Адкаснуцца 12 Аднекуль Адкаснуцца, дзс.—отойти, отвязаться. Аткасьніся ат міне, чаго вяжасься! В. Старика. Адкачацца, дзс.—проболеть. У бальніцы аткачоўся з месяц. В. Старина. Адкідаць, дзс. (загс, адкшуць)— 1) оторасывать. Трэба аткінуць сьнег ад ганку.—2) раскрывать весною „копец* с картофелем. Бацька аткідае капец на'гародзя.—3) лечить огневицу (про- j студные прыщи), омывая их водой, в которой мочат руки при посадке хлеба и в которую еще нарочно кладут горящие: угли с печи, когда садят хлеб. Зьбегай, Міхалька, к дзядзіня, хай аткіня табе вогнік. В. Старина. Адкгдзік (ч), а, м.—полное веретено пряжи; два аткгдзікі(чы) свиваются в один пачынак. Наста напрала два аткідзікі. В. Востраза, Сьміл. р. У Вагапы нейкія маленькія аткідзічы. В. Старина. Адкірмашаваць, дзс.—побывать на базаре. Добра аткірмашавоў i ra рэлкі выпіў. В. Старина. Адклад, у, ж —отлагательство, от-; срочка. Атклад ня йдзе ў лад. | Ирик. В. Старина. Адклейваць,-цца, дзс. (зак. адклеіць,-цца)—отклеивать,'Ться. Атклёйваяцца сама папера ат сьцяны. Боляй дай клею, ато атклёіцца. В. Старина. Адкрасаваць, дзс.—отцвесть. Жыта ўжо аткрасавала. Аткрасавала ўжо лецячка свай, В. Старина. Адкрасьці, дзс.—своровать что, не- | заметно снося в сторону. Ат- j кралі торбачку с салам. В. Ста- | рина. Адкрасьціся, дзс.—незаметно отделиться от товарищей. Аткроўся ад гурту ды пашоў адзін. В. Старина. Адкуль, пре.—откуда. Аткуль ідзеш? Аткуль?—С пад кур, В. Старина. . Адлозіць, дзс. (зак. адлезьц!)— 1) отставать от чего. Атлезла падашва.—2) отходить. Атлезь ты ат міне. В. Старина. Адлега, i, ж.—оттепель. На дварэ атлега: можна й слабей пратапіць. В. Старина. Адлічаць,-цца, дзс. (зак. адлічмць, -цца) русізм—отличать, -ться. Сянакос Яўхімавых нічым ня'тлічаяцца ад другіх. Атлічыўся наш сынок добра В. Старина. Адлгчваць, дзс. (зак. адл1чощь, прм. адл/чаны)—отсчитать. Атлічвая грошы. Атлічыў сваё, дык i бяры. А дна залатоўка ўжо атлічана. Бяры атлічанаю капу снапоў. В. Старина. Адлушць,-цца, дзс.—ото драть,-ться. Атлуплю, 1к таго ката. Ад бота атлупіўся падносак. В. Старина. Адлупцаваць, дзс.—побить. Добра атлупцавоў хлапца, хай ня дурэя. В. Старина. Адлюдзкаваць, дзс.—гл. Людзкаваць. Ну й атлюдзкавоў раз я ў Мінску! В. Старина. Адма(у)ляваць, дзс. (прм. адма(у)леваны)— 1) нарисовать красками. Атмалявоў карцінку—аж глядзець! Вот атмулёван паніч на патрэця,—ік жывы стаіць!—2) удачно сделать что. Сталяр так добра вырабіў стол, ік адмулявоў усяроўна. В. Старина. Адмяньцщь, дзс.—хорошенько побить. Атмяньцілі, дык атмяньцілі—больш ня будзя чапацца. В. Старина. Адмясщь, дзс.—здорово намять бока. Атмясіў яму паленам ня шкадуючы. В. Старина. Аднавор, у, м.—один раз паханое поле. Авёс пасеяў у аднавор. В. Старина. Аднадзіць, дзс.—отучить. Чуць атнадзілі карову лазіць у вагарод. В. Старина. Аднакава, пре. одинаково. Усюдых мне аднакава. Зямлі-ж аднакава ў нас 1 ў вас, В. Старина. Аднастайны, прм.—одного качества, одинаковый. Ат абедзьвіх кароў малако аднастайная. В. Старина. Аднекуль, пре. откуда-то. Атнекуль прывалокся кот у хату. В, Старина
Дадатковыя словы
адл1чбщь, адлічаны, нагародзя, нятлічаяцца, отбрасывать
8 👁