Пру д аны, аў, мн.—гости со стороны невесты, сопровождающие её в дом жениха. Паеду ў пруданы. „Пруданачкі, за стол,'за стол, а курачкі пад стол, пад стол*! Висельн. п. В. Старика. Прус, а, прусак, а, м. — прусак. (Phyllodromia germanica). У запинку чоршта прусоў. Прусэ паелі картоплю ў гаршку. У хаця прусаке завяліся. В. Старина. Пруткі, прм.—упругий. Хартон лруткі ў руках. Сюды трзба кусок пруткага зялеза. В. Старина. Пруток, тки, м.— 1) вязальная спица. Прутке - тарчаць пад трамаю. —2) прут, который кладется в жолоб „навоя* для прикрепления холста. Зламоўся пруток ат навоя. В. Старина. Прыбогчы, дзс.-—прибежать. Ня можа ён хутчэй прыбегчы назад! В. Старина. Прыбіраць, дзс. — убирать прочь, снимать. Прыбірайця пасуду ic стала. В. Старина. Прыбіраць,-цца, дзс. (зак. прыбраць,-цца, прм. прыбраны)— наряжать,-ться, прибирать,-ться. Маладую прыбіраюць да вянца. Прьіброўся ты, ік на баль. Прыбіраяцца ўжо з гадзіну! Як ён хораша прыбраны. В. Старина. Прыб/цца, дзс.—1) пристать к дому или к стаду. Нейчая авечка прыбілася к нашым. К нашуй чарадзе прыбілася чужая карова. —2) прирваться к корму. 1к прыб'ецца кабыла к канюшыня, дык ня4тарваць. В. Старина. Прыблудак, дка, м.—животное, отставшее от своей семьи и зашедшее на чужой двор. Ета ня наша ягнё — нейчы прыблудак. В. Старина. Прыборы, аў, мн. — наряды. Наспраўляла дзеўка сабе ўсякіх прыбораў цэлы купар: можна й замуж іці. В. Старина. Прыбраньне, я, н. — наряд. Вынясі свае прыбраньня ў каморку. В. Старина. Прыбудаваць, дзс. — пристроить. Прыбудавоў к хаця новый сенцы. В. Старина. Пруданы _____ ў _ 227 Прыганяты Прыбытак, тку, м. — прибыль. Ат прыбытку галава ня баліць. В. Старина. Прывалакц/,-цгся, дзс.—притащить, -ться. Прывалокся к нам нейчы кот. Чуць прывалок з гумна вязку саломы. В. Старина. Прыварак, рку, м.—приварок к пище (запасы крупы, капусты и проч.). Бяз прыварку боляй хлеба выходзіць. Нарабілі круп— ціпер будзя прыварак. В. Старина. Прывіньдзіць, дзс. (прм. прывшджаны)—слегка прокоптить. Троха прывеньдзіў сьцягняке—есьці можна. Каўбасы чуць прывенджаны, але чярвяк мо4 ня завядзецца. В. Старина. Прыверадзщь, дзс. (прм. прывярэджаны,) — слегка свихнуть. Прывярадзіла руку жнучы. Прывярэджана троха сьпіна мая. В. Старина. Прывітацца, дзс. — поздороваться. Такі ж харошы чалавек ён: пастаянна, ік убачыць, прывітаяцца. В. Старина. Прывядз£нак, нка, м. — ребенок, приведенный в дом второй женою. Яна-ж табе ня прывядзёнак, а родная дачка: чаму ты ня глядзіш яе? В. Старина. Привязка, i, ж.— ветка для привязывания решетины к стропилам в соломенной крыше. Во із етага дубчыка будзя добрая привязка. Ня хваціла на хлеў прывязак. В. Старина. Прыгадаць, дзс. — придумать. Ня прычуя, дык прыгадая. В. Старина. Прыгать, дзс. — слегка залечить. Саўсім ня вылячыў, але троха прыгаіў рану, каб ня гніла. В.Старина. Прыгалак, лку, ў.---небольшая полянка в лесу после пожара. Дрова пасьцягвалі на прыгалак. В. Старина. Прыганяты, ага, м.—надсмотрщик, пригонявший к работе крестьян во время крепостного права; переносно: всякий, кто понуждает к работе. К яму прыгай я
Дадатковыя словы
прыбецца, прыбіцца, прывалакці, ткй
5 👁