Пяпярэдзіць 203 ў Парася Папярздзіць, дзс.—опередить. Ён на кані, дык дагноў нас i папярэдзіў.! В. Опарина. Пара» ы, ж.— пар, пары, испарение, i 3 гаршка пара паваліла, Якая j табе там душа! пара вышла, i; кончыўся чалавек. Ад зямлі пара пашла. В. Старина. Пара, ж.—время. Пара ўжо ўставаць. Бяз пары кончыўся чалавек. За парою прыехалі дамоў. В. Старина. * Парабак, бка, м. (пам. парабзчак)— батрак. Я табе ня парабак дарам рабіць! Узёў к сабе на лета парабэчка. В. Старина, Парабщь,-цца, дзс. — сделать,-ться. I Сена ўжо парабілі. Паробіцца | ашчэ ўсё, ня давіся ты вельма! j В. Старина. Парабляць, дзс.—поделывать. Кум, што ты сягоньня парабляяш? B. \ Старина. Парагатаць, дзс.—посмеяться. Ну й j парагаталі з яго —г проста баке j пападрывалі! В. Старина. Парада, ы, ж. (пам. парадачка)— j совет. Панду к добрым людзям j на параду. Хто-ж мне дасьць, беднуй, парадачку! Hi радачкі, ні парадачкі! В. Старина. Парадз/ха, i, ж. — родильница. Парад зі ха ашчэ ляжыць у полазя. В. Старина. Парадзіць,-цца, дзс.—посоветовать, -ться. Мусіць, нехта разумны яму етак парадзіў. Німа с кім парадзіцца. В. Старина. Паразорыньваць, дзс.—поразбухать от сырости, от воды. Паразорыньваў гарох, лежачы на таку, j Ячмень паразорыньваў. В. Старина. Паразбураць,-цца, дзс. — паразрушать,-ться. Коні паразбуралі ўсе | нашы крыжыкі. Будынак стары, | бяз догляду, дык i паразбуроўся. j В. Старина. Паразумнець, дзс. — поумнеть. Падрасьце—паразумнея, а ціпер ашчэ дзіця. В. Старина. Параіць, дзс.—посоветовать. Добрыя людзі параілі етак зрабіць. В. Старина. Паралюш, у. м.—паралич. Хай цібе паралюш возьмя с такім чалавекам! В. Старина. Паралюшкі, аў, мн. — бранное от паралюш. А каб яго паралюшкі з мяшком: забыўся ўзяць на воз, дык во варочайся за ім! В. Старина. Паранае малако,—паренное молоко. Дзіцяці на дзень будзя параная малако ў горшчыку. В. Старина. Паранка, i, ж. — запаренные „умеці", перемешанные с мукой и вареным картофелем. Замясіма каровам паранку. В. Старина. Параскашацца, дзс. — пороскошествовать. Параскашоўся ён тут даволяй, а ціпер нейдзя, мусіць, з голаду пухня. В. Старина. Параскласьці, дзс. — поразложить. Ведама дзіця: хача ўсе цацкі кала сібе параскласьці. В. Старина. Парасон, а, м.—зонтик. Вэнь нейкія шляхцянкі пад парасонам ідуць. В. Старина. Параспутваць, дзс. — поразвязать путы у лошадей. Нехта параспутваў нашы коні на начлезя. В. Старина. Парастыцкаваць, дзс. — пораздать что кому. Был! ў запася цьвіхе, але парастыцкваў суседзям. В. Старина. Парасьцілаць, дзс. — порозостлать. На гумне парасьцілалі палотна бяліць. В. Старина. Парасьцягваць, дзс. (прм. парасьцягваны) — порастаскать. Сынке парасьцягвалі ўсю гаспадарку. Авёс так i ляжыць парасьцягваны. В. Старина. Парас/ок, парс/ок, а, м. (пам. парасючок, парсючок)—кабан. Аднаго парасюка заколям, а другога прададом. Парсюк нешта ня бярэ есьці, хаця каб нгі захварэў. Сьвіньня прывяла чатыры сьвінкі i два парасючке. Спакладалі свайго парсюка. В. Старина. Парася, парас£, сяці, н. — поросёнок. Закалолі к калядам парася. Вэнь параеё ўбілася ў грады. В. Старина
Дадатковыя словы
парадзіха, паразбрынь, паразбрыньваць, паразбрыньваў, парасіок, парсіок
4 👁