Прышчэць сесть в защищенном месте. Каб дзе прыхінуцца каля дрэва ды палалуднаваць. В. Старына. ПрыхІсьць,і, ж.—пристанище, место, где можно приклонить голову. Ведама, чистая поля: нідзе Hiяк ai прыхісьці німа. В. Старына. Прыходна, пре.—прилично, Прыбралі хату як трэба: стол заслал!, лаўкі памыл!, — дык i прыходна стала. Ета пальто яму прыходна, а табе нешта ня ліпня. В. Старына. Прыц/, дзс.—прийти. Павінян дзядзька к нам прыці. Зоўтра придам к вам гуляць. В. Старына. Прыцікаваць, дзс. — подстеречь. 1к раз калі прыцікуя да дасьць пуду, дик боляй ніхто ня палезя ў яго садок. В. Старына. Прыціскаць, дзс.(зак. прыціснуць, прм. прыц/снуты)—прижимать. Ня прыціскай надта, i так будзя трымацца. Прыціснаўпаляц дзьвярамі. Быў прыціснуты возам, дык i памёр ат таго. В. Старына. Прыцммкаць, дзс.—затаскать кого работою. Прыцмыкаў каня, што нельга й ехаць. Прыцмыкаў ён сваю жонку. В. Старына. Прыц&баць,-цца, дзс. — прийти (о длинноногом). Прыцыбаў к нам Базыль i Даніла прыцыбаўся. В. Старына. Прыцягнуць,-цца, дзс. — притащить, -ться. Начорта вы ету заразу прыцягнулі ў хату?! Ледзь прыцёгся дамоў: так-жа быў прыстоў! В. Старына. Прычакаць, - цца, дзс. — дождать, -ться. Ня прычакаць нам тае пары. Чакалі, чакалі яго дый ня прычакаліся. В. Старына. Прычаш'цца, дзс.—пристать, привязаться к кому. Прычапіўся, ік сьляпы к плоту. Прык. В. Старына. Прычап/ць, дзс. (прм. прычэпле ны)—прицепить. 1к круку прычапіл! новая вядро. Там вяроўка за колца прычэпляна. В. Старына. Прычалка, i, ж. — придирка. Яму абы якую прычапку знайці ды свары цца. В. Старына. Прыхісьць ____________ % Прычварыць, дзс.—притравить животное собакою. Нехта прычварыў нашу сьвіньню—i вушы апусьціла. В. Старына. Прычмарыць, дзс.—излишне поджарить. Троха прычмарыла сала на скаварадзе. В. Старына. Прычмуцщь, дзс. — приворожить. Прычмуціла яна к сабе чужога жаніха. В. Старына. Прычынщь, дзс.—призакрыть. Троха прычыні юшку: хай чад сыходзіць. В. Старына. Прычктваць, дзс. — причитать по покойнику. А як-жа яна галосіць да прычытвая—аж самому шкода слухаць! В. Старына. Прышвы, ваў, мн. — часть сапога, пришиваемая к голенищам.!к ботам доў новыя прышвы. В. Старына.. Прншлы, прм.—пришедший. Ён ня тутэйшы,—прышлы чалавек, ашчэ нічога тут ня ведая. В. Старына. Прышрубаваць, дзс. — привинтить. Прышрубуй капу ў малатарні добра, каб вымалачвала лепяй. В. Старына. Прышчунуць, дзс. — дать нагоняй. Прышчунаў дзяцей, дык ціхінька. сядзяць!.. В. Старына. Прышчурыцца, дзс. — съёжиться и приникнуть к чему, чтобы быть не заметным. Сеў ў запячку, прышчурыўся i маўчыць ціхінька. В. Старына. Пришчынак, нка, м. — прыщик. На шчацэ ўсхапіўся прышчынак. В. Старына. Пркшчыцца, дзс. — покрываться прыщами. У Валены твар прышчыцца. В. Старына. Прышчэп, а, м.—привитое молодое деревцо. У садку пасадзілі тры прышчэпы. В. Старына. Прышчэпліваць, дзс. (зак. прышчап/ць)—прививать оспу или дичок. Наш дзед добра ўмея прышчэпліваць яблыиы й грушы. Малога траба везьці ў больніцу воспу прышчапіць. В. Старына. Прышчэць, дзс. — сильно рдеть. Кроў на шчаках аж прышчыць. В. Старына
Дадатковыя словы
прычапіць, прычашцца
6 👁