П р а р э х ____ ___ ________ _ 225 ____________________ Праціснуцца Прарэх, у, м.—прореха. Разадроўся ў вандараку прарэх. В. Старика. Прае, 3. м.—утюг. Прасам пагладзіла хусты. В. Старина. Прасаваць, дзс. (прм. прасаваны)— утюжить. Хадора прасуя рушніке. Заел ал i стол прасаванаю скацярсьцяю. В. Старика. Прас/вераць, дзс. — проветриться, побыть на свежем воздухе. Павешала ўсю адзежу на дварэ, каб прасівярала, ато моль есьць. В. Старина. Прас/так, тка, м.— сито. Прасггак парваны: нядобра мука сеяцца. В. Забалоцъце, Сьміл. р. Прасла, а, н.—часть забора между кольями. Абламаласі цэлая прасла плоту. В. Крамяні, Пух., р. Праслухоўваць, дзс. (зак. праслу хаиь) — разузнавать по слухам. Трэба праслухоуваць, мо* дзе зруб на хату прадаецца. Каб дзе праслухаць сабе маладзейшую карову. В. Старина. Праснок, -Н6/К, а, м. — лепешка в виде блина, испеченная из хлебного теста. Смашны праснок, але гарачы. Хлеба німа, дык ядом прасныке. В. Старина. Каб па табе напяклі прасныкоў! (знач., каб памёр той, каго клянуць). В. Крамяні, Пух. р. Праставалосая (жанчина) — с непричесанными и не покрытыми волосами на голове. А яна праставалосая выскачыла на двор. В. Старина. Прастарэка, i, ж.-—краснобай, шутник, балагур. От дзе прастарэка: чаго ён толька ня выдумая! В. Старина. Прастарэкваць, дзс. — балагурить, шутить. А што яму: прастарэквая сабе лежучы на печы. Чаго ня ўмея, а прастарэкваць дык умея! В. Старина. ГІрасьвістаць,-цца, дзс.—промотать имущество, промотаться. Паўлючок прасьвістоў сваю гаспадарку. Прасьвістоўся—боляй німа за што піць! В. Старина. Прасьніца, ы, ж.— прялка. Увязала ў прасьніцу новаю кудзелю. В. Старина. Прасьці, дзс.—прясть. Німа калі й прасьці: яшчэ каля печы тупаю. Увечары ўжо ня прала, а ніткі сукала. В. Старина. Прасьцірадла, ы, ж. (польс/с. prześcieradło)—простыня. Заслала пожак крамнаю прасьцірадлаю. В. Старина. Пратануць, дзс.—утонуть (в бран. см.). Хай ты пратані с такою работаю! В. Старина. Пратруб/ць вушы — прожужжать уши. Ну й благі-ж ён чалавек: усе вушы пратрубіў мне сваею платаю! В. Старина. Пратхланьне, я, н.—передышка. І пратхланьня яму німа, усё п'е ды п'е. В. Старина. Пратаса, ы, ж.—церковная хоругвь. Вэнь панесьлі ic Сьмілавіч вобраз i пратэсы: па еяле будзе поп хадзіць. В. Старина. Прахап/цца, дзс.—очнуться со сна. Прахопіцца са сну ды крычыць. В. Старина. Прахарчаваць,-цца, д з с. прокормить,-ться. Прахарчавоў зіму каня й дзьве каровя. Сваім сенам прахарчавоўся толька да вялікага посту. В. Старина. Прахвастацца, дзс. — гл. Просьві стаць,-цца. Прахвост еты прахвастоўся: німа ні коніка, ні калёс—нічога! В. Старина. Прахтыка, i, ж.—практика. На ўсё людзі маюць прахтыку. Я ўжо зьнёў прахтыку, што ўвосянь класьці гной на'гарод лепяй. B. Старина. Прахтыкоўны, прм. — практичный. Ён прахтыкоўны: зробіць табе акурат. В. Старика. Праца, ы, ж. (польк. ргаса)—труд. За працаю німа калі й аддыхнуць. Бяз працы ня есьці калачы. Прик. X. Самін, Пух. p. Працаваць, дзс. — трудиться. Працуюць людзі да поту, а маюць ня вельма што. В. Старина. Працав/ты, прм. — работящий. Ого! яна працавітая, ік тая мурашка, В. Старина. Пращснуцца, дзс. — протолкаться вперед. За народам чуць праціснаўся наперад! В. Старина
Дадатковыя словы
нагарод, польсіс, прасівераць, прасітак, пратрубіць, прахапіцца, працавіты, прйк
8 👁