нарыла 205 Паскуда Парша, ы, ж. — медуница (Spiraea U lm a ria L). С. Блужа. Пух. р. П а р ы ц ь, дзс. — 1) зап аривать что. Буду парыць мякіну.— 2) си льн о * б и ть кого. I давай яго парыць, падаброўшы пад сібе! В. Старына. Парышчыцца, дзс. — иметь сл уч ку (о суке). Парышчыласи наша сука.; В. Старына. Парзчкі, чак, мн.— см ор о д и н а к р а с ная (R ibes rubrum L). Завялі ў садку сваіх парэчак. В. Старина. П ас, а, м.— рем енны й или веревчаты й про вод в м аш ы не. П ас скінаўся с кола, дык i малатарня стала. В. Старына. Паса, ы, ж. (польск. fosa, faska) — кад уш ка для ссы п ани я зерна. Насыпалі пасу жыта. В. Турэц, Сьміл. р. Пасага, i, ж.--приданное. У пасагу дацэ далі карову i сто рублей. В. Старына. П асад, а, м,— 1) ряд хл еб н ы х снопов, п олож ен ны х от стены до, стены для обм олота цепами. За дасьвецьця пасад ж ыта змалацілі. — 2) в свадебном об ряде,— место, куда саж аю т невесту. „А цец \ маці, i добрыя людзі! благаславіця маладую на пасад завесьці". В. Старына. Пасак, ска, м.— гл. Папруга. У сядзёлца ашчэ крэпкі пасак. В. Старына. Пасакатаць, дзс,— 1) п ощ ебетать (о курице). Куры пдсакочуць ды сьціхнуць. — 2) б ы стр о поехать. 1к сеў на драбінкі, дык i пасака- ■ тоў! В. Старына, Пасарамац/ць, дзс, — посты дить. Щ то,— але хоць ужо пасарамачу етага прахвоста пярад людзьмі! В. Старына, Пасасьцягваць, дзс, — стягивать, п о сш и вать д ы ры в одеж де. H iма часу пасасьцякваць кажух. В. Крамяні, Пух, р. Пасач#ць, дзс.— последить. Пасачы, куды курыца пойдзя несьціся.; В. Старына. Пасварыцца, Азе.— поссориться. Н у й чалавек ён: кругом с усімі суседзямі пасварыўся! Яны пасварыўшыся, дык ня гавораць. В. Старына. Пассі, яў, дел.— шелуха от просеивания муки. Ня добра ламолата: з мукІ шмат вышла пасеяў. В. Старына. Пасека, i, ж — поле, расчищенное от леса. Выкарчавалі пасяку пад жыта. На пасяца пасеялі пшаніцу. В. Старына. Пас£рбаць, дзс.— похлебать. Пасёрбай крупнічку з малаком. В. Старына. Пасердаваць, дзс.—-посердиться. Ён такі чалавек: пасярдуя троха ды атойдзя. В. Старына. Пасівсць, дзс.—поседеть. Пастарэў, пасівеў Трапан, i ня пазнаць яго* В. Старына. Пасількавацца, дзс.—подкрепиться пищею. Пасілкавоўся троха: скварку сала з блінам ізьзеў. В. Старына. Пасілкаваць, дзс.—осилить. Аднаму, браця, ня пасілкаваць тут. В. Старына. Паска, i, ж.— пасха. На паску салдат наш дамоў прышоў. Паска йдзе, трэба растарацца мукі на піраге. В. Старына. Паскакаць, дзс. — поплясать. Ці паскачаш, ці паплачаш. Прык. X. Самін, Пух. р. Паскалак, лка, м. — отломок полена. Маўчы ты, халера, ато паскалкам у зубы суну! В. Старына. Паскародзіць, дзс. — поборонить зябь, пар. Пад авёс паскародзіў ужо. В. Старына. Паскароміцца, дзс. — покушать скоромного. Забыўся, шго сягоньня пятніца, узёў ды паскаромі'ўся. В. Старына. Паскідаць,-цца, дзс. — посорасывать,-ться. Кот ласкідоў жбанке с паліцы. Гарбузэ паскідаліся ic страхі ды пабіліся. В. Старына. Паскршаць, дзс. — поскрежатать. Толька зубамі паскрыгаў ад злосьці. В. Старына. Паскуда, ы, аг. — нечистоплотный человек. Паскуда й рук ня ламы я есьці. В. Старына
Дадатковыя словы
парышчыласй, пасарамаціць, паскароміўся, посбрасы
2 👁