fjg у frt&s Намуляць 160 Напладзіць Намуляць, дзс. — насадишь. Намуляў нагу, аж нельга хадзіць. В. Старина. Намуштраваць, дзс.—пробрать. Haмуштравоў добра етага гіцля. В. Старина. Нанач, npc.—наночь. Па дарозя заехал! нанач у нейкая сялцо. В. Старина. Нанова, наново, вновь. Прыдзецца пярарабляць уеё нанова. В. Старина. Напавер, npc. — в кредит. Дастоў хлеба напавер. Ціпер у крамах напавер ня продаюць. В. Старина. Нападацца, дзс.— 1) набегаться. Нападаўся хлапец за дзень за статкам, ік быў у падпасычах. — 2) наработаться. За дзень нападаясься з етаю работаю на полі, a ўвечар дома йзноў што-небудзь рабі—з) нахлопотаться. Ці мала я нападаўся, пакуль дастоў тую пазыку! В. Старина. Нападаць, дзс. — l) набрасываться, накидываться на что. Myxi так i напал! на цукар.—2) набрасываться с бранью на кого. Нашто нападаць вельма на малога? В. Старина. Напазычаць, -цца, дзс. — надавать, -ться или набирать, -ться много в долг, Напазычоў людзям свайго начыньня, а ціпер хадзГсыеквай. Чорт яго напазычаяцца каждаму! Даволяй i так ужо нала* зычоў,—хаця-б аддаиь. Ня напазычаясься-ж кажды раз. В. Старина. Напакугвацца, дзс. — настрадаться. Ці мала ён напакутваўся, пакуль дзец! падрасьл! да еталі памагаць? Напакутуваліся сяголята людзі с сенам—у сё было заліло. В. Старина. Напал, пре. — пополам. Разрэзалі яблык напал. Пярарэж дошку напал. В. Старина. Напа(г)луміць, дзс. — напомнить, дать указание. Але ўсякі час трэ' напалуміць. В. Крамяні, Пух. р. Нехта яму напаглуміў: сам-ба ня дагадоўся етак зрабіць. В. Старина. Напарстак, стка, м.—напёрсток. Бяз напарстка пакалола пальцы, шыючы. В. Старина. Напаскудзіць, дзс.—напачкать, насорить. Вот сьмярдзіць: мусіць кот нейдзя напаскудзіў. Сваею работаю толька ў хаця напаскудзілі. В. Старина. Напастоліць, дзс. — удовлетворить кого, давая что. Ліха яго ўсіх напастоліць! В. Старина. Напасьля, пре. — после. Напасьля ўсіх прышоў. В. Старина. Напасьць, и ж. — напасть, неожиданное бедствие. От напасьць нейкая: за двоя сутак усе парасята паздыхалі! В. Старина. Напасьць, i, ж.—навет, подозрение. Дарам на чалавека напасьць ты наводзіш. В. Старина. Напаўзьці, дзс. — наползти. 1 трэба-ж етым мурашкам напаўзьці сюды! В. Старина. Напачатак, пре.—сначала, на почин. Напачатак скосім за ракою. На пачатак набяром большага каменьня, В. Старина. Наперад, пре. — 1) впереди. Ты йдзі наперад, а я ззаду. — 2) прежде, заранее. Наперад нечага загадваць, як яно будзя. В. Старина. Наперакор, пре. — наперекор. Усе баяцца яго, ніхто й слова яму напяракор ня скажа. В. Старина. Наперціся, дзс.—нажраться. Напёрся аднае картоплі з расолам. В. Старина. Напілаваць, -цца, дзс. — напилить, -ться. Напілавал! дошчак на падлогу. Напілавоўся дроў, аж рукі баляць. В. Старина. Нашльнік, а, м.—напилок. Тупы напільнік: ані ня бярэ пілы. В. Старина. Напінаць, дзс. (зак. напнуцьу — напяливать. Ня напінай туга палатна пругамі. Не*к-жа такі напнуў маю жакетку на сібе. В. Старина. Напладзщь, -цца, дзс.—наплодить, -ться. Напладзілася чоршта блох у хаця. Чэрві напладзілі матылёў. В. Старина
Дадатковыя словы
fj>g
1 👁