томить жаждою. Смажыць—піць хочацца. В. Старина. Смак, у, м.—вкус. Квас—адзін смак, аж ня ўесьціся! В. Старина. Смактаць, дзс.—сосать. Дай дзіцяці драбок цукру—хай смокча. В. Старина. Смалец, см&льцу м.— гусиный жир. Добра памагая, кал i смальцам націраць памарожаныя пальцы. В. Старина. Смаліна, &, ж. — одно короткое смольное поленце дров для „комінка*. Падлажы ашчэ адну смаліну. В. Старина. (Пр. Смоль/ Смал/цаю, пре. — назойливо, навязчиво, как липкая смола. Смаліцаю прычапіўся чалавек дый годзя! Смаліцаю прыстоў ка мне— чыстая бяда з!мі Смаліцаю лезя ў вочы! В. Старина. Смалщь, дзс.—1) обжигать мелкую щетину на свинье. Бацька смаліць парасюка на'гародзя.—2) о солнце: сильно жечь. Сонца аж смаліць.—3) курить. Смаліць ды смаліць еты няшчасны табачышча.—4) быстро итти, бежать, ехать. Смаліць, аж пыл курыць! В. Старина. Смаляк, š, м. — полено из смолистого корня. Падлажы пад трыножкі смаляк, ато цяпло патухня. В. Старина. Смалянка, i, ж.— дрема луговая (Lychnis pratensis Spreng.) и лесная (Lychnis silvestris Норре). В. Старина. Смалярня, i, ж. — смолокуренный завод. Пайду ў смалярню, каб шпігнару дастаць. В. Старина. Смаркач, &, м.— 1) маленькая лам почка без стекла. У хаця запалілі смаркач. В. Забалоцьце, Сьміл. р.—2) малый или слабосильный. С смаркачом ня хачу й гаварыць! В. Старина