Размулёўваць Р азводзьд зе Разводзьдзе, я, н.—весеннее половодье. У самая разводзя прышлося ехаць. В. Старина, Развздзгаць, дзс. (при. развэдзганы) —размазать что-либо клейкое, густое. Малы развэдзгаў усю кашу па лаўца. Па ўсём стале развэдзгана мачаньня. В. Русаковой, Пух. р. Разгаман/цца, дзс. — разговориться. Разгаманіліся мужчыиы—i дамоў ня йдуць. В. Старина. Разгарнуцца, дзс. — развернуться. Німа на чом тут мне разгарнуцца, каб добра, гаспадарыць. В. Старина. Разгарнуць, дзс. — разгрести* развернуть. Разгарні жар ды пастаў там на гарачум гаршчок. В. Старина, Разгароджваць, дзс. (зон. разгарадзщь) — разгораживать. Трэба плот разгароджваць, каб ямчэй было хадзіць. Нехта ў гумне чыстакол разгарадзіў, дык праз дзірку сьвгньня лазяць. В. Старина. Разгаты, прм.—ветвистый. Пастушке селі пад разгатаю бярозаю. В. Міхалова, Пух. р. Разглядвць, дзс. (зак. разглядзець, разгледзіць) — рассматривать. Што ты там разглядаяш? Добра трэба разгледзяць, а тады браць. Уперад ніколі ня мяшая разгледзіць, як што рабіць. В. Старина. Разглядзоцца, дзс. — осмотреться. Ня было калі й разглядзецца. В. Старина. Разгортваць, дзс.—грести что-либо в стороны, разворачивать. Ячмень хай так з боку І ляжыць у кучы,—ня разгортвайця яго. В. Старина. Раздабарваць, дзс.—калякать, болтать. Раздабарвая цэлы вечар, ік яму німа чаго рабіць. В. Старина. Раздабрэць, дзс. — раздобреть. Бачыш, як ён годзіць мне, раздабрэў вельма! В. Старина. Раздражніваць, дзс. (зак. раздражишь, прм. раздражнены) — раздразнивать. Надта ня раздражнівай сабакі, ато хутка парве! Раздражнілі каня, дык ціпер І ня ўлавіць яго. Ня падходзь к быку: ён ціпер раздражняны, гатоў атразу на рогі ўзяць. В. Старина. Раздумоўваць, дзс. — раздумывать. Нечага тут доўга раздумоўваць: як пачалі, так i рабіця. В. Старина. Раздурваць, дзс. (зак. раздурьшь, прм. раздураны) — разбаловывать. Ня раздурвайця вы дзіцяці ўсякімі гасьцінцамі. Раздурылі ката ў хату пускаць,—ціпер ня хоча ў гумно йці мышэй лавіць. Эй, якія-ж раздураныя вашы дзеці: маці ашчэ ня ўсьпела бліна c скаравады зьняць, a яны барджэй хапаюць! В. Старына. Разжаліць,-цца, дзс. (прм. разжалены) — разжалобить,-ться. Разжаліў ты ўсіх нас, чалавеча, сваімі расказамі! 1к разжалілася яна да стала плакаць,—i рады ня даць ёй! Калі чалавек прышоў етакі разжалены, дык, мусіць, нешта ё ў яго. В. Старина. Разжыцца, дзс.—разжиться; достать, раздобыть что нужное. Каб як разжыцца на грошы. Разжыўся я ўжо на свае калёса. Год, два пагаруя, а патом i разжывецца. В. Старина. Раззлаваць,-цца, дзс. — разозлить, -ться. Раззлуеш яго,—дык i етага ня палучыш. Глядзі, ік раззлуецца бацька, дык дасыдь табе! В. Старина. Разшкі, нак, мн. — изюм. Піраге сьпяклі з разінкамі. В. Старина. Разлапатацца, дзс. — разболтаться. Сьціхні ты, разлапатоўся на ўсю хату! В. Старина. Разлуп/ць,-цца, дзс. (прм. разлеплены)—разодрать,-ться. Не'к за цьвіх зачапіўся ды ўсю рубашку разлупіў. 1к тузянула, дык хуста й разлупілася, — ціпер хадзі ў разлуплянай. В. Старина. Размул£уваць, дзс. (зак. размуляваць, прм. размул£ваны)—раскрашивать что, расписывать красками. Ня размулёўвай надта
Дадатковыя словы
нек, разгаманіцца, разлупіць
4 👁