Сиверыцца 257 Скогліць Скворыцца, дзс. — плакаться и капризничать (о ребенке). Дзіця, мусіць, хворая, абы нешта ўсё скверыцца ды скверыцца. В. Старина. Сквірзць, сквірчзць, дзс.— 1) о сале: жариться, издавая непрерывный треск вследствие пригорания. Сала ня пячэцца, а толька сквірыць. Сала будзя сквірэць. В. Старина. Сала сквірчыць на скаварадзе. В. Матарова, Сьмілав. р. — 2) о сильном морозе. Мароз на дварэ аж сквірыць! В. Старина. Скещ а, м. —два козла для скрепления склееных досок при работе. Ціпер у скем трэба сьціснуць дошкі. В. Старина. Скіміць, дзс. — понять быстро. Атразу скеміў, у чом дзела. В. Старина. Скупка, i, ж.—щепка. Вялікаю скепку загноў у паляц. В. Старина. Ск/ба, ы, ж.—отворачиваемая плугом земля. Плуг бярэ шырокаю скібу. В. Старина. Смбішча, ы, ж.— 1) увелич. ск/ба. Плуг верня скібішчу, аж каню цяжка. — 2) увелич. скібка. Аткавуліў скібішчу хлеба. В. Старина. Скобка, i, ж.—краюха хлеба. Ізьзеў скібку хлеба, — ды ашчэ табе мала! В. Старина. Ск!даць,-цца, дзс. (зак. скінуць, -цца)—сорасывать,-ться. Ты вяз! скідаць гной. Скідаюцца снапэ з воза. Скінулася дзіця йз лавы. В. Старина. Скінуць дзіця,—родить преждевременно ребенка неживым. Сямёніха скінула дзіця. В. Старина. Склад, aу м.— 1) слог. Па складох чытая. Пярайшоў ужо склада.— 2) привернутые одна к другой две „скібы" земли посреди вспахиваемой полосы. Склад роўнінька злажы, дык тады й арацца будзя добра. Гоні ўзароў у склад, а астальноя ў роскідку.—3) телосложение (говорится о животных). Склад у жарабка добры, але ня вядома, як! нораў. В. Старина. Складаны, прж—складной. Знашоў на дарозя складаны ножык. В. Старина. Складка, i, ж.—1) складка в платье. У гестца парабіла складкі.— 2) складчина. Зрабілі складку на выпіўку. В. Старина. Складна, пре.—красиво, складно (говорить). Так-жа складна гаворыць, аж люба яго слухаць! В. Старина. Складны, прм. — складный, стройный. Складная дзяўчына. Складны яго конік. В. Старина. Склеп, а, м. — каменный погреб. Вымуравал! склеп на картоплю. Яблыкі пахавалі ў склепя. В. Старина. Склішчыцца, дзс. — совокупиться, сойтись (о собаках и мухах). Мяльлянава сука!к склешчылася с Антонавым Рабчыкам,—дык i ня разойдуцца! Дзьве мухі склешчыліся дый лётаюць так. В. Старина. Склюд, а, м. — широкий топор с кривым в сторону топорищем, употребляемый для обтесывания стен. Трэба пазычыць у каго склюда высклюдаваць хату. В. Старина. Склюдаваць, дзс. (прм. склюдаваны) — обтесывать бревна в стене. Вудам i сенцы склюдаваць, з большага. Склюдаваная наша хата. В. Старина. Скляпеньне, я, н.—свод. У муры пакал олася скляпеньня. У печы пярастроілі скляпеньня. В. Старина. Скнара, ы, ж. (полые, skneraj—скряга, скупец. Ня будзь скнараю, дай лішняга рубля, дык людзі ўсё зробяць. В. Сщарина. Скнары цца, дзс.—скупиться, бедниться. Лішня ўжо ты скнарысься, шкадуяш на барыш даць. В. Старина. Скобля, i, ж. — скребок, скобель. Скобляю абскроб бярвіно. В. Старина. Скогліць, дзс.—вопить, выть. Чаго ты скогліш цэлы дзень, вельма яго нехта набіў ужо! В. Старина
Дадатковыя словы
скіба, цца)—сбрасывать,-ться
29 👁