Паратунак ў 204 Парызыкаваць Паратунак, нку, м. — спасение, помощь. Загіня чалавек посьля пажару, — трэ'бала-б даць яму які паратунак. В. Старина. Параўніць, дзс. — 1) сравнить. Параўні тоя яго поля i маё, чыё лепшая?—2) один раз поводить бороной по вспаханному полю, чтобы сравнять его перад посевом. Да сьнеданьня параўню, а тады буду сеяць. В. Старина. Парахвя, i, ж. (польск. parafja) — приход церковный. Поп ат нас пяраехаў у другую парахвю. В. Старина. Парахня, f, ж.—гниль. Пунька твая адна парахня: кран?, дык i раесыпляцца. В. Старина. Парваць, дзс.— 1) порвать, изорвать что. Чыста ўсю сарочку парвоў, возячы бярвеньня.—2) покусать. Сабакі хацелі міне парваць, але не'к адбараніўся. В. Старина. Паркал£вы, прм.—сделанный из белого ситца. Надзеў парк&лёваю рубашку. В. Старина. Паркаль, ю, м.—ситец (белого цвета). Паркаль стоў саўсім дзяшавы. Набрала паркалю на сьвяточнаю сарочку. В. Старина. Паркан, а. бревенчатый забор. Садок ат вуліцы загарадзіў парканам. В. Старина. Парна, пре. — знойно. Ну сягоньня й парна было ўдзень: пот аж ру~ чаём леяўся! В. Старина. Парны, я/ш.—насыщенный парами. Парныя ночы—агурке будуць добра расьці. В. Старина. Парожны, я/ш.—порожний. Еты мех парожны. Парожная кадушка. В. Старина. Паросная (сьвіньня), — беременная. Пярапялёстая сьвіньня ўжо ходзіць паросная. В. Старина. Пароцька, i, аг.— 1) тот, кто копошится, порется. Куды палез, пароцька, твайго там нічога німа! У Сё нешта поркаяцца—от дзе пароцька! — 2) плохой работник. Які з яго работнік — пароцька нейкі дый й годзя! В. Старына. Парою, пре. — 1) порою, иногда. Часам з квасам, а парою з бядою. Прик.— 2) в свое время. Работу кончылі й ашчэ парою дамоў прышлі. В. Старина. Партабак, 4, м.—портсигар. Згубіў партабак с цюцюном. В. Старина. Парупіцца, дзс. — позаботиться. Ты браця, рана парупіўся ўстаць! В. Старина. Паручыць, дзс. безас. — повестись удачно (рукой). Суседу паручыла: завяліся ў ягр добрыя сьвіньня. В. Старина. Парушына, ы, ж. — порошина. У вока ўляцела парушына. В. Старина. Парушыць, дзс. — порошить. Сьняжок парушыць. В. Старина (Пр. Паршэць). Парушэньне, я, н.—болезнь живота от чрезмерной работы. На етуй сібернуй рабоця дастоў парушэньня ж ы вата. В. Старина. Парх, а, м.— паршивец. С пархам i гаварыць ня хочу! В. Старина. Пархі, ay, мн. — парши. Вот i нясе ат яго пархамі—аж нудзіць. В. Старина. Пархуцька, i, ж. — гл. Парх. Вот пархуцька: хацеў міне абдурыць, ня дадоў быў залатоўкі! В. Старина. Парця, i, ж. — партия. Ужо адну парцю навабранцаў атправілі. Хведар запісоўся ў парцю. В. Старина. Парцяны, прм.— из льняной ткани, из льна. Парабіла свайму Рыгору парцяныя шкарпэткі. Парцяныя ніткі. В. Старина. Паршивы, прм. — скверный. У яго злосьць паршывая. Яна паршивая дзеўка—яе ніхто й замуж ня возьмя. В. Старина. Паршоць, дзс. — порошить. Сьнег пачыная паршэць. С. Амельна, Пух. р. (Пр. Парушыць). Парывацца, дзс. — порываться. Парывоўся трэсьнуць яму ў морду, але ня дапусьцілі. В. Старина. Парызыкаваць, дзс. — іл. Рызыкаваць. Доўга ён ня парызыкуя, калі с каждым будзя чапацца! В. Старина
Дадатковыя словы
нек, трэбала, яіш
1 👁