Паняцца 201 Паплэвуха Паняцца, дзс. — уразуметь что. Ніяк яму ня паняцца з етаю работаю. Трудна будзя, пакуль поймяцца. B. Старына. Папа, ы, м. (пам. папкаў, дзіцяч.— хлеб. Алёксачка, c папаю еш малачко! Ня плач-жа* на табе папкі. В. Старына. Пападзьдзя, i, ж.—попадья. Во як ціпер стала: наша пападзьдзя ў царкве пяе за дзяка. В. Старына. Папаласкаць, дзс. (прм. папалосканы) — пополоскать. Каля калодзіжа папаласкала рушніке. У сё плацьця папалоскана,—ціпер трэба вешаць, каб сохла. В. Старына. Папалщь, дзс.— пожечь. Папалілі за зіму i дрова, i карчэ. В. Старына. Папалуднаваць, дзс. — пообедать. Папалуднуям ды зноў' пойдам на поля. В. Старына. Папаляваць, дзс.—гл. Паляваць (2). Папалявала наша цялушачка, i карова ўжо папалявоўшы. В. Старына. Папанаваць, дзс. — пороскошествовать. Папанавоў ён тут, — даволяй з яго! В. Старына. Папар, у, м.—паровое поле. Узароў ганьке папару. Лубін пасеяў на папары. В. Старына. Папараць, i, ж.—папоротник (Filices). Вялікая папараць парасла, ік лес уеяроўна. В. Старына. Папасваць, дзс. — немного попасти. Вядзі, сынку, папасвай троха да вечара каня! В. Старына. Папаска, i, ж.—кормёжка лошадей в дороге. Аж два разы да Мінску рабілі папаску—такая цяжкая дарога! В. Старына. Папасьціць, - цца, дзс. — попасти, -стись. Каб дзе на лепшуй траве папасьціць каня. Ашчэ троха папасіма коні. Тут добра лапасьліся каровы. В. Старына. Папаўдн/, пре. — пополудни. ІІапаў- | дні сталі на работу. Папаўдні пашоў сьнег. В. Старына. Папіра, ы, ж.— 1) бумага. Папераю абклеілі хату. Зьбялеў, ік тая папера.—2) деловая бумага. Зга- рэла канцыляра, i ўсе паперы пагарэлі. В. Старына. Папураду, пре. — впереди. Ты едзь папераду: твой конь ямчэйшы. В. Старына. Папурка, i, ж. — 1) бумажка, Атадраў кавалак паперкі.—2) записка. С сельсавету пярадалі члену ней каю паперку. В. Старына. Папірці, дзс.—1) попереть что. Ня паперц! аднаму воза.—2) быстро побежать, поехать. Папёр—толька й бачылі яго! — 3) с трудом понесть тяжелую ношу. Чуць папёр ношку саломы. В. Старына. Пашсьціць, -цца, дзс. — гл. ПесьЦІЦЬ. Німя ў яго бацькоў, i німа ў каго песьціцца. A чаму аднаго свайго дзіцяці ня папесьціць? В. Старына. Папіхаць, дзс. (зак. папхнуць)— 1) наго, што: подталкивать. Я буду цягнуць воз, а ты naniхай. Здаровы воз, аж ня папхнуць.—2) кім, чым: посылать кого по своему желанию куда угодно, командовать. Хто хоча, той i папіхая етым дурням. В. Старына. Лапіхач, к, м. — тот, которым все командуют. Ведама дурань: служыць ў братоў за папіхача, В. Старына. Паплавіц, аўцк, м. — палочка с заостренным концом для печения на огне сала. На паплаўцы сьпёк скварку сала. В. Турэц, Сьміл. р. Паплут, у, м. зб. — жердочки для прикрепления соломы в соломенной крыше. На хату навазілі паплёту. В. Старына. Паплеціна, ы, ж. — одна тонкая длинная жердь, которой прикрепляется солома к стропилам. Выцяг ic страхі паплеціну.5. Старына. Паплысьц/, дзс.—поплыть. Каб хіба на чоўня паплысьці. Паплыў проці вады. В. Старына. Пашідвуха, i, ж. — осока, появляющаяся ранней весной на лугах и болотах в воде. На возяры зазялянела паплэвуха. В. Старына
Дадатковыя словы
пап^раду, пап^рка, папл^т
4 👁