усердно и много поработать. 1 Мала ён патлуміўся за етаю ра- 5 ботаю?— дык ціпер во хварая. В. Старина. j Патлусыдець, дзс. — пожиреть. Ка- I бану ік сталі лепяй даваць есьці, дык атразу патлусьцеў. В. Старина. Патоля, i, ж.— поблажка. Дзіцяці! раз, другі дай патолю, дык посьля бяда з ім будзя. В. Старина. Патом, пре. — 1) потом, после. Па- г том прыдзяш — ня дзе дзенясься. | 2) всетаки. Дарма, што ён благ! чалавек, а патом у яго хутчэй. што дастаняш. В. Старина. Паторкаць, дзс.— поторкать. Патор- j кай яго пад бок, хай прачынаяцца.! В. Старина. Патоўпіць9-цца, дзс. — поместить, j -ться. Ты-жетых яблыкаў ня па- І тоўпіш у свой кадоўочык. Сабра- j лася народу, аж чуць патоўпіліся) ўсе ў хаця. В. Старина. Патрабашпъ, дзс.— требовать. Шма каму ў нас патрабаваць школы ў еяло. В. Старина. Патрактаваць, дзс. — угостить. Mi не швагір добра патрактавоў гарэлкаю ды каўбасаю. В. Старина. Патрашшь, дзс. — потрепать. Патрапала ўвесь лён свой. В. Старина. Патрапеняць, дзс. — посходить с ума. Хлопцы, што вы робіця? хіба вы патрапенялі?! В. Старина. Патрппіць, дзс. — попасть, ён адзін ня патрапіць дамоў. В. Старина. Патрашыць, дзс. — потрошить. Буду п&трашыць рыбу. В. Старина. Патроху9 пре. — понемногу. Усяго саброў патроху: сена, канюшыны, вікі. В. Старина. Патрошку, пре. — понемножку. Па- ' трошку ты бяры, каб лягчэй было несьці, ато падарвесься. В. Ста- j рина. ! Патрухаць, дзс.— побежать трусцой. І Во як хутка патрухаў — i ня дагнаць яго. В. Старина. Патрыножыць, дзс. — стреножить, спутать три ноги. Коні патрыножылі, а самі паселі. В. Старина. Патлусьцець____ _____ 208 Патэльня Патрысьц/ць дзе. — гл. Трысьц/ць. Патрысьціла два клубке нітак. В. Старина. Патрдба, ы, ж. — надобность. Няхай валяяцца кавалак дзерава на ўсякаю патрэбу. За ўсякаю патрэбаю ўсё бяжы к людзям. В. Старина; Патрэбна, пре. — нужно. Патрэбна ета яму было рабіць, — мог абыйціся! В. Старина. Патрзоны, прм. (скар. патрабену— необходимый, нужный, ён патрэбны чалавек у міне. Патрэбян ён тут, ік сабаку пятая нага. В. Старина. Патрэт, а м. (пам. патрэцік,) — портрет. Зьняліся па патрэт. Стаіць на партрэця, усяроўна, ік жывы. В. Старина. Патужыцца, дзс. — посилиться. Пату жыўся ды вырваў кол. В. Старина. Патузаць, - цца, дзс. — подёргать, -ться (особенно в борьбе, в драке). Біць ня біў, а так троха загрудкі патузаў яго. Ведама выпіўшы абудва: патузаліся з&грудкі. В. Старина. Патуль, пре. — потуда, до тех пор. Пату ль чапіўся, пакул ь ня надавал! ў каршэнь. В. Старина. Патупаць, дзс. — 1) потиху пойти. Падзакусіў ды патупаў сабе памаленьку.—2) побранить слегка кого, тупая при этом ногами. Троха натупаў на сваю бабу. В. Старина. Патурыць, дзс. — 1) пойти быстро. Закурым ды патурым. — 2) погнать быстро. 1к патуру — аж закурым! В. Старина. Патухляць, дзс. — сделаться тухлым. Патухлял! яйца, ведама доўга ляжаць. В. Старина. Патухнуць, дзс. — погаснуть. Патухлі дрова ў печы, Патухла цяпло на комінку. В. Старина. Патмліца, дзс. — затылок. С тукнаўся патыліцаю аб вушак. В. Старина. Патэльня, i, ж. — противень. На патэльні буду пячы піраге. На патэльні сьпякла парасё. В. Старина
Дадатковыя словы
кадоўбчык, патрзбны, патрысьціць, трысьціць
2 👁