Падходзіць 192 Паждаць Падходзіць, дзс. (зак. падыйцу — 1) подходить. Падходзьця ўсе сюды. Падыйдз! бліжай.—2) приличествовать. Саўсім ня падходзіць табе етак лапатаць языком! В. Старына. Падходны, прм. — подходящий. Во еты аполачак будзя сюды падходны. В. Старына. Падхупацца, дзс. (зак. падхупціся; —охотно из'являть желание и обещать что-либо сделать. Мне німа часу, i я ня хочу падхупацца на ету работу. Быў падхупся, а ціпер ня хоча мне памагчы. В. Старына. Падцікаваць, дзс.—подстеречь. Падцікавоў, Ік нікога ня было дома, ды ўбіўся ў наш садок, В. Старына. Падцінаць, дзс.— подпевать тонким ' голоском. Тыя пяюць, а яна пад- j ціная тонянькім галаском. fi.; Старына. Падчашцца, дзс. — подсесть на те-. легу. Падчапіся хоць іззаду, усё! будзяш ехаць, а ня йці. В. Ста- | рына. Падчапщь, дзс.—подцепить. Падча-1 піў за ногу ягоды паваліў. fi. Ста- J рына. Падчапурыцца, дзс. — принарядить,; -ться. Ыш, як старая падчапуры- j лася! К сьвяту трэба будзя пад- | чапурыцца. В. Старына. Падчарзвак, р§ўка, м.—сало из подорюшья свиньи. Буракоў зварыл! с падчарэўкам. В. Старына. Падшукаць,-цца, дзс. — обмануть.! -ться. Падшукоў міне 1цка: зада-! рам, можна сказаць, купіў сем5я. Падшукоўся я на бычку: дзешава прадоў. В. Старына. Падшчамщь, дзс. — поджать. П&дшчаміў кол пад корч. В. Старына. Падшыванец, нца, м.—плут, шельмец. Сабраліся самыя падшыванцы ды пашлі ў мой гарох. В. Старына. Падшзрхнуць, дзс. — о снеге: покриться настом, слегка заледениться по верху после оттепели. За нач падшэрхла — добра будзя йці. В. Старына. Падыбаць, дзс.— поковылять. Стары падыбаў с кійком памаленьку. В. Старына. Падылщь, дзс.—слегка попорошить снежку. Падыліў троха сьняжок. В. Старына. Падыспад, пре.— на дно, вниз под что. Палаж ы яблыкі падыспад, каб ня выцяг хто. В. Старына. Паддгспадам, прс. — т дне, вн и зу под чем. Сала ў кадоўочыку падыспадам, а зьверху здор. В. Старына. Падыхаць, дзс.—повевать (о ветре). Падыхая еьвежы ветрык. В. Старына. Падыходзіць, дзс. (зак. падыйщ),— о тесте: п одни м аться. Я к доўга сягоньня хлеб ня падыходзіць, пара-б ужо саджаць яго! Хлеб падышоў, будам саджаць. В. Старына. Пад'ссьці» дзс.—подсеть, покушать. Каб чаго смаш нянькага пад'есьці! В. Старына. Паснчыць, дзс. — постонать, помучиться. Паенчыў ён добра з нагою, ік расьсек! В. Старына. Пажабіцца, дзс. (прм. пажаблены) —гл. Жабіцца. Д умаў добрая будзя дуга, а яна паж абілася, ік гнуў. Н я добра выткала палатно: пажабілася. Адзін пол аз добры, а другі пажабляны. В. Старына. Пажоліцца, дзс,—пожаловаться. CIраціня дык н!ма каму й паж аліцца. В. Старына. Пажалкавоць, дзс. — посож алеть. Прапала ў няс цялуш ачка леташ ка— ну й пажалкавоў яі В. Старына. Пажартаваць, дзс.—пошутить. П ажартаваць можна, абы ня біцца. Паж артавалі троха з дурня. В. Старына. Пожаўцсць, пажоўкці, дзс.—пожелтеть. Паж аўцела трава. М огуць пажоўкці агурке: німа капі іх выбіраць. Паж оўкла лісьця. В. Старына. Паждаць, дзс. — подождать, обождать. Пажджы міне, я зараз прыду. В. Старына