П рыказка 229 Прымураваць Прыказка, i, ж.—пословица. Здацян на прьіказкі, як порт мя прывязк X. Самін, Пух. р. Прыкаратак, прм. скор. — короток, коротковатый. Еты кол сюды ня гадзіцца: прыкаратак. Бярвенца добрая, але прыкаратка. В. Старина. Прыкаратка, пре. — недостаточно, мало. Свайго хлеба будзя на год прыкаратка, прыдзяцца дакупіць. В. Старина. Прыкарэць, дзс. — пристать плотно к коже, ране или чему иному. Завязка прыкарэла к больца. Ануча аж прыкарэла к лаўца. В. Старина. Прыкідвацца, дзс. (зак. прык/нуцца) — 1) притворяться кем. Прыкідваяцца, нібыта ён дурны. Нечага прыкідвацца на дурачка! —2) приставать болезни. Вот ета хвароба часта прыкідваяцца да малога. Прыкінулася нейкая nixa: дзіця ўжо другія суткі хворая. В. Старина. Пры кладаць, дзс. — шутить, говорить с прибаутками. 1к стоў ён прыкладаць на Альхіма, дык чыста ўсе жыватэ парвалі з рогату! В. Старина. Прыкладна, пре. — красноречиво, искусно. Так прыкладна гаворыць, 1к с кніжкі чытая В. Старина. Лрыклкжуцца, Лзс.—приключиться. Прыклюнулася нейкая хвароба да курэй. В. Старина. Прыкра, пре.—1) приторно. Салодка, аж прыкра.—2) противно, неприятно. Гаворіыць чорт ведая што, аж прыкра слухаць яго! В. Старина. Пры крану цца, дзс. — дотронуться. Да яго й прыкрануцца нельга: так! далікатны. В. Старина. ПрыкуксІць, дзс. — приколотить. Саўсім прыкуксілі яго, чуць жывога пакінулі. В. Старина. Прыламацца, дзс. — приучиться к чему. Во ік пабыў троха ў горадзя, дык прыламоўся жыць далікатней. В. Старина. Прылатка, i, ж,—тонкая жердочка для прикрепления соломы в крыше. Насек прылатак на ток. Падай даўжэйшаю прылатку. В. Старина. Прылашчыць, -цца, дзс. — приласкать, -ться. Прылашчыў сабану,—i ня брэша. Прылашчыўся к ёй, заброў грошы, ды ўцёк сам. В. Старина. Прылегчы, дзс. — прилечь. Каб хаця троха прылегчы аддыхнуць: мо'б галава ня так бал ела. В. Старит. Прылучыць, -цца, дзс. — присоединить, -ться. ГІрылучыў свае каровы к іх статку. Чужая авечка прылучылася к чарадзе. В. Старина. Прымайстраваць, дзс. (прм. прымайстраваны) — 1) мастерски приделать что. Прымайстравоў ручку к дзьвярам. К сталу прымайстравана новая ножка. — 2) устроить, пристроить. Прымайструй, каб добра было сесьці на возя. В. Старина. Прымак, а, прымака, i, jk.—зять, принятый на житье в дом тестя. У сваю хату прымакД браць ня буду. А дну дачку замуж ад дал i, а к другой прымаку ўзялі. В. Старина. Прыманщь, дзс. — 1) подманить. Нашто прыманіў сабаку сюды?— 2) подолгать. А ён такі: што проўду скажа, а што прыманіць. В. Старина. Прымаразак, зка, м. — утренник. Ужо пачаліся прымаразкі. В. Старина. Прымацаваць, дзс. (прм. прымацованы)—прикрепить. Прымацавалі ў кутку карціну. Добра прымацована вядро 'ік круку—ня'тарвецца. В. Старина. Прымерна, пре. — примерно. У яго, прымерна, будзя сянакосу тры дзісянціны. В. Старина. Прымудраваць, дзс. — хитро что устроить. Вот як ён здаўмеўся прымудраваць сядзеньня ў каламашца! В. Старина. Прымураваць, дзс.—пристроить что из кирпича. К пакою прымуравалі ашчэ адзін канец. В. Старина
Дадатковыя словы
моб, нятарвецца, прыкінуцца
5 👁