Наскубацца 172 Натрапіць Наскубацца, наскубціся, дзс.— нагрызтись травы. Жарабётка наскубалася аўса. Німа тут травы, чаго наскубціся. fi. Старына, Насланьне, я, н,—наслание—несчастие или стихийное бедствие от чаровства или иной силы. Насланьня нейкая, ці якоя ліха, што скаціна ня вядзецца: што ні купі, усё здохня. Ета-ж насланьня нейкая ад госпада бога, еты дождж бясконца! В. Старына. Насмуродзіць, дзс.— 1) испортить] воздух. Вуй як нехта насмуродзіў, аж нос верня! — 2) напортить в работе или мало сделать. Нарабіў ты! насмуродзіў ты, а ня нарабіў! В. Старына: Насок, ск£, м.—более острая верхушка яйца. Яйцо крэпкая ў каску. В. Старына. Настальваць, дзс. (зак. насталіцьу— накладывать на что сталь. Панясу к кавалю настальваць тапарэ. Насталіў сякерку, серп. В. Старына. Настаўнік, а, м., настаўніца, ы, ж— учитель, учительница. Сын мой служыць за настаўніка. Вучыцца на настаўніка. У школу к нам прыслалі настаўніцу. В. Старына. Настаяцца, дзс.—настояться. Настаёўся, пакуль палучыў грошы. В. Старына. Настояць гною,—наделать, стоя в хлеве, навоза. Хай у хляве конь будзя: боляй гною настоіць. Мала нешта карова настояла гною. В. Старына. Настрамак, мка, м. (пам. настрамачак)—небольшой, но высокий воз соломы или сена. Настрамак канюшыны накасіў. Добрыя два настрамачкі сена прывёз. В. Старына. Настрамщь, дзс.—насрамить. Вылаяў яго, настраміў пярад людзьмі, дык боляй ня будзя лазіць у садок. В. Старына. Настырацца, дзс.—ссориться. Вот загародзімся, дык нябудуць лазіць у вагарод чужыя сьвіньня, куры й ня будам боляй настырацца с суседзямі. Каму ета ахвота з людзьмі настырацца? В. Старына. Насткцца, дзс.—намерзнуться. Настыўся на дварэ, пайду пагрэюся ў хату. В. Старына. Насунуць, дзс.— 1) надвинуться (о туче). От насунала хмара—дасьць зараз дождж!—2) испортить воздух. Ета-ж ты насунаў—ды яшчэ маўчыць. В. Старына. Насыпка, i, ж.—наволочка, в которую непосредственно насыпается пер'е. Рэдкія насыпкі, дык вылазіць с падушак nepў.fi. Старына. Насыц/ць, дзс. — засластить воду медом. Насыцім міску вады ды будам есьці с хлебам. В. Старына. Насьц£баць, дзс.—настегать, нахлестать. За што ты дарам насьцёбаў хлапца май го пугаю? В. Старына. Натаройкацца, дзс. — поспорить с кем несер'ёзно, но долго. Ідзі дамоў-—натаройкаўся ўжо! fi. Старына. Натаўчы, дзс.— 1) натолочь. У ступя вазьмі ды натаўчы маку. Натаўклі куцьці ступу.—2) сильно побить кого. Натоўк морду яму, аж чырвоная пацякла.—3) утомить сильно ноги. За дзень натоўк ногі, аж ня пацягнуць. В. Старына. Натваращь, дзс. — начудить, наделать беды. Што-ж ета ты натварыў? будзя табе! В. Старына. Наткнуцца, дзс.—наткнуться. Улеся наткнуўся на воўка. В. Старына. Натлуміць,-цца, дзс.— 1) накричать, -ться. Сьціхні ты, мала натлумілася! (на дзіця).—2) натравить собакою. Сабакам добра натлуміў сьвіньню — боляй ня пойдзя на наш двор.—3) надуриться. Даволяй натлуміў галаву з імі. В. Старына. Натрапіць,-цца, дзс.—случайно напасть на что, попасться чему. Хадзіў, хадзіў па леся, чуць натрапіў на грыбэ. Каб натрапіўся які ахвотнік, прадоў-ба яму сваю камізэльку. fi, Старына
Дадатковыя словы
nep^.fi, н,—насланйе—несча, насыціць, несерёзно, пере
5 👁