Пагортаць Падаць 186 Пагортадь, дзс. — перевернуть. Пагортай картоплю ў печы, каіб лепяй пяклася. B. Старына. ! Пагоршаць, дзс. — стать хуже. На- | шаму х во раму ашчэ погоршала. j В. Старына. Паграбец, бца, м. — погребок. Цэ- j лы паграбец насыпалі картоплі. В. Старина. Пагрубець, дзс.—потолстеть от беременности. Матруна шмат пагрубела: мусіць, хутка абродзіцца. В. Старына. Пагрукаціць, дзс. — поехать, стуча телегою. Ён аж вэнь дзе ужо na- i грукацеў! В. Старына. Пагрмзьціся, дзс. — сильно поссориться. Пагрызьліся, ік тыя са- j бакі, i гаварыць ня хочуць адзін з другім. В. Старына. Пагрэбіны, аў, мн. — клочья при | огребаньи стога или воза. Па- j грэбіны ўскінь на воз. В. Старына. j Пагудзіць, дзс.—похулить. Пагудзь | аднаго з іх, дык ня добра й пярад j другім. В. Старына. j Пагукацца, дзс. — иметь случку (о j свинье) Свіньня пагукалася, дык i ня лётая боляй. В. Старына. Пагукаць, дзс.—позвать. Трэба баньку пагукаць, хай ідзе сьнедаць. В. Старына. Пагуляць, дзс.— 1) погулять в обыкн. см. Пагулёў троха, а ціпер i за работу! — 2) поиграть, позабавляться. У коні пагулялі, а ціпер давайця ашчэ ў гусака па- \ гуляям. В. Старына. Пагурак, рка, м. (польск. pagćrek)— холмик. Вятрак стаіць на пагурку. 1х хата на пагурку. В. Ста-: рына. Пагаркаць, дзс.—побюржжать. Ня бойся ты яго: пагыркая ды сьціхня. В. Старына. Падабацца, дзс. — нравиться. Ня вельма што мне падабаюцца твае выкрунтасы! В. Старына. Падавальня, i, ж. — длинный шест; с крючком для подавания сно- j пов в „азярод". Зрабіў ёмкаю I падавальню: снапэ будзя добра | падаваць. В. Старына. Падавацца, дзс. (зак. падацца)— 1) подвигаться вперед. Падайся с сваім возам троха наперад.— 2) поступать на службу, или в учебное заведение. Кончыў вучэньня ў Сьмілавічах ды падоўся. вучы цца ашчэ ў М інск. В. Старына. Падаваць статку — кормить скот. Падаю статку ды будам сьнедаць. В. Старына. Падаглядаць, дзс.—досмотреть, покормить СКОТ. Людзі даўно ўжо падаглядалі сваю скаціну, а ты ашчэ вылежваясься! В. Старына. Пададзьмуць, дзс. — поддуть. Пададзьмі цяпло на комінку, ато нешта тухня. В. Старына. Падазроны, прм. — подозрительны й. Еты чалавек падазроны, лепяй ня зьвязвайся ты з ім. В. Старына. Падакпщь, дзс. — подшутить, подсмеяться над кем. Троха падакпілі с таго дурня. В. Старына. Падараваць, дзс. — прости ть. Я-ж табе ня падарую, гіцаль, боляй ты ня будзяш заводзіцца з дзецьм!\ В. Старына. Падаражзць, дзс. — подорожать. Крамніна падаражэла, а жыта падзяшавела. В. Старына. Падарожнік, а, м. — подорожник большой (Plantago major L); прикладывают к порезам, чирьям. Падарожнікам прылажы скулу, дык хутчэй прарве. В. Старына. Падарожны, ага, м.— п одорож н ы й. Заехаў к нам на нач нейкі падарожны. В. Старына. Падасшавік, а, м. — гриб осиновик. Падасінавікі са два паднёў, а больш німа. В. Старына. Падаткі, аў, мн. — подати. Прадоў цялуш ачку на падаткі. Аддоў падаткі— ды лезь на палаткі. Прык. В. Старына. Падаць, дзс.— 1) падать. Дзіця ня ўмея хадзіць, усё падая.— 2) сл и ш ком вдаваться в какое дело, работу. Падаў, падаў за работаю, пакуль ня падарвоўся. В. Старына