Паплюхаць 202 Папярхнуцца Папл/охаць, дзс.— гл. Плдохаць (2). i Некуды-ж ён паплюхаў па даж- j джы? В. Старына. j Папнуцца, дзс. — гл. Пнуцца. Ня J вельмі што ты папнесься сюды! | В. Старина. Папокаць, дзс.—потрескаться (о мно- j гих предметах или-же об одном I в нескольких местах). Аж два ка- I мінке папокалі. Папокала шклянка. j В. Старина. Паполудні, пре. — после обеда. Паполудні i паедам па снапэ. В. Старина. Папомніць, дзс. — вспомянуть, припомнить. Папомніш-жа ты маё! слова, чалавеча! скажаш, што ■ проўду табе Васілёк казоў! В. | Старина. | Папонка, i, ж.—гл. Ляс£нка. Пры- j несла каровя папонку травы. С. Амелъна, Пух. р. | Папоркаць, дзс. — попороть, потре- j вожить. Папоркаў чмялькоў пад j мяжою,—дык яны гудуць! Ня еў I ён яешні, а толька папоркаў. j В. Старина. j Папрадаць, дзс. — прясть относительно непродолжительное вре- I мя. Хоць увечара ўжо папрадаю, ато ўдзень усб не кал i было. В. Старина. ! Папраніць, дзс.—побить белье валь- | ком — „пранікам*. Папраніла | пасьцелкі й дзяругі, дык будуць бялейшыя. В. Старина.' Папраўляцца, дзс. (зак. паправіц- І ца)— 1) поправляться. Ціпер яны паправіліся: лепяй жывуць.— | 2) выздоравливать. Наша хворая! ўжо паправілася: сама ходзіць., В. Старина. Папраўляць,, дзс. (зак. паправіць, прм. папраўлены)—исправлять. Ніхто ня просіць цібе папраўляць тут. Боты папраўляны, ня павінны ціснуць ног. В. Старина. Папрацаваць, дзс.—поработать, no- i трудиться. Даволяй папрацавоў ён за свой век. В. Старина. Папруга, i, ж;— подпруга. Парвалася \ конская папруга,— трэба ісшыць.! В. Старина (Пр. Пасак). Папружка, i, ж. — ременный пояс. | Падпяразоўся папружкаю. Ушпы- j ліў яму добра папружкі! В. Старина. Папрышчыцца, * дзс. — покрыться прыщами. У нашуй Алены ўвесь твар папрышчыўся. В. Старина. Папрэгчы, дзс.—пожарить (о зерне и маслах). Крошку ё бобу, дык i той вам хочацца папрэгчы. В. Старина. Папсашщь, дзс.—попортить. Майсьцяр с цібе—толька дошчачкі папсавоў мне! В. Старына. Папудзіць, -цца, дзс. — попугать, -ться. Бяжы, сынку, папудзь там курэй на каноплях! Кон! папудзіліся ды ік пабягуць!.. В. Старина. Папускяць, -цца, дзс. (зак. папусьцщь, -цца)—поддаваться кому, уступать. Свайго ня трэба папускаць задарам нікому. Ня папускайся яму, глядзі! Калі раз папусьцісься сваім братом, дык абдураць яны цібе, ік будзяць дзяліцца. В. Старина. Папугаць, дзс.—спутать (говорится о многих). Коні папуталі, а сам i прыляглі. В. Старина. Папушынка, i, ж.—почка. На вярбе вялікія ўжо папушынкі. На яблыня нешта мала відаць папушынак. В. Старина. Папхнуцца, дзс. — потащиться. Папхнуўся с клункамі па гразі. В. Старина. Папырскаць, дзс.—-побрызгать. Слабы бьіў дожджык — толька што зямлю папырскаў. В. Старына. Папытаць, дзс.—спросить (кого). Папытай брата, мо' ён броў мой тапор. В. Старина. Папытаццадзс.—спроситься (у кого). У людзей папытайся, кал! сам ня ведает. В. Старина. Папзцкаць, дзс. (прм. папзцканы)— попачкать. Рук! папэцкаў у цвета, Хлеб папэцканы, а ён есьць. В. Старина. Папярок, пре.— 1) поперек. Як ты лёг — папярок ложку? — 2) наперекор (говорить). Нечага казаць папярок свайму бацьку. В. Старина. Папярхнуцца, дзс. — поперхнуться. Папярхнуўся ядучы. В. Старина
Дадатковыя словы
папліохаць
1 👁