Абхарчавацца 7 Абы Абхарчавацца, дзс.—потравить весь корм. Хай пазьней будзя восянь: ня так абхарчуюцца людзі с кормам. В. Старина. Абхвастаць, дзс.— 1) отхлестать. За што абвхастоў хлапцё? В. Старина.—2) вымолотить зерно, обивая снопы. Снапоў дзісятак абхвастоў жыта. В. Старина. Абхл£(/о)паць,-цца, дзс. (прм. абхл£(/о)паны) — обрызгать,-ться грязью. Добра абхлёпаўся ў гразь. В. Бор, Сьміл. р. Абхлюпала спаднШу, што й ня пазнаць. Абхлюпаная сьвіта. В. Старина. Абходзіцца, дзс. (зак. абыйц/ся)— 1) обходиться с кем. Ніхто так - ня'бходзіцца в бацькам.—2) обходиться без кого. Абыйдуся, абойдамся й бяз цібе. В. Старина. Абходзіць, дзс. (зак. абыйцг)— 1) обходить мимо. Усім доў па чарца, а міне абышоў.;—2) обходить кругом. Кругом абходзьця. В. Старина. Абцас, у, м.—каблук. Ад бота атарваўся абцас. Паваліў ды давай абцасам гнесьці. В. Бор, Сьміл. р. Абцераб/цца, дзс.—с трудом освободиться от неприятности. Вот дзе нипасьць: чуць абцярабіўся ат етых судоў! В. Старина. Абцерабщь дзс. (прм. абцярэблены) —очистить дерево от сучьев. Адзін i сьоек i абцярабіў увесь дуб. Абцярёбляна бярозка да'днанаго сучка. В. Старина. Абцінаць, дзс. (зак. абцяць, прм. абцяты) — общипывать. Жарабётка абціная сабе авёс, У курыцы абцяты хвост. В. Старина. Абцуге, оўумн. (пам. абцужке),—клещи. Падай, сынку, абцугё вырваць цьвіх. Завал іліся нейдзя нашы абцужкё. В. Старит. Абцлгваць, дзс. (зак. абцягнуць)— 1) обтягивать рукой или граблями висящие на возу или на | стоге клочки сена или соломы. Абцягні троха салому на возя. Шмат абцягваць стога ня трэба* —2) оправлять одежду. Абдягні! спадніцу, каб лепяй вісела. В. Ста! рына.! Абцяць, дзс.—обрезать в разговоре, j Так абцёў яго, што атразу змоўк! В. Старина. Абчыканіць, дзс.-—осадить в разговоре. Нябось, скора цябе абчыканіў прадсідацяльі В. Бор, Сьміл. р. Абшарыць, дзс.—хорошенько кругом обыскать. Трэба добра абшарыць, дык знойдам. В. Старина. Абшмальцаваць, дзс. (прм. абшмальцованы)—засалить, залоснить. Чыста ўсю адзежу абшмальцавоў. Абудва рукавё ў сьвіця абшмальцованы. В. Старина. Абшмараваць, дзс. (прм. абшмароI ваны)— обтереть. Ік відзіш абІ шмаравоў новаю вяроўку. Абшма! рованыя штан§ надзеў. В. Стаi рыт. I Абшмуляць, дзс. — ссаднить, обоI драть. Да крыві абшмуляў пальцы важкёмі. В. Старина. Абшморгаць, дзс. — обтереть. Абшморгаў усе рукавэ аб стол.! В. Старина.! Абшуканства,а,я.—гл. Ашуканства. j Німа праўды на сьвеця: адно абІ шуканства. С. Дукора, Сьміл. р. j Абшукаць, дзс.— 1) обыскать воj круг. Абшукоў усе куткё i нідзе ня нашоў тапара.—2) обмануть. Хацеў абшукаць міне, але ня на таго нарвоўся. В. Старина. Абшчыпуць, дзс.—ощипать. Абшчыпалі да'днае вішанькі. В. Старина. Абы, пристаука ў злунэньні з іншимі насьцінамі моей—лишьбы. Абы-дзе кіня, а посьля шуI кая. Абы каго н$ папоў, дык i j давай гаманіць. Абы-калі можна зайці да нас. Абы-куды лайду, толька ня тут буду, Абыi чыё, толька ня сваё. Плявузгая абы-што, а ўсе слухаюць. Абы-як зрабіў—i баста. В. Старина. Абы, злуя.— 1) лишь-бы. Абы здароўя, грошы. будуць.—2) потому что. Пухня з голаду, абы хлеба німа. В. Старина
Дадатковыя словы
абцерабіцца, абшмальцбваны, абшчып^ць, абыйціся, даднае, даднанаго, нйпасьць, нябходзіцца, рбваныя, шймі
6 👁