Пажлукціць _____ 193 Пазорны Пажлукціць, дзс. — позолить. Паж лукцілі пасьцелкі, дык будуць белыя. В. Старина. Пажоўклы, прм. — пожелтевший. Пажоўкльі ліст. Паж оўклыя гарбуза. В. Старина. Пажураць, дзс.— попригореть. Пажуралі насеньнікі ў печы. В. Старина. Пажурыць, дзс.— побранить. Троха пажурыў я свайго хлопца за такую работу! В. Старина. Пажурьщца, дзс.—попечалиться. Ён такі чалавек: паж урыцца троха i ды зноў павясялея. В. Старина. Паж*ша, ы, ж, — корм, еда. Н ім а на етуй пашы ніякаі пажывы для статку. В. Старина. Пажыв/цца, дзс.— п окор м и ться. Ведама, гаподны сабака, дык цягаяцца па чуж ых дварох, каб дзе чым паж ывіцца. В. Старина. Пажынаць, дзс.—жать недолгое время. П аж ы нала дзянёк у дзядзіны. Паж ынала да паўдня. В. Старина. Паждетак, тку, м. — корысть, питательность. С аднаго сялядца ня вялікі пажытак. У етум кормя мала паж ытку. В. Старина. Паж&сгкі, аў, мн. — скарб, пож итки. Сабірай свае паж ыткі ды выбірайся вон! В. Старина. Пажмунасьць, ці, ж. — пи тательность. Адзін хлеб бяз сала ня мая пажыўнасьці. В. Старина. П аз, а, м. — паз. Трэба пазамазваць пазэ, каб цяплей было ў хаця. В. Старина. Пазагоджваць, дзс.—задобрить взятками. У сім пазагоджваў, дык усе за 1м i цягнуць— вот i судзіся з багатыром! В. Старина. Пазадзьдзе, я, н. — сорное зерно,; отделенное от лучшего зерна при веянии. 3 ячменю вышла ш мат пазадзьзя. В. Старина. Пазайздросьціць, дзс.— позавидовать. Нехта, мусіць, пазайздросьціў: папярхнуўся куском. В. Старина. ' Пазалстась, пре. (прм. пазалсташп\)—третий год тому назад. Ён ашчэ ўспаміная, што пазалетась было. Пазалеташні быў мокры; год. В. Старина. Пазалкі, лак, мн.—грязная вода после м ой ки белья. Выляйце із начовак пазалкі. В. Старина. Пазалота, ы, ж.—позолота. Купіў вобраз с пазалотаю. В, Старина. Пазарк;, прм.—взрачный, красивый на вид. Якія-ж пазаркія твае, дзеўка, рушніке, аж ня нагл я дзецца на іх! В. Старина. Пазарыцца, дзс. — позариться. Пазарыўся на чужоя, дык i папоус я. В. Старина. Пазаўчора, пре.—третьего дня. Пазаўчора езьдзілі ў лес. В. Старина. Пазаходзіцца, дзс.—потерять чувствительность от холода. Пазаходзіліся пальцы ат холаду. J3. Старина. Пазвалсньне, я, н.—позволение. Hiхто ня доў яму на ета пазваленьня, самавольна робіць. В. Старина. Пазваллць, дзс. (зак. пазволіцьу— позволять. Калі ваша ласка пазволіць, дык вазьму. Ня можна пазваляць так дзецям дурэць. В. Старина. Паз£мкі, мак, мн.—земляника (Fraga ria vesca L). Пасьпелі ў леся пазёмкі. B. Клятное, Пух p. (Пр. Сунщы;. Пазіраць, дзс.—смотреть. Ня туды пазіраяш, кот ты сьляпы! Пазірая ў вочы, ік той дурань. В. Старина. Пазнавата, прм.—довольно поздно. Пазнавата прышлі дамоў. В. Старина. Пазнаваты, прм.— довольно поздний. Ячмень пазнаваты, але дарма будзя. В. Старина. Пазнакоміцца, дзс.— познакомиться. Я яго ведаю: я з ім пазнакоміўся ашчэ летась у млыня. В. Старина. Пазначыць, дзс.—пометить. Пазначылі свае авечкі. В. Старина. Пазногаць, гця, м.—ноготь. Але пазногці вялікія ў цябе на пальцах! Задраўся пазногаць на мен шум цальцы. В. Bocmpaea. Сьміл. р. Пазорны, прм.—гл. Пазарк/. Вот пазорны пояс: аж у ваччу мяняяцца! В. Старина
Дадатковыя словы
пажмўнасьць, пажывіцца, позолйть, попрйгореть
5 👁