Паддобрывацца 188 Падласіца Паддобрывацца, дзс. (зан. паддобрыцца) — поддабриваться, подольщаться. Бачыш, чуя, што трэба будзя прыці ў пазыку, дык стоў паддобравацца. Паддобрыўся s к етаму дурню ды выманіў у яго f ножык. В. Старина. Паддр&пацца, дзс. — обрызгаться грязью. Дзе-ж ты етак паддры- i паўся: уся сьвіта ў гразі? В. Ста- j рына. Падншлы, tipM. —7 пожилой. Ён так сабе, паджылы чалавек, ня мала- f ды ўжо. В. Старина (Пр. Падбылы). Падзійкаць, дзс. — поговорить. Падзейкаюць троха людзі ды сьціхнуць. В. Старина. Падз#ньнік, a, м. (жан. падз?ньніца) —поденщик. На работу давядзец-; ца ўзяць аднаго падзёньніка. Па- | дзёньніцам ашчэ трэба заплаціць. В. Старина. Падзівавацца, падзівіцца, дзс. — подивиться, поизумляться. Ё, на што тут падзівавацца! Падзівіліся людзі, паглядзелі ды пашлі. В. Старина. j Падз/ў, ва, м,— порча глазом; ле- j чат заговорами. Дзіця хворая на падзіў, дык i ня сьпіць уночы. „Няхай ат Рамана атойдуць падзівы, i падумы, i урокіа. 3 загавору. С. Навасёлкі, Пух. р. {Пр. Урок). j Падзьмуць, дзс. — подуть. Вой які | ён слабы: вецяр ладзьме, дык i! паваліцца! В. Старина. | Падзлка, i, ў. — благодарность. Hi | якаі падзякі табе ніхто ня дасьць! за тваю турботу. В. Старина. j Падзякаваць» дзс. — поблагодарить. | Падзякуй цётца за гасьціняц. Hi- | хто й падзякаваць ня хоча за { маё дабро. В. Старина. | Падзяубц/, дзс. — поклевать. Вя- j раб'е напал i на каноплі, мусіць | хочуць даўшчэнту падзяўоці іх. j В. Старина. ! Падказваць, дзс. (зак. падказаць)— | 1) подсказывать. Другім ён умея | падказваць, a ік самому пры- j дзяцца гаварыць, дык маўчыць., Яму з боку падказоў нехта, што j казаць. — 2) доносить. 1 мая-ж! другі ахвоту падказваць, дзе што робіцца. Людзі падказалі, дзе ён пахавоў крадзяная. В. Старина. Падказчык, a, м.~ 1) подсказчик. Хаця ты ня будзь падказчыкам, ня гавары за яго. — 2) доносчик. Ігнат першы паказчык у сяле: ета ён выдаў усіх, хто езьдзіў у лес. В. Старина. Падкалотка, i, ж. — кусочки мяса и сала, изжаренные в жидком тесте. На сьнеданьня была латкалотка з блінамі. В. Старина. (Пр. Мачаньне). Падкасваць,-цца, дзс. (зак. падкасаць, -цца) — подбирать низ одежды. Тут ня глыбокая вада: можна й ня падкасваць сарочкі. Падкасала яна спадніцу аж па пуп. Падкасвайся каб ня замарацца. ды йдзе так! Так ня йдзі, падкасайся, каб у гразь ня ўробіцца. В. Старина. Падкаціцца, дзс. — 1) подкатиться. Аж пад ганак падкацілася палена. — 2) перен., подольститься. Падкаціўся, каб абдурыць яго В. Старина. Падкі, прм. (скар. падак) — падкий. Ого, які ён падкі на чужоя! На чужоя дабро ўсякі падак. В. Старина. Падкідаць, дзс. (зак. падкшуць) — 1) подорасывать. Ён умея ві* сока падкідаць каменчыкі ўгару. Падкінь бліжай палена. — 2) незаметно класть что во дворе или в избе. Нехта нарадку падкінаў нам у хлеў. Нашто ты падкідаяш мне чужоя, я ня хачу. — 3) класть, давать корм домашним животным. Падкінь каню сена. В. Старина. Падкрапщца, дзс. — слегка подкрепить силы едою. Падкрапіўся троха, ашчэ парабпю з гадзіну. В. Старина (Пр. Пакрашцца). Падла, ы, ж.— 1) падаль. Сабакі нейкаю падлу папалі ды цягаюць. — 2) бран. слово. Падла сьмярдзючая, што ты з міне кпіш! В. Старина. Падласіца, ы, ж.— ласка, ласочка. Ня дала карова малака: мусіць, падласіца выссала. В. Старина
Дадатковыя словы
падз<?ньніца, падзяубці, падзяўбці, подбрасывать, рабе
1 👁