Разок 242 Ральля брамы, пакрась троха дый добра | будзя! Як лоўка размулявоў ён куфар! У іх хаця война размулёваныя. В. Старина. Разок, зка, м. — уменьш. от рэз. Добры яму папоўся разок: вазоў пяток дае сена. В. Старина. Раз-па-рдзу, пре. — непрерывно, за каждым разом сейчас-же повторяясь. А пярун раз-па-разу жарыць ды жарыць! В. Старина. Разрагатдцца, дзс. — сильно расхохотаться. Чаго вельма разрагаталіся, дурны сьмех папалі! В. Старина, Разробіцца, дзс,—растолстеть, разжиреть. Во разробіўся ваш парсюк, ік вол! В. Старина, Разрохкацца, дзс.—расхрюкаться (о свинье). Аюсь у хлеў, чаго ты разрохкалася туті В, Старина, Разрэзваць, дзс. (зон, разрэзаць)— разрезывать. Ия трэ'бала разрэзваць етаі дошкі, дык i ня сапсавоў-ба яе. Яблык разрэж напал. В. Старина. Разумець, дзс. — разуметь, понимать, постигать. Ён нічога ня разумея, што ты яму кажаш. В. Старина. Разумнець, дзс,—умнеть. С каждым днём хлопчык разумнея, начиная гаварыць. В. Старина. Разумны, прм. — умный. Разумная галава ў яго. В. Старина. Лепяй з разумным згубіць, чым з дурным знайці. Прик. В. Загаи, Пух. р. Разьбедавацца, дзс.—сильно разжалобиться, загоревать. Разжаліўся, разьбядавоўся чалавек,—ну мусіў-жа пазычыць яму с пуд мукі, хоць i ў самога вобмаль. В. Старина. Разьбіваць, дзс. (зак. разьб/ць) — о травах: расстилать их, колотя для просушки. Пойдам зараз сена разьбіваць, мо' да вечара ашчэ высахня. В. Старина. Разьвівацца, дзс.—расти и укрепляться (о растениях). Разьвівайся, малады дубочак, — заўтра мароз будзя. В. Забалоцьце, Сьміл. р. Разьвіднець, дзс. безас.—рассвести. На дварэ ўжо разьвідняла. В. Старина. Разьвгднюваць, дзс. рассветать. Паўставалі, ік пачало разьвіднюваць. В. Старина. Разьесьціся, дзс. — 1) раздеться. Парасюк разьеўся, аж ня паверняцца.—2 сильно рассердиться. От чалавек: разьеўся, ік той зьвер! В. Старина. Разьленавацца9 дзс. — разлениться. Нешта ты разьлянавоўся, нічога ня хочаш рабіць. В. Старина. Разьлягацца, дзс.—давать эхо. Гукая, аж лес разьлягаяцца! В. Старина. Разьмяргоўваць, дзс. (зак. разьмергаваць) — распределять. Глядзі-ж, так разьмяргоўвай, каб нікому крыўды ня было. Бацькаўшчыну падзялілі, разьмяргавалі бяз жаднаі сваркі. В. Старина., Разыошыцца, дзс. (прм. разь/ошаны) — разориться, страшно разозлиться. Так-жа быў разьюшыўся сабака,— чуць ня загрыз таго сьвінчаці. Вот чалавек дзе: ік той зьвер разьюшаны кідаяцца біцца! В. Старина. Разявдка, i, м. — розиня, ротозей. А што, палучыў аглабні, — ня будзь разявакаю, ня стой на самуй дарозя! В. Старина. Разяўляцца, дзс.—кричать на кого, бранить. Што ты разяўляясься на дзіця малоя: яно ашчэ нічога ня разумея! В. Старина. Разяўляць, дзс. (зак. разлвіць) — розевать, раскрывать рот, пасть. Ня разяўляй рота, а то муха ўляціць. Дурніла нейкая: разявіў рот ды пазірая. В. Старина. Райтузы, 6у, мн. — лоскутки из старья. Алена надрала райтузоў на пасьцелкі. В. Старина. Райтузьнік, а, м.—босяк; ходящий в лохмотьях. Ах, райтузьнік еты абдурыў міне\ В. Старина. Раіць, дзс.—советовать. А мне людзі раілі вот етак зрабіць. В. Старина. Ральля, i, ж.—вспаханное поле. Па ральлі етага воза конь ня пацёгба. В. Старина
Дадатковыя словы
разьбіць, разьіошаны, трэбала
3 👁