Рассабачыцца 245 Расшыўка зал!, хто набіў майго Васіля. В. Старина. Рассабачыцца» дзс. — распуститься, потерять стыд. Рассабачыўся ён да пасьледняга: людзей ия саромяяцца, робіць, што хоча. В. Старина. Рассасульваць, дзс. — рассказывать с прикрасами. Пакінь ты лепяй рассасульваць пра свае салдаты: служыў, 1к усе—дый толька. В. Старина. Расстарацца, дзс.—раздобыть, приобрести. Каб дзе расстарацца дваццатку рублёў — трэба сына жаніць. Расстароўся сабе бярвеньня на хату. В. Старина. Рассулоньващьнцца, дзс. (зак. рассупоніць9~цца)—развязывать супонь. Рассупоньвай ты каня. Ия ўмеяш ты добра завязваць супонькі, што ў цібе хамут рассупоньваяцца. Рукі пакрэплі—ня магу каня рассупоніць. В. Старина. Раствансць, дзс. безас. — разлиться жидкой, непролазной грязи. На дарозя растванела: нельга й прайці, ня то што праехаць. В. Старина. Растрасаць, дзс. (зак. растрэсьці)— растрясывать, терять дорогою от тряски: сено, солому. Ня ўціснаў добра воза, ды растрясая сена дарогаю. Трошка ўскінаў саломы на воз i тую хоча растрэсьці, етак хутка едучы. В. Старина. Растрыбуишць, дзс. — растребушить, раскідать. Конь растрыбушыў бабку аўса. В. Старина. Расходзіцца, дзс. (зак. разыйцгся)— расходиться. Во калі ён прышоў на сход, ік усе сталі расходзіцца. Ужо нікога німа: усе разышліся. В. Старина. Расходзіцца, дзс. (зак. расхадзщца) —1) входить в азарт. Ня расходзься вельма: ніхто цібе ня баіццаі 1к расхадзіўся, дык чыстая бяда з 1м! — 2) разбушеваться (о буре). Расхадзілася бура, аж стрэхі 1рве! В. Старина. Расхвастацц -цца, дзс. — разбить, . -ться. Ужо ўсьпеў расхвастать новы люстэрак. Расхвастоў галаву. Расхвасталася талерка. В. Старина. Расхілгць, дзс. — раздвинуть. Расхілі кал§ ды сунь жэрдку. В. Старина. Расхінуць, дзс. — раскрыть, развернуть что. Расхіні кніжку да пачытай. В. Старина. Расхістаць, дзс.—расшатать. Расхістоў ножкі ў заслоне. В. Старина. Расхіхатацца, дзс.—расхохотаться. Расьхіхатаўся, як Сідар на базары. Прик. В. Белая, Пух. р. Расхл/опацца, дзс. — сильно расплакаться. Расхлюпаўся, ік па нябожчыку. В. Старина. Расхрдатацца, дзс. (прм. расхристаны)— раскрыть грудь. Холад, а ён расхрыстаўся. Ходзіць расхрыстаны, В. Старина. Расхутаць9-цца, дзс. (прм. расхутаны)—раскутать,-ться. Холадна, а яна расхутала малога. Дзіця расхутана. В. Старина. Расчыняць9~цца9 дзс. (зак. расчынщь.-цца, прм. расчынены)— растворять,-ться. Расчынілі варота, дык лоўны двор сьвіней набегла. Легка расчыняяцца ваша брама. Вакно ўсю ноч было расчыняна. В. Старина. Расчырванецца, дзс. — раскраснеться. Расчырванелася яна, дык аж гарыць. В. Старина. Расшал0паць9 дзс. — уразуметь, раскусить. Ніяк дурань етага ня расшалопая. В. Старина. Расшчзпліваць, дзс. (зак. расшчашць)—1) раскрывать, разнимать. Расшчэплівайця яму рот вады ўліць, мо'ачнецца. Ня расшчапіць яго рук—вот крэпка сашчапіў.— 2) расколоть (о дровах, голове). Ік хвазануў яму калом—дык i расшчапіў галаву! Расшчапі палены са два дроў у печ. В. Старина. Расиш(з)ука9 i, ж. — кружева, вшиваемые в средину скатерти или простыни. Яўгіньня зрабіла ў скацярсьць нейкаю моднаю расшэўку. В. Машарова, Сьміл. р. Вот харошая пасьцелка твая — з расшыўкаю! В. Турэц, Сьміл. р
Дадатковыя словы
моачнецца, расхліопацца
3 👁