Рашэціна 247 Рубіць Рашэціна, ы, ж.— столб с дырами, в которые вкладываются жерди для пазярода".У вазяродзя згніла рашэціна. В. Старина. Ржаўнік, у, м.— жнивьё. Скаціна пашла па ржэўніку. В. Лешнща. Сьмы. р. Рзаць, дзс.—ржать. Кон! рзуць на начлезя. В. Слопішча, Шацк.р. Рог, у, м. (пам. рвжок)— 1) рог у животных, Каровя трэба рогі пасьпілоўваць, каб ня калолася. У баранчыка ашчэ маленькія рожкі. — 2) угол. Ідзі к таму Абраму, што жыве на рагу. В. Старина. Рогат, у, м.— громкий смех. Рогату нарабілі з яго — вуй сколька! B. Старина. Родны, прм.— родной. Родныя братэ, а етак сварацца. В. Старина. Рожа, ы, ж. — 1) роза (Rosa L). У расадніку цьвіце рожа. В. Старина. — 2) рожистое воспаление. „Рожа - ражыца, добрая ты маладзіцаі Усе табе гасьцінцы: булкі да абаранкі, замаўляю цябе каляднымі славамі!" 3 за га вору. C. Навасёлкі, Пух.р. (Пр.\*ушъ). Розгалас, у, м. — эхо, отзвук. 1к крыкнаў — толька розгалас пашоў па леся. В. Старина. Розка, i, ж. (пам. розачкаў — розга. Добрых розак нарэзаў на венік. Так чым ня можна біць малога, а розачкаю сьмела насьцёбай. В. Старина. Розум, у, м. — ум, разум. Людзей слухай, а свой розум май. Прик. Што галава, то й розум. Прик. В. Старина. Чужога розуму лыкам ня мерай. Прик. С. Дукора, Сьмілав. р. Розьмін, у, м. — раз'езд в дороге. На дарозя розьміну німа: усё едуць ды едуць. В. Старина. Рондаль, аля, м. — кастрюля. Зварылі вішні ў рондалі. В. Старт а. Рослы, прм. — 1) быстро растущий. Рослая твая дзяўчына: дзесяць гадкоў, а якая ўжо вісокая.— 2) спец.— о хлебах: проросший в снопах. Ячмень рослы — на крупы ня гадзіцца. Жыта было рослая, дык хлеб салодкі. В. Старина. Роскідка, i, ж. — борозда, которая образуется посреди полосы во время пахоты. Палоса ня широкая — ня трэба двух роскідак. У рЬскідку арацъ (узараць), — пахать, начиная от меж полосы и оторасывая землю от средины к межам. У роскідку ары, — ета-ж на зіму. Ганьке узароў у роскідку, а даляй пашло ў склад. В. Старина. Росна, пре. — мокро от росы. Уранку сягоньня было росна. В. Старина. Росны, прм. — росистый. Росная сягоньня раніца. В. Старина. Рот, рота, м. — рот. Сам ня можа й рота расчыніць — такі слабы. Усе ратэ паразяўлялі, што чалавек аправіўся ды троха лепяй стоў жыць. В. Старина. Роў, рова, м. — ров. Етага рова мы з возам, мусіць, ня пяраедам. Вада парабіла равэ. В. Старина. Роўны, прм. (пре. ўоўш) — равный. Роўны роўнага шукая. В. Слопішча, Шацк. р. Роўна ты цягай пілу, у бок ня крыві. В. Старина. Рохкаиьне, я, н. — хрюканье. Парасята цэлы хлеў нарабілі рохканьня. В. Старина. Рохкаць, дзс. — хрюкать. Сьвіньня галодная рохкая на дварэ. В. Старина. Руб, а, м. — грубый рубец у шитья. Дождж прамачыў аж да руба. В. Старина. Рубанак, нка, м. — фуганок. Рубанкам спусьціў дошку. В. Старина. Рубеж, рубяжа. м. — граница. На рубяжы пасеяў насенны лубін. В Старина. Рубель, бля, м. — жердь для увязки снопов или сена, соломы. Рубля забыўся ўзяць с сабою: німа як уціснуць воза. В. Старина. Рубель, бли, м. (пам. рубельчыку— рубль. Зарабіў цэлага рубля. Ня лёгка дастоўся мне еты рубельчык. В. Старина. Рубгць, дзс. — складывать из бревен постройку. Пачалі ўжо хату рубіць. В. Старина
Дадатковыя словы
блй, отбрасывая, разезд, рбва, рбта
6 👁