Аддубасіць Адкасаць Аддзул, y, м. — двор, образовавшийся после раздела семьи. Брат жыве на'дзьдзеля. В. Дукарка, Сьміл. р. Аддзякаваць, дзс. — отолагодарить. Ня ведаю, чым i адзьдзякуваць за вашу ласку. В. Старина. Аддубасіць, дзс.— сильно побить. Аддубасілі Мікітку добра,— век ня забудзя. В. Старина. Ад(н)дыхаць, дзс.—(зак. ад(н)дыхнуць)—отдыхать. За работаю німа калі й аддыхнуць. Аддыхніма троха. В. Старина. Утаміўс/, трэ* андыхнуць. В. Крамяни Пух. р. Адждрыць, дзс.—довольно сильно побить. Здорава аджарыў хлапца папружкай. В. Старина. Аджон, у, м.—отработка жатвою. Пазычылі хлеба на*джон. В. Старина. Аджымаць плацьце — мыть отмокшее за ночь белье в первый раз. Матка аджымая плацьця. В. Старина. Аджынаць,-цца, дзс. (зак. аджаць)— 1) отрабатывать долг жатвой. Жонка пашлааджынаць пазыку.— 2) прожинать часть полосы. Во аж куды ўжо аджаліся бабы! В. Старина. Аджмць, дзс.—выжить, поправиться; Была саўсім прыбілі ката, але аджыў. В. Старина. Адззжа, ы, ж.—одежда, платье. Шмат наспраўлёў сваім дзеўкам адзежы. Hi адзежы, ні ежы нічога. В. Старина. Адзежы на, ы, ж.(пам. адзежынкаў— одежина (одна вещь). Каб хаця якая адзежына была ў хаця, нічога німа. В. Старина. Адзеньне, я, н.—одеяние, одежда. Адзеньня й грошай чоршта навёз з Амэрыкі. В. Старина. Адзеты, прм.—одетый. Ашчэ пакуль адзеты, абуты й ня галодны. В. Старина. Адз#нак, нка, м.—гл. Адонак. Пад стог зрабілі новы адзёнак. В. Вострава, Сьміл. р. Адз£р, адру, м.—корь. Хлопчык хварэя на адзор. Дзіця ляжыць у вадры. В. Старина. Н Адзінакавы, прм. — одинаковый. Адзінакавая наша багацьця: маё й тваё. В. Старина. Адзінанцацяра—собир. числ. адзінанцаць. Вывялася толька адзінанцацяра пылянятак. В. Старина. Адзінанцаць, Мя. — одиннадцать. Хлапцу адзінанцаць год. В. Старина. Адзінгца, ы, ж,—единица. Адзініцы адгулёў, а ціпер буду двойкі гуляць. (3 гульні ў каменчыкі). В. Старина. Адзінота, ы9ж.—одиночество, уединение. Жыве на'дзіноця й ня , баіцца нікога. В. Старина. Адзін/откі, прм.—одинешенек. Адзін адзінюткі й стаіць наш ячмень. В. Старина. АдзІчаць, дзс.—одичать. Адзічоў наш кот. В. Старина. Адкавд/ліць, дзс.—отрезать большой кусок хлеба. Пастух аткавуліў сабе ў вярэньку с паўбулкі хлеба. В. Старина. Адказ, у, м.—ответ. Hi атказу, ні прыказу. Прик. Ня вядома, які дадуць мне атказ на маё прашэньня. В. Старина. Адказаць, дзс.—завещать что на словах пред смертью. Бацька атказоў сыну ўсе грошы В. Старина. Адкалоць, дзс.-—заколоть (поросёнка). Аткалолі парасята, каб ня цягнулі сьвіньні. В. Старина. Адкалушць, дзс.—отковырнуть. Аткалупі сабе троха масла на хлеб. В. Старина. Адкамячыць, дзс.—хорошенько помять, побить кого. Аткамячылі яму хлопцы добра, ня будзя боляй рызыкаваць. В. Старина. Адкараскацца, дзс.—отвязаться от кого. Чуць аткараскаўся ат яго. Ня'ткараскацца ад благаты етаі. В. Старина. Адкасаць, дзс.—отвернуть засученные рукава рубахи или штанов. Аткашы рукавэ ды кідай работу. Аткасоў штанэ: там німа вады. В. Старина
Дадатковыя словы
аддз^л, адзбр, адзініоткі, адкавділіць, адрў, надзьдзеля, надзіноця, няткараскацца, отблагода, утаміўсі
8 👁