Абмываць 5 Абрывак чукё вяроўкаю. У каня абмуляна сыііна кульбачкамі. В. Опарина. Абмываць, дзс. (зон. абмьщь)—обмывать. Абмый ты сваю морду. Абмыйма ногі. В. Старина. Абмшша, i, ж.—ошибка. За абмыл- j ку б'юць па затылку. Прик. j Самін, Пух. р., (Пр. Ахмылка). | Абмяргаваць - літ. абмеркаваць, дзс. (прм. абмяргованы)—обсудить. Хацелі ехаць у Сібір, але абмяргавалі ды застанавіліся. Ікраз ўсё было абмяргована, пад-! стройна. В. Старина. | Абмятаць пчоли — очищать ульи | весною после зимовки пчол, С я- | гоньня Андрэй абмятая пчолы.; B. Старина. ! Абножка, i, ж.—пыльца* котор. пчо- j лы носят на ножках в улей. Ся-! гоньня пчала з абножкаю добра; йдзе. В. Старина. Або,злуч.— ўразделительный—или- | или. Або я, або ты» толька ня I разам. В. Старина.—2) при вопросе. Або я ведаю што? В. Старина.—3) причинный: потому что, в смысле „бо" Ня скажу, або ня ведаю. В. Старина. Абодва, абудва, ліч.— оба. Ёсьць | два Юр% ды абодва дурні: адзін j галодны, другі халодны. Прик. C. Дукора, Сьміл. р. Ашчэ братэ ня дзяліліся: жывуць абудва разам. В. Старина. Абодзьдзе, я, н. зб.—ободья. На месьця шмат было абодзьдзя. В. Старина. Абозьня, i, ж.—сарай для повозок I и телег. Хурман пашоў у ва- j бозьню. В. Скобраука, Пух. р. i Абоі, яў, мн.—обои. Вельмі-ж строй- | ныя абоі купілі—с кветкамі,В.Ста- j рына. j Абора, ы, ж.—\) большой хлев в именьи. Каровы стаяцьу ваборы.- J 2) ремешок, которым стяги- I вается лапоть и привязывается. I к ноге. Парвалася ў лапці або-; ра. В. Старина. Абосыўпрм. гл.—Ббсы.—босой.Ходзіць абосы. В. Крамяні, Пух. р. Абот (мн. Аботы)—гл. Бот. Патапталіся мае аботы. В. Турэц. Сьміл. р. I Абрабляць, дзс, (зак. абрабщь, прм. аброблены)—обрабатывать. Што самі абрабляям, а што наймаям. Кадоўочык акуратна аброблян. В. Старина. Абрадзщца, дзс.—разрешиться от бремени. Зараз абродзіцца наша Нявестка. В. Старина. Абразу 4, м. {мн. абразз, пом. абразік)—икона. Абразоў i абразікаў поўная хата. В. Турэц» Сьміл.р. Абразанцы, аў, мн. — обрезанная картофельная кожица. Занясі, Miколка, каровя абразанцы! В. Харавічи, Сьміл. р. Абраздць, дзс. {зак. абрэзаць)— 1) обрезывать, очищать картоель. Абразиям бульбу на вячэру. . Дукарка, Сьміл. р. 2) в бранном смысле. Каб твая маць абрэзала! В. Старина. Абракацца, дзс. (зак. абракцгся)— давать обет. Каб ачуняць, аброклася даць набедню. В. Старина. Абраімяняць, дзс. {зак. абрамяшць)— повременить, отсрочивать. Прашу, каб мне абрамянілі з пазычкаю хлеба. В. Старина. А6ро61ць,-цца, дзс. {прм. аброблены)—обмарать,-ться. Абробіўся ў гразь, ік г балота выляз. Так абробіў боты, што й ня дачысьціцца іх. Калёса абробляны ў гразь. В. Старина. Аброць, i, ж.—уздечка. Садраласі с каня аброць. В. КрамянІ» Пух.р. {Пр. Вобрыць). Абруд, у, м. {мн. абрудэ)—нижняя часть деревянной посуды, от дна. У цэбры выламаўся абруд. Вядро цячэ ў вабрудзя. В. Турэц, Сьміл. р. Абрус, а, м. (пом, абрусак)—скатерть. Наткал! модных абрусоў. В. Старина. На стол заслал! белы абрусак. В. Скрыль, Пух.р. Абрусны рутік—полотенце для навешивания на иконах* Абрусны ручнік вісіць на вобразя. В. Слогишча, Шац. р. Абрывак,-рыўка, л*.—оторванный лоскут, вообще часть чего. Во етыя абрыўкі добра будуць на
Дадатковыя словы
абмяргбвана, абосы^прм, бюць, гйшча, кадоўбчык, равічй
7 👁