Сказаць 256 Скварыш» Сказаць* дзс.— сказать. Сказоў, ік зьвязоў. В. Старина. Скалануцца, дзс. — содрогнуться. Аж у сярэдзіня ўсё скаланулася, так іспужапася! Зям л я скаланулася. В. Старина. Скалатнуць, дзс. — встряхнуть. Коўдру трэба скалатнуць, ато пылу чоршта. Скалатні дулю. В. Старина. Скалщь, дзс. — околеть. Скалеў пад чужым плотам. В. Старина. Скалічыць,'Цца, дзс. (прм. скалзчаны)-— искалечить, изувечить, -ться. Скалечыў нагу тапаром. Скалечылася карова — ступіла на цьвіх. Прышоў ён з вайны скалечаны. В. Старина. Скалка* i, ж. — пятно жира поверху горячей пищи. Вот сытыя бураке—адны скалкі! В. Старина. Скамячыць,-цца, дзс. (прм. скюлечаны)— смять,-ться. Скамячыў сьвіту дык кінаў у куток. Шапка скамячылася валяючыся. Жакетка скамечанан— аж брыдка надзяваць яе. В. Старина. Сканаць* дзс. — умереть. Сканоў чалавек — i ўсё табе тут! В. Старина. Сканчэньне, я, н. — конец. Будзя сканчэньня сьвету. В. Старина. Скап&щщца, дзс. — 1) споткнуться (о лошади). Скапыціўся жарабок. — 2) подохнуть, умереть. Ікхваціў яго жывот, дык атразу й скапыціўся. В. Старина. Скараводнік, а, м. (metathesis скавароднік)—гл. Праснок. Хлеба німа на'бед, дык напякла скараводнікаў. Ізьзеў цэлы скавароднік. В. Старина. Скарадзьба, й, ж. — боронование весной озимой вспашки. Ня вялікая ў нас скарадзьба: ганькоў дзісяцяра. В. Старина. Скарамяка* i, аг.—ядущий в пост скоромное. Скарамяка ты, што-ж ты ў пятніцу сала ясі?! В. Старина. Скароника, i, ж. — ящик для пожертвований. У эту нядзелю хадзілі па Сьмілавічах с скарбёнкамі—сабіралі грошы на бедных дзяцей. В. Старина. Скарбовы* прм.— дворовый, принадлежащий имению. Тут уперад стаяла скарбовая карчма. Статак пасуць на скарбовум. B. Старина. СкародзЬ|ь*дзс.—бороновать озимую вспашку или паровое поле. Скародзь, як мак, а барануй абыяк,—так будзя ўраджай. Прык. C. Навасёлкі, Пух. р. Скарчзць, дзс. — замёрзнуть. Скарчэла ДЗІЦЯ на дварэ. В. Старина. Скармнка, 1, ж. (пом. скарьшачка)— хлебная корка. Цэлы стол накідалі скарынак. Хлеба й скарынкі німа. Ік галодны, дык смашна й скарыначка з вадою. В. Старина. Скарэць* дзс.—закореть. Ануча скарэла, лежачы на печы. В. Старина. Скасаваць, дзс. {прм. скасованы)— уничтожить, аннулировать что. Уперад тут была дарога, але ціпер скасавалі. Даўней быў такі закон, але ціпер ён скасованы. В. Старина. Скашна* ы, ж. {пам. скацшка,)— домашний скот. Пара скаціня даваць. Скацінка стаіць у хляве ня пояная. В. Старина. Скачанець, дзс. {прм. скачанелы)— окоченеть Як ета ты надзеўся—ета-ж ты скачанеяш у дарозя! Знашлі яго скачанелага ў сьнезя. В. Старина. Сквапіцца, дзс. — зариться, жадничать. Нечага сквапіцца на чужоя. В. Старина. Сквапны* прм.—жадный. Вельма-ж ён сквапны на грошы. В. Старина. Скварка* i, ж. {пам. скварачка)— кусочек сала. На полудзянь с сабою ўзёў дзьве скваркі сала. 1 скварачкі сала німа—усё вышла. В.. Старина. Скварыць, дзс.—1) заливать пищу жареным салом с жиром. Сала ё, дык i будзя чым скварыць. Вудам здорам скварыць. — 2) переносно, — о морозе. Мароз проста аж скварыць! 23. Старина