Падсабляць 191 Падхінаць падрэпай троха, параўні зямлю. В. Старина. Падсабляць, дзс. — пом огать. Сяголята мне будзе падсабляць i Р ы гор мой — ужо падрос хлопяц. В. Старина. Ла'дсаджваць, дзс. — поотбивать, поотрывать, поотсекать. Ня лезь сюды, абы ногі па*дсаджвая! В. Старина. Падсалоджваць, дзс. (зак. сіадсаладз/ць)— подслащивать. Падсалоджваць ня трэба i так салодка. Падсаладзіўшы сталі есьці, а так ня хацелі. В. Старина. Ладсілкавацца, дзс.—подкрепиться пищею. Я падсілкавоўся на ўсю раньніцу. В. Старина. Падс/так, тка, м. — сито. Прасеяла мукі на падсітак, каб былі блінэ лепшыя. В. Старина. Ладскок, а, м.—подпрыгивание. Ідзе с падскокамі. В. Старина. Падскробак, бка, м. — последыш. Глядзі, што еты падскробак вытварая! Ты -ж пасьледнім радзіўся, дык ты й падскробак! В. Старина. Падслухоўваць, дзс. (зак. падслухацьу— подслушивать. А ён стоў пад вакном ды падслухоўвая, што яны гавораць. Да славечка падслухаў, што яны казалі. В. Старина. Падсобіць, дзс.— пом очь. Падсоб мяшок ускінуць на плечы. В. Старина. Ладстрзшнік, а, м. (пам. падстрэшнічак) — место под крышей „пуніа или итока"; служит для временного складывания снопов, соломы и проч. За лета стравілі патетрэш нік канюшыны. Наклалі патстрэш нічак пшаніцы. В. Старина. Подсяванка, i, ж.- хлеб, приготовленный из непровеенного, а просеенного на решете зерна. Я ўхімавы ядуць падсяванку, абы хлеба мала. В. Старина. Падтыка, i, аг.— тот, кто подзадоривает. Маўчы ты лепяй, падтыка! табе хочацца, каб яны сварыліся! В. Старина. Падтыкаць, дзс. (зак. падаткнуць) — подзадоривать. Падтыкаць ня трэба, хай самі ці сварацца, ці што хочуць робяць. Каб ня падаткнулі, дык бойкі-б ня было. В. Старина. Падубоць, дзс. — покоченеть. Такі холад, аж ногі падубелі. Сядзяць на вазох усе падубеўшы. В. Старина. Подужаць, дзс.— осилить, преимуществ. при состязании силами Думаясься, ня падужаю цібе? Атразу!.. Ты етага несьці ашчэ ня падужаяш: мал. В. Старина. Падужацца, дзс. — посостязаться силами. Ну, хлопцы, хто хоча са мной падужацца, падхадзі сюды! В. Старина. Падужэць, дзс.—стать сильнее. Падрасьце, дык падужэя. В. Старина. Падумк], мак, мн.— помыслы, мысли. У яго нядобрыя падумкі: ік гляня на скаціну, дык захварэя. В. Старина. Падуппсьці, дзс.— 1) притти в б едность. Падупоў ён етыя гадэ: навят хлеба свайго ня хапая.— 2) притти в слабость, ослабеть. Падупоў здароўям ат работы. В. Старина. Падурноць, дзс.—поглупеть (говор, о многих). Падурнелі вы ці што: што вы робіця? В. Старина. Падхадзя, пре.— удовлетворительно. Зрабіла добра, падхадзя. В. Старина. Падхопліваць, дзс. {зак. падхашць) — подхватывать. Я буду кідаць, а вы падхоплівайця. Вецяр падхапіў шапку ды панёс. В. Старина. Падхватка, i, ж*.— маленькая сетка, употребляемая для ловли рыбы зимой. Пайду рыбу лавіць падхваткаю — шмат задушкавалася каля мосту. В. Лядцо. Пух. р. Падхінаць, дзс. {зак. падхінуць,)— подбирать под себя края одежды. Каб ня подхіноў пад сібе сьвіты, дык ня памароў-ба. Падхіні пад сібе кажух, мякчэй будзя сядзець. В. Старина
Дадатковыя словы
ладсаджваць, падаткн^ць, сіадсаладзіць
1 👁