Палын Палету 197 Палату, прс.—летом. Папету хадзілі \ ў ягады. В. Клятное, Пух. р. Палец, пильца i палца, м. (мн. \ пальцы i гіалцыў— 1) палец. Які паляц ня ўкалі, 'сяроўна баліць. Прик. С. Амельна, Пух. р. У яго на руда німашака аднаго палца. Тапаром па'тсякоў пальцы. Папухлі палцы. В. Старина. — 2) тонкий, специально Обделанный конец столба — шула или, бревна, всаживаемый в другой j столб или бревно для притачи-, вания. Падсячы паляц, каб улез! у бярвіно. Доўгі паляц ты зару-: біў, ня сойдуцца канцз. В. Ста-! рина. Палша, ы, ж — глазурь, мурава. На жбанку мала папівы. В. Старина. Паліванік, a, м.—муравленный горшок или кувшин. Малако стаіць у паліваніку. В. Старина. Паліваны, прм,—муравленный. Паліваны жбаночак купіла. В. Старина. Палік, a, м.—столбик, межевой знак. Убіў на мяжы палік. Навяжы каня на палік. В. Старина. Паліца, ы, ж.—валик, прицепливаемый к дышлу плуга, к бороне или к дышлу в молотилке. Паліца адчапілася ад бараны, дык | конь І п&бег, Паліца б*е каню па нагах: каротка пабаке зачапіў. В. Старина. Палща, ы, ж.—\) полка. Хлеб ляжыць на паліцы. Талеркі пакладзіця на паліцу.—2) полиция. За даром ён у паліцы служыў i діпер хоча камандаваць—ня будзя етак! В. Старина. Паліцікант, a, м.—политик. Нашоўся етакі-то паліцікант: вельма ведая, што ў газэтах пішуцьі Глядзі, каб етакага паліцікантаза рашотку ня павалалН В. Старина. Палгць,-цца, дзс.— 1) жечь,-чься. Паляць дрова, ня шкадуючы. Каб твая шкура палілася!—2) топить, -ться в печке. У печы паліцца— хучэй стаўця, што варыць. B. Старина. 1 ПалІчыць, дзс. —посчитать. Палічыў, ці ўсе грошы. За каго-ж ты міне j палічыў? В. Старина. | Палка, npc.—жарко. Сягоньня сонца папка грэя. В. Старина. Палозьзе, я, н. зб.—полозья. У нядзельку на месьця шмат прадавалася палозьзя. В. Старина. Палок, палки, м, — малые полати около печи. Анучы ляжаць на палку. В. Старина. Палоса, ы, ж. (нам. палоска)—полоса. Дзьве палося закаціў аўса. Адну палоску пасеяў пшаніцы. В. Старина. Палосіна, ы, ж.—одно лыко. Вот доўгая палосіна: хваціць на ўвесь лапаць! В. Бор, Сьмы. р. Палосьсе, я, н. зб.— лы ки. К уп іў палосься на лапці. В. Старина. Палохаць,-цца, дзс. — пугать,-ться. Ня палохай ты малых дзяцей. Дзіця вельмі часта палохаецца. В. Слотшна, Шацк. р. Палуднаваць, дзс. — обедать. Пара ўжо палуднаваць. В. Старина. Палузаць, дзс. — полущить. Палузалі пасолю ды палажылі ў торбацца сушыць. Хутка ты палузоў свае насеньнікі! В. Старина. Палуйка, i, ж. (пам. палуечка,) — половинка квашеной капустной головки. Ядуць картоплю с палуйкамі. Пакрышыла ў гаршчок адну палуячку. В. Старина. (Пр. Апалойкаў. Палукатак, тка, м. — каток из прутьев прямоугольный, без передней стенки; укладывается в крестьянскую телегу для удобства езды. У пал у катку лепяй ехаць: сабе нічога ня выкідацца. В. Старина. Палумгсак, ска, м.—неглубокая миска. У полуміску сьпяклі яешню. В. Старина. Палучаць, дзс. (зак. палучыць)— получать. Палучыў свае грошы. Получыў пісьмо ат сына. А што: палучыў! я казоў, ня чапайся. В. Старина. Палын, у, м.—полынь горькая (Artemisia Absinthium L). Накідалі на нач у хату палыну, каб блохі ня кусаліся. Рэцька горкая, ік палын. В. Старина