Прыпечча 231 Прыстаўляць Прыпечча, a, н.—место около боковой стенки печи. Дзежку з блінямі пастаў ля прыпячча. В. Дукарка, Сьміл. р. Прыпілнаваць, дзс. — подстеречь. Прыпілнавоў яго крадучы снапэ. В. Старина Прыплодак, дка, м.—приплод. Еты жарабочак—прыплодак ад гнядоі кабылы. В. Старина. Прыпл/ошчыць9 дзс. — прищурить. Нашто прыплюшчыў вока? ты-ж i так нічога ня бачыш! В. Старина. Прыпляскаць, дзс. — приколотить. Прыпляскоў цьвіх i ні знаку. В. Старина. Прыпнуць, дзс.—прицепить, подвязать. Прыпні хвартух,— ня так памараясься. В. Старина. Прыпол9 у, м. — приподнятая нижняя часть одежды (юбки, фартука, полы). Назьбірала ў прыпол яблыкаў. В. Старина. Г1рыполак9 лка, м.—доска горбыль. Каб прыполкамі якімізабіць дзірку. В. Старина. Прыправіць, дзс.—положить в пищу приправу. Прыправіла сялядца с цыбулькаю, перчыкам i алеям. В. Старина. Прыпяць9 дзс.—скоро притти. Сюды, нябось, 'к бачыш прыпёў! В. Старина. Пры раб/ць, дзс. — 1) приделать. Прырабіў сам цыбук. к люльца.— 2) подработать. Сена прырабілі троха на чужом. В. Старина. Прырахманіць9 дзс. — приручить. Прырахманіў к сабе жарабётка,— дык яно йдзе к яму. В. Старина. Прырззаку зка, м.—добавленная полоса земли. У нас у сяле дык чуць ня кажды палучыў прырэзак. На прырэзку пасеяў авёс. В. Старина. Прысада, ы, ж. — аллея; вообще древесные насаждения по сторонам дороги. На Чэрвень ехаць скрозь прысадаю. Прысада йдзе аж да самага пакоя, дзе ціпер школа. В. Старина. Прл/сак, ску, м. — горячая зола. С прыску ды ў вагонь. Прык. В. Старина. Прысал/ць, дзс.—-немного добавить соли. Прысаліця троха капусту: смашней будзя. В. Старина. Прысачыць курицу, — приучить к гнезду курицу. Добрая суседка: прысачыла маю курыцу ў сваіх сенцах несьціся! В. Старина. Прысварыцца, дзс. — пригрозить. Ік прысварыўся на дзяцей, дык i пярасталі дурэць. В. Старина. Прысв0Йчыць9 дзс.— 1) приручить. Прысвойчылі к сабе чужога ката.— 2) присвоить чужое. Прысэойчыў мой ножык. В. Старина. Прыссльле, я, н.—поселение. Во дзе добрая прысельля: тут табе й лес, i рака. В. Старина. Прысшць, дзс.—принудить насильно. Ніяк ня хацеў, але прысілілі выпіць. В. Старина. Прыскварыць, дзс.—немного залить пищу жиром с мелкими кусочками сала. Троха прыскварылі булён—i то лепяй. В. Старина. Прысмакі9 аў, мн. — сласти. Прысмакі—во ета ён дык любіць. Жыве на прысмаках. В. Старина. Прысмялак, лка, м.—земля видимая из-под снега на зимней дороге. Ну й дарога: як толька полаз узышоў на прысмалак, дык конь i стоў! В. Старина. Прысмалщь9 дзс.— 1) прижечь. Прысмаліў валасэ. У паўдні сонца прысмаліла.— 2) слишком настойчиво пристать к кому. 1к прысмалілі былі ваўке, дык чуць абараніўся! В. Старина. Прысшщь дзіця,—прислать ребенка во время сна. Пятрычыха прыспала сваё дзіця. В. Старина. Прыстарацца9 дзс.—раздобыть что. Каб прыстарацца дзе грошай на падаткі, ато ганяюць ужо кесьці. В. Старина. Прыстаўлсньне9 я, н. — постановка пьесы. У Сьмілавічах у суботу ўвечара будзя прыстаўленьни. В. Старина. Прыстаўляць, дзс.— 1) шутить, представлять кого-н. А ён 1к пачне прыстаўляць с каго—дык усе аж кладуцца ат сьмеху!—2) играть на сцене, ставить пьесу. Нагля