Сакун Рэч Рэч, ы, ж.— 1) разговор. C першай страны ды ня добры я раны. Прик. На пены — добрыя ръчы.Прик.— 2) предмет вообще. Усякая ран у хаця патрэбна: тапор, вілкі, Сабака, i, м.— 1) собака, пёс. Брэша, ік той сабака. — У сабакі вачэй пазычыць (пазычыушы),— делать что-нибудь без стыда. Хіба ў сабакі вачэй пазычыць ды * йці к ім прасіць хлеба.—2) переноси., скверный человек. Слухай ты етага сабакі!—3) мерка для равномерного набивания на крыш у— решетин. Памерай сабанам, як класьц! лиціну. В. Старина. Сабакар, а, м. — тот, кто дразнит собак. Ведама сабакар: ні'днаго сабакі ня прапусьціць, каб ня выцяць чым. В. Старина. Сабаччая мята, — мята полевая (Mentha arvensis L). На, панюхай сабаччай мяты!. X. Самін, Пух.р. Сабаччы, прм. — собачий. Сабаччая будка. Сабаку й сабаччая сьмерць. Прик. В. Старина. Сабачы вузел,— неправильно завязанный узел, когда он легко развязывается. Завязоў вяроўку на сабаччы вузял, дык яна сама й разьвязалася. В. Старина. Сабаччы рамон, — пупавка вонючая (Anthemis Cotula L). Вот дурань: нарвоў сабаччага рамону ды носіцца. В. Старина. Сабрацца,дзс. — собраться. Народу сабралася, аж німа дзе й яблыку ўпасьці. В. Старина. Савець, дзс. — опускаться, ослабевать от сна. Чаго ты савеяш, ідзі спаць. В. Старина. Саглас, у, м.—согласие. Німа ў іх сагласу: усё спорацца ды спорацца. В. Старина. Садавіна, ж. — фрукты. Сяголята нешта садавіна ня ўрадзіла. Леташні год быў добры на садавіну. В. Старина. Садзіць, дзс. — итти на кого напролом. Мядэьведзь проста так i сакачарга... В. Старина. Рачыцца, дзс. — случиться. Мо' дзе рэчыцца дастаць у людзей лепдаага насеньня, а сваім пакуль сеяць ня буду. В. Старина. с. дзіць на яго. В. Старина. Садок, дки, м. (пом. садочаку—сад. Трэба свой садок завесьці, каб дзеці па чужых ня лазілі. Добра мець хоць маленькі свой садочак. В. Старина. Садрыгнуцца, дзс. — содрогнуться, поколебаться. Аж зямля садрыгнулася! В. Старина. Сажа, ы, ж.— 1) сажа. У коміня загарэлася сажа.—2) головня. У ячмені шмат сажы. В. Старина. Сажалка, іУ ж. — яма с водою. Намачыў пяньку ў сажал ца. В. Старина. Сак, а, м. — рыболовная снасть. Паўлюк пашоў рыбу лавіць сакам. В. Старина. Сакав/к, ў, м. — древесны сок березы, клёна. Зрабіў лоцік, каб спусьціць сакавік. Накапала вядро сакавіку. В. Вострава, Сьміл. р. Сакатаць, дзс. — кричать подобно курице. Курыца сакоча: мусіць, хоча несьціся. В. Старина. Сакатлшая (жанчина), — женщина, склонная к брани или любящая йного и быстро поговорить. Ох, якая яна сакатлівая! В. Старина. Сакатуха, i, ж.— 1) курица, которая много „сакоча*. Пусьці ў хату ету сакатуху: мо з яйцом.— 2) женщина много и быстро говорящая. От дзе сакатуха: вечна лапоча й лапоча языком! В. Старина. Сакрэт, у, м.— секрет. Нейкія ў іх там сакрэты завяліся. В. Старина. Сакун, ś, м. — белорус, который возвратное, местоимение ся выговаривает, как са (напр., паваліўса). От сьмешныя гэтыя сапуны: купіпі абаранкаў ды с хлебам ядуць! С. Амельна, Пух. р
Дадатковыя словы
дкй, жанчйна, лйціну, ніднаго, садочак^—сад
5 👁