Пашарпаць 212 П ерабытн ы золою. На дварэ пашаравала лыжкі. Самавар пашарованы,—аж блішчыць! В. Старина. Паншрпаць, дзс. (прм. пашарпаны) — подрать на мелкие кусочки. 'К відзіш пашарпаў жакетку ў карчох! (знач., выкапывая корчи, пни). Надзеў пашарпаныя штанэ. В. Старина. Пашкадаваць, дзс. — пожалеть. Пашкадуяш посьля, чалавеча, але позна будзя. Пашкадавоў мне куска хлеба даць. В. Старина. Пашкодзіць, дзс. — повредить. Мусіць яда пашкодзіла, што жывот баліць. В. Старина. Пашмат, пре. — помногу. Ня бяры зараз пашмат, а патрошку.б. С тарына. Пашня, i, яг. — пахота. Сваю пашню й адным канём ураблю. 5. Старина. Пашпурляць, дзс. — пошвырять. Пашпурлёў каменьня ў вадну кучу. В. Старина. Паштырхаць, дзс. — потолкать кого в драке. ІГянага паштырхалі троха ды пусьцілі. В. Старина. Пашу каць, дзс. — поискать чего. Пашу кай, дзе мая сьвіта. В. Старина. Пашчасьціць,-цца, дзс. безас. — посчастливиться, Пашчасьціла яму: брат з Амэрыкі прыслаў т&ляраў. Пашчасьцілася маладзіцы: папала сабе добрага прымака. В. Старина. Пашзньціць, дзс. безас. — посчастливиться. Але пашэньціла Юрку: з лесу прыцёг калоду й н1хто ня злавіў. В. Старина. Паямчэць, дзс. — стать быстрейшим, более лёгким. Мая баба паямчэла, ік атсьцёбаў яе. В. Старина. Певень, пёўня, м. — петух. Наш певянь адбіўся ат сваіх курэй. Панясу пеўня на места прадаваць. В. Старина. Пекануць, дзс. — 1) быстро коснуться горячим или раскалённым железом. Ня тарчы тут пад рукамі, ато ашчэ гарачым шылам пякану. —2) быстро ужалить, укусить. Пчала пяканула жалам. Блыха нейдзя пяканула за нагу. В. Старина. Пекла, а, н. — 1) ад. Будзяш ты за сваю работу ў пекля чэрцям сма лу вазіць. —- 2) тяжелое житье. Ета ня жыцьцё, а пекла яейкая. В. Старина. Лелька, i, ж. — прорубь в реке. Чуць быў ня ўтапіўся: ускочыў у пельку, але людзі выратавалі. В. Старина. Пена, ы, ж. — 1) пена. Пена йз рота пашла. — 2) пеня. На стрыхоўку пена нарасла. В. Старина. Пенчану, прм. — пеньковый. Парваліся пянчаныя набярдкі. В. Старина. Перабежышча, а, я. — место перебегания. У раўку воўчая пярабежышча. В. Старина. Перабівацца, дзс. (зак. пераб/цца) — 1) понапрасну ездить или ходить куда и утомляться. Скажи, хай людзі зоўтра ня лярабіваюцца i напрасна ня едуць сюды. Дарам толька пярабіўся: у сяльсавеця нікога ня было.— 2) перебиваться— бедствовать. Пярабіваямся с хлеба на квас. В. Старина. Перабіваць, дзс. (зак. перабщь) — расстраивать сделку, прерывать разговор, работу и проч. Чалавек угаварыўся купіць, дык нечага яму пярабіваць. Ня пярабівай яго, хай кажа. В. Старина. Перабіраць, дзс. (зак. перабраць, прм. перабраны)— отбирать лучшие экземпляры. Зоўтра будам пярабіраць картоплю нанасеньня. Пяраброў крупы ат усякаі бузы. У каламашца пярабраная картопля. В. Старина. Перабірачка, i, ж. — переборчивость. За пярабірачку выбраў гарачку (або: выбраў няўставачку, нябарачку). Прик. В. Лядцо, Пух. р. Пяраборлівы, прм. — привередливый. Які-ж ты пяраборлівы: што т дай, усё ня смашная яму! В. Старина. Перабытны, прм. — могущий быть пережитым. Дзела гэта пярабыт
Дадатковыя словы
перабіцца
4 👁