Празябнуць 224 Праяытваць Празябнуць, дзс.—промерзнуть. Празяб у вадной сьвітца, аж дрыжыць. B. Старина. Прайдз/сьвст, a, м. — проходимец, мошенник. Ой еты прайдзі-сьвет табе ўсё гатоў зрабіць! В. Старына. Прайсьці, дзс.— пройти. Трэба прайсьці паглядзець гавяды. C. Амельна, Пух. p. Праказваць, дзс. (зак. праказаць) — 1) говорить что несколько раз, повторять слова. Ета самая ён часта праказвая. Аж два разы праказоў мне, каб хаця ня забыўся.— 2) помогать ученику в чтении. Ціпер настаўнік праказвая чытаньня, а патом будзя пісаньня. В. Старына. Пракідацца, дзс. — прожить кое-как, перебиваясь (о будущем времени), Ня ведаю, як мы пракідаямся еты год с хлебам, што жыта ня ўрадзіла? В. Старит (Пр. Перакідацца). Пракл£н, у, м.— проклятие. Цёнгля слухай праклён ат яе. Праклёнаў тваіх ніхто ня баіцца! В. Старика. Пракос» у, м. — пространство между рядами скошенной травы или хлеба („между пакосамі*). Шырокі ў яго пракос. В. Старина. Пракоўтаць, дзс. — с трудом проглотить. Ніяк ня пракоўтаць картопіны. В. Старина. Пралеска, i, ж. — пролеска, печоначница (Anemone Hepatica L). Пралескі ўжо распусьціліся. X. СаміНу Пух. p. Пральля, i, ж. — пряха. Во ета дык пральля— дзьве шпулі за вечар! В. Старина. Прамарудзіць, дзс. — промедлить, протянуть время. Толыеа час прамарудзіў i нічога ня дабіўся. В. Старит. Прамількнуць» дзс.— промелькнуть. Толька ў вакне прамількнуў паляцеўшы. В. Старит. Пранізаць,-цца, дзс. — проколоть, -ться. Хай яно прагарыць: ета-ж я чыста ўсю нагу на цьвіх пранізоў! Конь персямі на плот пранізоўся. В. Старина. Пранік» а, м. — валёк для белья Пранікам добра выбіла плацьця— будзя белая. В. Старит. Пранімаць, дзс. (зак. праняцьу — 1) пронизывать. От дзе дождж: аж да касьцей пранімая! Вецяр пранёў, дык i прастудзіўся. — 2) втягивать нитку в иглу. Ня праняць ніткі праз вушка. В. Стари т. Праніць, дзс.— выбивать белье или холст „пранікам"—вальком. Маці нанесла плацьця праніць. В. Старина. Пранцаваты, прм. (лаянка)—скверный (в перен. см.). Які пранцаваты хлапец: ні за што ня паслухаяі Пранцаватая тваё насеньня! В. Старына. Пранцы» аў, сифилис; в ругат. см. Каб цібе л ранцы еліі Пранцаў табе дам! А пранцаў табе, да ня есьці! В. Старит. Прайора, ы, аг.—проныра. А, праныра, усюдых яно табе дапне! В. Старина. Пран/охаць» дзс,—пронюхать, Дзе-б што ні рабілася, ён усё пранюхая. В. Старына. Прападаць, дзс. (зак. прапасьціў— 1) пропадать. Што з возу ўпала, то прапала, Прик. Прапасьці можна ў такую няпагоду, Дзе маё ня прападала!— 2) в перен. см.: кое-как перебиваться. От жывуць! прападаюць надной картоплі. В. Старина. Прапалщь, дзс. (прм. прашглены)— протопить. А ня мяшала-б на нач троха прапаліць у печы. Добра прапаляна ў грубца, але ў хаця нешта холадна. В. Старина. Прапщца, дзс. — пропить свое состояние. Прапіўся ён у дошку. В. Старина. Праплысьці, дзс.—проплыть. Цярэшка можа вярсту праплысьц! ня'ддыхаючы. В. Старина. Прапытваць, дзс. (зак. прапытаць)— расспрашивать. Трэба дзе даляй прапытваць: тут, мусіць, ня бачылі нашых коняй. Каб дзе праЕ пытаць у людзей скарасьпелкі I пасадзіць с асьміну. В. Опарина
Дадатковыя словы
няддыхаючы, прайдзісьвст, праніохаць
5 👁