Пень 217 Піхаць шмат пеўнікаў i ўсякіх красак. В. Старына. (Пр. Звангц). Пець, дзс. — петь. Пець, скакаць— вот на ета яна дык маладзец! Ня пей ты етак жаласна! Пейма, дзевачкі, другую песьню! В. Старына. Печыва (.хлёба), а, «.,— выпечка хлеба на один раз. Мукі ашчэ хваціць на 'дно печыва. Разышлося печыва хлеба. В. Старына. Шка, І, ж.—копье. Паехалі казакі з доўгамі пікамі. В. Старына. ГНлаваць,-цца, дзс.—1) пилить,-ться. Пойдам дрова пілаваць. Ня пілуяцца тоўстая палена.—2) мучить словами кого, попрекать. ГПлуя, грызе сваю жонку.— 3) плохо играть на музыкальном инструменте. ГПлуя на скрыпца, толька струны ірве. fi. Старына. Пілавшьне, я, н. — опилки. Пілавіньням пашаравалі падлргу. fi. Старына. Піластаў, ва, м.—рабочий, настраивающий и правящий пилы. Па ояле ходзяць піластавы,—трэба й нам аддаць сваю пілу павастрыць. fi. Старына. Пілесіць, дзс.—1) пилить тупою пилою. Што пілёсіш етаю тупіцаю?— ня парэжаш.—2) бранить, надосаждать. Вечна ён пілёсіць сваю Зоею. В. Старына. Пілшаўка, i, ж. — Филиппов пост. Маці памерла не'к у Піліпаўку. 5. Старына. Пілнавацца, дзс. — придерживаться чего. Ты ўжо аднаго чаго пілнуйся: ці ў іх хэўру йдзі, ці ў нашу. fi. Старына. Пілнаваць, пільнавяць, -цца, дзс.— стеречь,-чься. Пільнуй, каб кон i | ня лезьлі ў шкоду. В. Скрыль, Пух. р. Пілнуй гаспадаркі—будуць у гаршку скваркі. Прык. Трэба пілнавацца, каб ня памачыцца. В. Старына. Піннуй каj капель ат курэй, дык дам табе яйцо. 5. Крамяі, Пух. р. П/лны, прм. (пре. пглна)—усердный, старательный. Які ён пільны на работу: ік воэьмяцца, дык i мінуты ня 'дыхне. Так-жа п!лна яго просіць! В. Старына. ПІЛЬСЬЦЬ, i, ж. {польск. pilść) — очески с пылью от шерсти. Якая там воўна—адна пільсьць. 3 воўны шмат вышла пільсьці. В. Лядцо, Пух. р. Пінжак, a, М.— пиджак. Справіў сабе новы пінжак. fi. Старына. Шпа, ы, ж. (пом. пшка), дзщ.— мужской половой орган. Ня бярыся за піпу, сорам! Ня чапай піпкі. В. Старына: Піргаць,-цца, дзс. (аднакр. піргануць І nipHj/Ubj— порывисто толкать. Стаіць з боку ды піргаяцца з усімі. Ік піргануў яго, дык атразу атляцеў! fi. Старына. Пірнуў яго ў дзьверы галавою. fi. Старына. Пірог, пірага, м. (пам. піражок)— пшеничный хлеб, кулич. К вяликаньню напяклі пірагоў. На, йзьзеш піражка! В. Старына. Піспка, i, аг. — писец. Пісоў пісака, што ня разьбярэ й 4MTaKa.fi. Старына. Пісаньне, я, н. — писание, письмо. Яго якоя чытаньня, такоя й пісаньня. В. Старына. Шскл/вы, прм.—пискливый. Пісклівая нейкая дзіця ўдалося. fi. Старына. Пискля, i, ж. — женщина плаксивица, с слабым тонким голосом. Ведама піскля ета: абы-што, дык i плача. В. Старына. Шсулька, i, ж. — записка,записочка. Во ат сына табе нейкая піеулька. В. Старына. П/сяг, а, м.—шрам от удара кнутом и проч. подобного. Уся карова ў пісягох. В. Старына. Пісяжыць, дзс. — бить кнутом или чем подобным, нанося шрамы. 1к узлавоўся пастух на цялушку,—давай яе пісяжыць! В. Старына. Шткі, пгтачкі, дзіц.—пить. Хачу піткі. На-ж табе пітачкі. В. Старына. Піхаць,-цца, дзс. (аднакр. піхнуць)—толкать кого, толкаться. Што-ж ты піхаяш яго, ён~деа цібе ня чапая?! Ня піхайся, чалавеча, абы ік піхну, дык аж прах цібе возьмя! В. Старына
Дадатковыя словы
niphjіubj, нек, пілны, шсклівы
7 👁