Абычай 8 Абычай, чию, м. обычай. Што край, \ то новы абычай. Прш. В. Дайнава, Пух. p. Аб'яжджаць, дзс. (зам. аб'ёхаць i абузьдзіць)—об'езжать. Нічога ня будзя: прыходзіцца аб'яжджаць роў. Аб*ехаў рыцьвіну. Трэба аб'езьдзіць новыя сані. Аб*езьдзіць жарабка. В. Старина. Абязьвачыць, дзс. (прм. абязьвёча-! ны)—изувечить. Ня сунь рукі ў цапэ, ато сам сібе абязьвечыш. j Навекі абязьвёчан чалавек. B.Cma-! рына. Абяліць, дзс.-ўснять кору, чтобы j была видна белая древесина. | Калі абеліш пагаўё, дык яно бу- j дзя лягчэйшая. В. Сломшча,! Шац. p. j Абяцанка, i, ў.—обещание. Абя- j цанка—-цацанка, а дурному ра-? дасьць. Прык. В. Старина. Абяцаць,-іша, дзс. (прм, абяцаны)— І обещать,-ться. Абяцоўся, а па- j том i забшуся. Абяцаная шапка j на вушы ня лезя. Прык. Ета ра-! бота мне ўжо абяцана. В. Ста- j рына. Абячаяк,чайка,ж.,абяча(з)йка*і,з«\-~ ободок, образующий края сита, решета, кузова или,векаа для „дзяжы* Сагнуў арэшнявы абячаяк.В. Турэц, Съмы. р. У веку па-. ламалася абячайка. В. Старина. 1 У века трэба новая абячэйка. В. Го- 1 лацак, Срмы. р. Авачка, i, ж. (пам. авечачка)—-овца. Авечкі бягуць дамоў. Пярабегла наша авечачка. Авечка ты дурная! (лаянка). В. Старина. (Пр. І Аўца). Авечны пастух—пастух, пасущий овец. Авечны пастух ужо гоніць. В. Старика. Авеччы, прм.—овечий. Авечны гной j лёгкі. В. Старина. i Авэй, выкл.—тьфу! Авэй, авэй! якЬж ты дурны, братка! В. Старина. Ага, ага-ж, выкл.—да, так. Ага, я вазьму. Ага пДпоўся, зладзюк! | Ага-ж, я казоў, што етак будзя! j В. Старина. Агарную», дзс,—-покрыть, охватить [ со всех сторон, Барджэй дажыАгоўтацца найма, а то й ноч настутагорня» В. Старина. Агарод, у, м.—огород, У сё выеахла ў вагародзя даўзваньня. Маці пашла натарод. В. Старина. Агародніна, ы, ж. зб.—овощи. Сяголята ўрадзіла агародніна: агуркё, капуста —усё добрая. В. Старина. Ar/длы, прм.—противный. Агідлы ты мне стаў. В. Бор, Съмы. р. Аглабня, i ж.— оглобля. Увядзі каня ў ваглобні ды запрагай. В. Старина. Агладзіць,?зс.—откормить (лошадь), Жаробку троха агладзіў—сытая. В. Слопішча, Шац. р. Агледжаны—гл. Аглядаць. Агледзіны, дзін, мн.—смотрины. Нашы паехалі на'гледзіны аж у Дукеру. В. Лешніца, Сьміл. p. АглухцІ, дзс. — оглохнуть. Бацька пад старасьць аглух. Ета-ж можна агпухці ат такога стукату. В. Старина. Аглуншць, дзс.—оглушить. 1к жарнаў пб галавя, дык чыста аглушыў. В. Старина. Агляд, у, ж.—осмотр. Пашлі на'гпяд жыта. В. Старина. Аглядацца, дзс.—управляться со скотом. Ужо вечар: трэба пайсьці аглядацца. Б. Слопішча, Шац. р. Аглядаць,-цца, дзс. {зам. аглядзець, цца, прм. агледжаны)—осматривать,-ться. Патл! аглядаць патраву. Ня ўсьпеў i аглядзецца, ік на табе: зноў ліха! Садок агледжаны, дык i садавіна ўрадзіла. В. Старина. Агоньчык, а, м.—огонёк. А вэнь агоньчык! В. Стирына. Агорклы, прм.—опротивевший, надоевший. Які агорклы чалавек! В. Старина. АгоркцІ, дзс.—в перен. см. сильно надоесть,опротиветь.Агоркла мне жыцьця такоя. В. Старина. Агоўтацца, дзс.— 1) очиститься от грязи. Ніяк ня*гоўтацца ад гразі. В. Старина.—2) освоиться. Агоўтайся ды ЖЫВІ памаленьку. В. Старина
Дадатковыя словы
arідлы, аб^зьдзіць)—об'езжать, абезьдзіць, абяжджаць, абёхаць, агладзіць,<?зс.—откормить, дзс.-^снять, забшўся, нагледзіны, нагпяд, обезжать, стйрына, чйю
6 👁