Саладзей 252 Canat Саладзій, npc. в. cm. — слаще. Ca ладзей ня трэба, i так салодка. B. Старына. Саладкаваты, прм. — сладковатый. Вада троха саладкаватая. В. Старина. Саладуха, i, ж.— кулага. Калі вы яе паясьце ету саладуху, што навадзілі паўцэбра?! В. Старина. Саламя, я, н. — солома или кострика, накладываемая на гребень соломенной крыши, чтобы не было течи. Вецяр саламя ўзаддроў ic страхі. В. Старына. Саламлны, прм. — соломенный. Саламяная страха ашчэ крапчэй, ік якая йз гонтаў. В. Старина. Салапаты, прм. — выговаривающий „ с " вместо „ш", служит бранным. Сьцерва ты салапатая! В. Старина. Салапач, 4, м.— тот, кто говорит *с" вместо „ша. Ой салапач! ня скажа шапка, а сапка. В. Старина. Салапяка, i, ж. — ротозей, с глуповатым видом. От салапяка: пазірая й ня бачыць! В. Старина. Солодкій, прм. — сладкий. Ня будзь ні горкі, ні салодкі, бо горкага праплююць, а салодкага праглынуць. Прик. В. Загай, Пух. р. Салома, ы, ж. — солома. Саломаю аблажылі прызбу на зіму, В. Старина. Саломаю агню ня затушыш, а вадою ня падпаліш. Прик. В. Белае, Пух. р. Сольнік, а, м.— торговец салом. Сальніку прадоў свайго парасюка. В. Старына. Салянка, i, ж. — солонка. Падай соль у салянца. В. Старына. Самавол, а, м. — своевольник. Ведама, самавол: што хоча, то й робіць. В. Старына, Самавол ка, i, ж. — своевольница. Ш-ж самаволка цібе паслухая: ты казала ня йці, а яна пашла гуляць. В. Старына. Самадзелак, лка, а, м.—самодельная вещь. Еты ложак самадзелак., В. Старына. Самапасам, пре. — без присмотра. Пусьцілі коні самапасам, дык яны пашлі па 'ўсох. В. Старина. Самапрадка, i, ж. — прялка. Зламаласі к чорту самапрадка прадучы! В. Крамяні, Пух. р. Самапраўства, а, я.—самоуправство. Самапраўствам спасыділі атаву. В. Старына. Сама раз, пре. — как раз в меру. Вот ета сама раз: чарку-дзьве выпіў i досыць. В. Старына. Самасійка, i, м,—1) самосейка—дикий полевой мак. Аткуль ён узёўся еты самасейка на градах —здаецца-ж добрым макам сеяла.— 2) внебрачный ребенок. Еты хлапчук самасейка: ніхто ня ведая, хто яго бацька. В. Старына. Саматканец, нца, м. — юбка из сукна домашнего изделия. Надзела саматканяц, дык шмаТ цяплей. В. Старына. Самінькі, прм.— ласк. самы. А той саменькі чалавек, што вы кажаця. Каб твая саменька мац! спухла. В. Старына. Сан#чкі, чак, мн. — санки, салазки. Зрабіў дзецям санёчкі коўзацца. В. Старына. Сапачываць, дзс. — покоиться (об умершем). Няхай яго душачка са сьвятымі сапачывая! В. Старына. Сапляк, 4, м.— 1) сопливый, возгривый. Сапляк ты, падатры ты свае соплі! — 2) слабосильный подросток, мужчина. Сапляк сам, а бярэцца за такую работу! В. Старына. Сапроўды, пре.—-действительно, подлинно. Сапроўды, братка, яно-ж так! В. Старына. Сапсавацца, дзс. — похудать, стать хуже на вид. Наша малоя нешта троха прыхварэла, дык i саўсім сапсавалася. В. Старына. Сапсаваць,-цца, дзс. (прм. сапсованы) — испортить,-ться. Сапсавоў етакі кавалак дзерава!.. Добры быў гэблік, але сапсавоўся. Сапсована долата,—нельга ім выдзяўбаць дзіркі. В. Старина. Сапсець, дзс. — состариться, как собака. Сабака сапсеў ужо — трэба зьвесьці куды. Сапсела баба. В. Старына. Сапщ, дзс,—сопеть, тяжело дышать. Аж ня можа сапці, В. Старына