Пакінуць 195 Пакудлачыць Пакшуць, дзс.—оставить. Пакінулі I дома адных дзяцей. В. Старина. Пакірмашаваць, дзс. — долго или удачно побывать на базаре. Ся- j гоньня я добра пакірмашавоў!; В. Старина. Пакладаць, дзс. (прм. пакладаны)— кастрировать, холостить. Вяс-; ною будам пакладаць жарабка. Пакладаны парсючок. В. Старина. Лаклапатаць, дзс. — похлопотать.; Чаму, каб паклапатоў разумны j чалавек, дабіліся-б свайго. В. Ста- j рина. Паклапацщца, дзс. — позаботиться, j Аб дзіцяці німа каму й паклапа- І ціцца. В. Старина. t Пакласьці, дзс. — положить. Трэ- i ба так пакласьці, каб кот ня дастоў. Паклоў, i сам ня ведая дзе. В. Старина. Пакласьціся, дзс. — полечь. Усе разам паклаліся спаць. В. Старина. Паклеска, i, ж.—палка для закручивания веревки при увязке во- ( за с дровами или бревнами. Высячы пакляску закруціць вяроўку ды паедам. Маўчьі, арыштант, ато пакляскі заробіш! В. Старина. Пакл/каць, дзс. — позвать. Пакліч дзяцей на дварэ, хай у хату бя-; гуць. В. Старина. (Пр. Пагукаць. Паюшзьшць, дзс.—помять в зубах, покачать. Кот паклызьніў мяса, а ён хацеў есьці. В. Старина. Паклдоіаць, Азе.*—поглотать. Адзін паклыпаў усю зацірку. В. Старина. Пакой, я, м.— 1) дворец, большой барский дом. Уперад тут стаёў ■ панскі пакой, але спапілі яго. — 2) комната. У палацы пакояў,; аж заблудзіцца можна! В. Ста- \ рина. Пакорны, прм.—покорный, смиренный. Пакорная цялятка дзьве J маткі йсьсе. В. Старина. \ Пакос, а, ў.—-скошенный ряд тра- j вы или хлеба. Ад дарогі забяры два пакосы, каб хто ня ўкроў,! В. Старина. ! Пакот, а, м.—щит, заделанный бревнами. Шчыт у гумне зрабілі пакотам. С. Амельна Пух. р. Пакоўзацца, дзс. — покататься на коньках, на салазках. Пакоўзаліся з гадзіну, дык марш дамоў, нечага мерзьці! В. Старина. Пакоўзаць, дзс.— 1) повозить, покатать на санках. Уперад ты Miне пакоўзай на санькох, а тады я цібе.—2) попачкать. Нашто ты пакоўзаў штанэ! В. Старина. Пакоутаць, дзс.—гл. Коўтаць. Пакоўтаў усе крышанэ. В. Старина. Пакрашць, дзс. — побрызгать. Дожджык троха пакрапіў зямлю. В. Старина. Пакрапщца, дзс. (польск. pokrzepić si§)—основательно подкрепить силы едою. Пакрапіўся добра: магу цярпець аж да вечара. В. Старина (Пр. Падкрап/цца,) Пакрасьці, дзс.—своровать. Зладзеі хацелі ўсё пакрасьці ў клеці. Пакралі сала ў каморца. В. Старина. Пакратаць, дзс.— тронуть с места, сдвинуть. На што-ж ты пакратаў час» — ціпер ня будуць іці. В. Старина. Пакрыўдаваць, дзс. — пообижаться. А дарма: ён пакрыўдуя, ды на том i кончыцца. В. Стариан. Пакрмудзіць,-цца, дзс. (прм. пакр&уджаньО—обидеть,-ться. Пакрыўдзіў ён міне, хай яго бог пакрыўдзіць! Напрасна ты на міне пакрыўдзіся, нічога я табе благога ня зрабіў. Ён пакрыўджаны сваімі братамі. В. Старина. Пакрыцьце, я, н.— покрытие. Атрэзал! кавалак палат на на пакрыцьцё дамавіны. В. Старина. Пакрзмзаць, дзс. (прм. пакрэмзаHbij—исчиркать. Пакрэмзаў толька паперу, а нічога ня напісоў. Узёў пакрэмзаны ліст. В. Старина. Пакрамсаць, дзс. — изрезать, порезать полосками. Пакрэмсаў пальцы нажом. В. Старина. Пакудлачыць,-цца, дзс. (прм. пакудлачаны) — всклокочить, покомкать, помять,-ться. Пакудла
Дадатковыя словы
падкрапіцца, пакляскў, паклікаць, пакрмўдзіць,-цца
1 👁