П рацьверазіцца 226 пруд Працьверазщца, дзс.—протрезвитьс я. Хай паляжыць на дварэ, дык хутчэй працьвярэзіцца. В. Старина. Працярэбліваць, дзс. (зам. працерабщь). делать просеку для дороги. Працярабілі лазу на сынажаці. В. Старина. Прачнуцца, дзс.— проснуться. Ня крычы, ато малоя прачнецца. Толька што прачнуўся. В. Старина. Прачухацца, дзс. — протрезвиться. 1к напіўся, дык аж на другія суткі толька прачухаўся! В. Старина. Прачуць, дзс.— узнать по слухам. Прачуў, што будуць лес даваць на бедных. В. Старина. Прачынщь, дзс.—немножко приотворить. Прачыніця троха дзьверы, хай дым сойдзя. В. Старина. Пра(ы)чыстая,—праздник 15 авг. К прачыстай напяклі пярапечак. В. Старина. На прычыстую паедам у Пухавічы. В. Клятное, Пух. р. Прашмараваць, - цца, дзс. — протереть,-ться насквозь. Прашмаравоў калені ў штанох. Патэльня не'к прашмаравалася. В. Старина. Праишкацца, дзс. — промотаться. Прашыкаўся наш Халімонка, німа за што боляй гуляць. В. Старина. Праява, ы, ж. — необыкновенное происшествие. Щ чулі вы етакаю праяву: у Пудзіцку дзіця радзілася с хвастом? В. Старина. Продаж, а, у, м.—продажа, Што сабе пакінам дабра, а што будзя на продаж. В. Старина. Продаць, дзс. (зак. прадацьу— продавать. Пяраціў будзя продаць муку толька на кніжкі. Прадоў асьміну аўса. В. Старина. Прозьвішча, а, я.— фамилия. Усіх мужчын пяраклікалі па прозьвішчу. Як тваё прозьвішча? В. Старина. Прокляць, i, ж.—проклятие. Прокляць нейкая еты сабака: жраць жарэ, а брахаць дык ня хоча. В. Старина. Проскурка, i, ж.—просфора. У иэрквя купіў сьвянцонаю проскурку. В. Старина. Проста, пре. — прямо. Проста йдзі етаю дарогаю, дык i пападзеш. В. Старина. Протар, а, м.— игла с отломанным ушком; служит для прокалывания. Протарам пракалола скулу, дык яна ашчэ горай нарвала. В. Старина, Проўда, ы, ж=Аіт. праўда—правда. Проўду табе кажу. Проўда твая, ік у рэшаця вада. Прик. Проўда твая, ік на вярбе irpyшы. Прик. В. Старина. Проўдзіць, дзс.— говорить правду, истину. Ня проўдзіць твой кал яндар: пісалі, што будзя пагода, а на табе—дождж! Вот тая гадалка проўдзіць. В. Старина. Проціў, пре. — против, насупротив. Яны жывуць проціў нас. В. Старина. Проціў, ва, м.—тот, кто противится, упрямец. Пропіў еты халерны толька наругаяцца, а йц! рабіць ня хоча! В. Старина. Процьма, ы, ж.—пропасть. У хлеў падсьцілай салому, ік у процьму: уеяроуна мокра. Ета-ж процьма, што пашло тых дошчак на шчыкет! В. Старина. Проша, (польск. proszў— пожалуйста. Проша, сядайця! Проша за стол! В. Старина. Прошлы, прм.—прошедший. Прошлы год быў лепшы, ік сяголята: ня вельма што cyxi i ня мокры В. Старина. Прошча, ы,ж — место с камнем, или иконой обыкн. около родника или в лесной чаще, признаваемыми чудодейственными, куда стекаются богомольцы и происходят крестные ходы. У маладзікову нядзельку пайду к прошчы. В. Старина. Пруге, оу, мн.—кресты для напяливания холста в кроснах. Пруте выскачылі Іс палатна. В. Старина. Пруд, а, м.—мельница. Павезьлі ў пруд сьвіньням малоць. В. Старина