Пасудзіна, ы, ж. (пам. пасудзінка,)? — посудина. Німа жаднаі пасудзіны, у што сала пакласьці. Каб дзе дастаць паеудзінку на'гурке. В. Старына. Пасуседзку, про. — пососедски. Ня пасуседзку зрабіў ты: — нашто за'роў узьмежак? В.Старына. Пасыхаць, дзс.— сохнуть непродолжительное сравнительно время. Сена хай ашчэ троха насыхая ды будам насіць у пуньку. В* Старина. Пасыц?ць, дзс. — пожиреть. 1к стала боляй мукі даваць, дык i парасята пасы цел!. В. Старына. Пасьвіць,-цца, дзс.— пасти,-тись. Сямён нанёўся ў сяле пасьвіць сьвіньня. Сягоньня добра пасьвіцца статак. В. Старина. Пасьвяньцщь, дзс. — освятить. На пакровы пасьвяньцілі новаю хату. В. Старина. Пасьлідкі, аў, мн. — остатки. За- i броў с пунькі й пасьледкі. Пасяў пасьледкамі— наўрад ці будзя што. В. Старина. j Пасьля, npc. — после. Ужо пасьля 1 сьвята возьмямся за поля. В. Старина. ! Пасьмяяцца, дзс. - - посмеяться. Пасьмяёўся гаршчок с катла, а тут сам такі. Прик.В. Белое, Пух.р. Пасьнідаць, дзс. — позавтракать. Пасьнедай ды хутчэй бя жына поля. В. Старына. Пасьпщь, дзс. — 1) успеть во времени. Ашчэ пасьпеяш, ня ляці; вельма. — 2) созреть. ГТасьпела 1 ўжо садавіна. Пасьпелі вішні. В. Старина. Пасьп/льваць,дзс.-~ поспилить.Каровя пасьпільвалі рогі, каб ня калолася. B. Стирына. Пасьпірацца, дзс. — поспорить. Hiяка! сварк! ня было, а так сабе пасьпіраліся троха. В. Старына. Пасьпіхаць, дзс. — поспихнуть, по- j сталкивать. Сідар усіх дзевак j пасьпіхоў з воза, а сам паехаў. I В. Старина. Пасьцілка, i, ж. — 1) простыня. Выткала пасьцелку ў шэсьць нітоў.— 2) цыновка из ивовых прутьев для покрытия саней, j Пасудзіна Сплёў на сані пасьцелку. В. Бор. Сьміл. р. Пасьц1ць,-цца, дзс. — пасти,-тись. Пагноў цялята пасьціць. Падвечар кон! лепяй стал! пасьціцца. В. Старына. Пасьцягваць, дзс. — 1) постаскивать что в одно место. Пасьцягвай картаплянік у кучу. — 2) поснимать что, стаскивая. Пасьцягвала на нач плацьця з жэрдкі.— 3) стащить, уворовать. У ночы нехта палатно пасьцягваў з гумна. В. Старина. Пасэсар, а, м. — арендатор. Да етага году хваліварак трымоў пасэсар, а ціпер аддалі яго калякціву. В. Старына. Пасярод, пре. — посреди. Стой, ік слуп, пасярод хаты: німа дзе й сесьці. В. Старына. Пасярадзіня, пре. — посредине. Пася рэдзін я вуліцы паклалі бярвеньня, ашчэ хто ногі паломіць. В. Старына. Патаенна, пре. (польск: potajemnie)—тайно, скрытно. Вот дачушка: патаенна ат матк! продала палатно! В. Старына. Паташны, прм. — тайны й. С пад цэрквы аж у пакоі ё патаенны ход. В. Старына. Патанець, дзс. — стать тоньше. 1к вышла замуж дзеўка, дык пахудзела й патанела. В. Старына. Патанцаваць, дзс. — потанцевать. Перш папрацуй, а тады патанцуй. Л рык. X. Самін, Пух. р. Патаўчи, дзс. — 1) потолочь. Патаўчы лепяй кашу, ато ня добра патаўкла. — 2) побить кого. Патоўк яму ўсю морду. — 3)пораз* бивать что. Н апіўся ды патоўк усе міскі. В. Старына. Патваўму, пре. — потвоему. Патраёму мо'й так, а памаему — дык не! В. Старына. Патвараць, дзс. — потворствовать. Наш оў ён каму патвараць: распусьніку етаму! В. Старына. Патлум;ць,-цца дзс. - подавить,-ться (в бранном смысле). Х ай ваша маць патлуміць, якія-ж вы благія дзеці! Каб ваша маць патлумілася, чаго вы сюды лезяця?! — 207 Патлуміць