П разваньне П раведны 223 вядна кажу, а ты дык маніш. B. Старына. Праведны, прм. — честный, поступающий по совести. Сямён Яўсеяў— правядны чалавек: чужога ня возьмя. В. Старына. Правгдла, а, н. — правило, форма для выгибания кожи. Халява нацягнута на правідла. В. Матарова, Сьміл. р. Мравінаваціцца, дзс. — провиниться. Правінаваціўся ён здорава, — мусіць уляціць яму за ета! В. Старына. Правіцца, дзс. — поправляться. Ну як ты: правісься ўжо ці не? В. Слопішча, Шацк. р. Правіць,?за.— 1) совершать богослужение. Поп ашчэ правіць службу ў царкве.—2) управлять. Разумны ён чалавек быў: усімі правіў, i ўсе яго слухаліся. Адзін хоча ўсім сьветам правіць.—3) говорить, твердить. Слухам ты яго, што ён правіць i правіць свае. Яму так каЬкуць, а ён сваё ўсё правіць. В. Старына. Праведная нядзеля, праводніца, ы, ж— фомино воскресенье, праводнаю нядзелю пойдам у Дукарку на кірмаш. В. Старына. Ат праводніцы стала на службу. C. Навасёлкі, Пух. р. Правучыць, дзс. — проучить. Німа каму правучыць етага злодзяя, каб ня рабіў ён етак. В. Старына. Правэндзацца, дзс. (замест прашвЗндацца)— протаскаться без дела. Правэндзаўся от так цэлы дзень, навят i лапця ня сплёў. В. Старына. Правандзшь, дзс.—прокоптить. Трэба правэндзіць кумпяк i каўбасы. В. Старына. Правядзець, дзс. — слегка просохнуть. Хай правядзяя канюшына, тады будам у кучкі ставіць. Сьвежаі каўбасы я ня хочу, — хаця троха няхай правядзяя. В. Старына. Праг, у, м. — сильное желание, вожделение. Аж праг яе бярэ, як яна хоча на сваём паставіць! В. Старына Прагав/ты, прм. — жадный. А як1-ж ён прагавіты чалавек: усё-б сабе загроб! В. Старына. Прагаліна, ы, ж. — прогалина. Заяц выскачыў на прагаліну. В. Старына. Прагараць» дзс. — сгореть (в бран. см.). А няхай ты прагары з етакаю работаю! Хай яно ўсё прагарыць тут, пакуль я прыцу сюды! В. Старына. Прагнуць, дзс. (польск. pragnўć) — сильно желать. Чаго ты гэтак прагняш за ім? В. Слопішка, Шацк. р. Прагенка, i, ж. — широкая дорога, образованная из отрезов полос, для прогона скота на пастбище. Дзеці цялята пасуць на прагонца. Прагонку правялі ат сяла аж да Доўгага Балота. В. Старына. Прагоцаць, дзс. — прогулять. Прагоцаў усе свае грошыкі. В. Старына. Прадзіва, а, н. — прядение. У міне ашчэ свайго прадзіва хваціць на тыдзянь. В. Старына. Прадушына, ы, ж. — отдушина. У капцы трэба зрабіць добраю прадушыну, каб дух сыходзіў, — ато картопля папсуецца. В. Старына. Пража, ы, ж. — пряжа. У цібе, дзеўка, нейкая тоўстая пража выходзіць! В. Старына. Пражб/так, тку, м. — гл. Пражыцьц*?. Хлеба толька сабе на пражытак, продаць німа чаго. В. Старына. Пражыць, дзс.— жарить. Даволяй табе ўжо пражыць ета сала — аж пагарэла! В. Старына. Пражыць, дзс. — прожить. А, ня бядуй: лражывом як - небудзь! В. Старына. Пражыць ц£, я, н. — прожитие. Ня ганюся я за вялікімі запасамі: абы сабе на пражыцьцё было. В. Старына. Праз, прыйм. з вінав. — 1) в знач. О, об. У газэтах ізноў піша праз вайну. — 2) в знач. через, чрез, — сквозь, насквозь, по толщине. Пуля прайшла праз усю нагу. Пазірая праз вакно. В. Старына. Празваньне, я, к* — прозвание кличка. Ета яго такоя празваньня, а ня прозьвішча. В. Старына